Storð : heimur í öðru ljósi - 01.04.1983, Síða 66

synir Kristjáns sem báðir eru arkitekt-
ar að mennt. Sigríður og mágur henn-
ar gægðust inn um gluggana og Páll
tók af þeim myndir á meðan þau skoð-
uðu verksummerkin.
Af Arngrími málara er merkileg saga
sem Kristján hafði verið að skrá. í
Svarfaðardal átti Arngrímur ekki
heima nema síðasta tug ævi sinnar eða
ríflega það. Hann var frá Skörðum í
Reykjahverfi, fæddur þar 1829 og
dvaldist lengst af á ýmsum stöðum í
Suður-Þingeyjarsýslu þar sem hann
hafði mest ofan af fyrir sér með ýmiss
konar handverki, enda hafði hann lært
rennismíði í Reykjavík og bókband á
Akureyri. Lítt var hann hneigður fyrir
búskap og vissi það vel sjálfur, en hon-
um var margt til lista lagt og lék til
dæmis á fiðlu, þó að málaralistin gripi
hann sterkustum tökum eins og verk
hans og viðurnefni bera vitni. Björn
Th. Björnsson hefur um hann þessi
orð í myndlistarsögu sinni: „Af al-
þýðumálurum á síðara helmingi 19.
aldar er í rauninni aðeins einn maður
sem verðskuldar listamannsnafn,
Arngrímur Gíslason“. í Svarfaðardal
kvæntist hann ömmusystur Kristjáns
Eldjárns 1876. Hún var fimmtán ár-
um yngri en Arngrímur og hét Þórunn
Hjörleifsdóttir, fjórða barn séra Hjör-
leifs Guttormssonar. Ástir tókust fyrst
með þeim á Skinnastað meðan hún var
enn kornung stúlka í föðurgarði og
hún ól Arngrími dóttur sem þau
misstu tveggja ára gamla. Tíu árum
seinna bar fundum þeirra aftur saman
á Tjörn. Þá var hann búinn að missa
konu sína og Þórunn sem lengi var
Ijósmóðir í Svarfaðardal og vinsæl af
sveitungum sínum komin ekkja til
föður síns sem þá sat Tjörn. Eftir það
bjuggu þau í tvíbýli við hann þar og á
Völlum, á hluta jarðanna, en í Gull-
bringu síðustu þrjú árin sem Arngrím-
ur lifði og þar andaðist hann 58 ára
gamall í ársbyrjun 1887.
Um þennan Iiðna lista-
mann hafði Kristján
verið að tala öðru
hverju frá því um
morguninn. Nú sner-
um við baki við mál-
araskemmu hans og gengum burt. í
grasinu lá lítill trébíll sem ungum
STORÐ 64