Storð : heimur í öðru ljósi - 01.04.1983, Blaðsíða 81

að er þá jafngott það
fiskist eitthvað,“ seg-
lir einn hásetinn og
fitlar við lúinn kuta.
Svo brosir hann.
Áhöfnin á Guðbjarti hefur tekið
okkur vel og hjátrúin um fiskifæl-
urnar er eins og til skrauts. Við
erum á leiðinni út ísafjarðardjúp,
það er miðvikudagur í september
og stefnan hefur verið sett á
Barðagrunn. Þar er von um þorsk.
Þeir eru fljótir að koma sér fyrir.
Sumir fara beint í koju, eiga vakt-
ina milli sex og tólf, hinir sitja
niðri í matsal og spjalla saman.
Nokkrir eru að koma úr fríi og eru
spurðir spjörunum úr. Fóru þeir
suður; einhverjar góðar bíómynd-
ir, böll? Þeir þekkjast vel enda
hafa víst flestir verið um borð svo
árum skiptir og einir fjórir allt frá
því að Guðbjartur kom til landsins
árið 1973. Þeirra á meðal er skip-
stjórinn, Hörður Guðbjartsson, en
hann er í brúnni.
Eins og kækur aö
þusa út í kallinn
Guðbjartur er kominn í hóp elstu
skuttogara flotans en stendur enn
vel fyrir sínu. Yfirleitt hefur hann
verið gott aflaskip og 1976 var há-
setahluturinn þar hæstur yfir land-
ið. Síðustu tvö árin hefur gengið
svolítið verr en skýringar eru ekki
á reiðum höndum. Sumir þusa út í
kallinn en það er næstum eins og
kækur sem fæstir taka mjög hátíð-
lega. Aðrir nefna breytta veiðar-
færatækni eða að þorskurinn sé
farinn að hegða sér öðruvísi en
hann gerði hér áður fyrr. Sjórinn
kaldari. Eftir sem áður er Guð-
bjartur yfir meðallagi yfir landið í
heild — Vestfjarðatogararnir fiska
oftast betur en aðrir enda er stutt
á miðin.
Fimm, sex tíma sigling. Þá er allt
klárt og það er kastað á Barða-
grunni. Það er lítill sjór en spáin
ekki falleg; stormur á Vestfjarða-
miðum, segir veðurstofan áhuga-
lausri röddu. Þeir láta sér það
reyndar í léttu rúmi liggja og hafa
séð hann verri um dagana. Aftur á
móti verða þeir fúlir þegar híft er
79 STORÐ