Heilsuvernd - 01.08.1948, Blaðsíða 12

4
HEILSUVERND
ar verði ekki læknaðir, fyrr en orsakir þeirra séu þekktar
og þeim útrýmt.
Það er sorgleg saga en sönn þó, að hin marglofuðu vís-
indi eiga mikinn þátt í vexti og viðgangi hrörnunarkvill-
anna. Efnisvísindin hafa beint og óbeint gefið þessum
kvillum vind í seglin. Þau hafa eflt trúna á efnið, svo að
það hefir viljað gleymast, að maðurinn er ekki síður and-
leg en efniskend vera. Þetta má bezt marka á því, að það
er hin takmarkalausa efnishyggja, sem komið hefir hverri
styrjöldinni af annarri af stað síðustu hálfa öldina, og er
ekki séð, nema hin þriðja sé í aðsigi. Þarna er baráttan
frekar um fé og völd en um skoðanir.
Ekki verður annað séð, en að hin sama efnishyggja og
fégirnd ráði miklu og hafi ráðið miklu um framleiðslu
hrörnunarkvillanna, sem nú sverfa fastast að menningar-
þjóðunum. Það er sama fégirndin og gróðafíknin, sem
stendur á bak við framleiðslu og sölu vopna og annarra
drápstækja og framleiðslu á áfengi, tóbaki, ýmsum cola-
nautnameðölum, hinum hvíta eiturbleikta hveitisalla, hvít-
um sykri, hefluðum hrísgrjónum og öðrum spilltum mat-
vælum. Og hvað er gert til að vernda heilsuna gegn árás-
um allra þessara skaðlegu efna?
En það er ekki vísindanna sök, þótt þau séu engu síður
notuð til hermdarverka en verndarverka. Það er sök þeirra,
sem með vísindin fara. Þau eru aðeins verkfæri í höndum
mannanna. Rangt viðhorf vísindamanna til mannlífsins,
heilbrigði og þroska og lífssælu, eiga sök á skemmdar-
starfsemi, sem birtist í dvínandi viðnámi gegn næmum sem
ónæmum sjúkdómum og minnkandi lifstápi. Það er engin
tilviljun, að drykkjumannaættir ganga úr sér og jafnvel
deyja út. Það er eðlileg afleiðing eiturnautnanna. Sama
er að segja um langvarandi neyzlu dauðra og ónáttúrlegra
fæðutegunda. Það að gera heilnæmar, náttúrlegar og lif-
andi fæðutegundir að dauðri og deyðandi fæðu, eru
skemmdarverk, sem koma niður á neytendum og afkom-
endum þeirra.