Heilsuvernd - 01.06.1956, Blaðsíða 12

40
HEILSUVERND
særðar, kveinkar maginn sér; ef vonir manns bresta, verkj-
ar höfuðið. En ef brýndur er lífsvilji hans, þá mun hann
lifa lengi þó sjúkur sé og hvað sem læknisfræðinni líður.
Það er ætlazt til þess af yður, iæknum vorra tíma, að þér
fjallið um öll svið lífsins, jafnvel þau huldu svið, sem ekk-
er nær til nema orð, hugsun, eða ef til vill bæn.
I dag eru hin nýju rannsóknarlandamæri á sviðum hug-
ans og andans. Það er maðurinn allur, sem um er fjallað,
hvernig sem á stendur, og í sjúkleika eins og í heilbrigði
gegnir viljinn úrslitahlutverki. Á einhvern þann hátt, sem
oss er ekki enn að fullu ljós, þá virðist óafvitandi samþykki
anda manns vera þáttur í sérhverjum sjúkdómi. Frumor-
sakir geta verið líkamlegar eingöngu, en úrslitaorsaka er
oftar að leita í tilfinningalífinu eða í slævingu lífsviljans.
Það er nú eðlilegt að tala um viljalækningar og bænar-
lækningar ekki síður en meðalalækningar. Og fremur en
nokkru sinni áður er nauðsyn að læknirinn skoði mann-
inn sem viðfangsefni sitt fremur en sársaukann.
Vissulega er nóg af hlutum í hinu hraðgenga gervilífi
nútíma siðmenningar, sem ergja og áreita og brjóta niður
iíkamlegt þrek. Geld gróðurmold, úðun með eiturefnum,
ónáttúrleg fæða, reykmettað loft, óhreint vatn, gervi-
matvæli, tóbak og áfengi — allt veikir þetta eðlilegar
varnir líkamans. Það dregur einnig úr hæfni og krafti
hugans og andans. Og segja má að það lendi á þeim að
bera meginþunga refsingarinnar og þeir þarfnist hjálpar
þess heldur.
Hvers vegna fylla geðsjúkdómar fleiri sjúkrarúm og
spítala en allir aðrir sjúkdómar að samantöldu? Vér get-
um líkt persónuleikanum í likama manns við formann í
verksmiðju. Á meðan hann er árvakur, áhugasamur,
ánægður, þá heldur hann vélkerfi líkamans gangandi og
framkvæmir allar smáviðgerðir umsvifalaust. Hann vill
framleiða og má ekki við stöðvun. En verði hann nú áhuga-
laus, óánægður og skeyti ekki lengur um reksturinn? Ja,
þá fer fyrirtækið í hundana, og jafnvel þó læknir fram-