Heilsuvernd - 01.06.1956, Blaðsíða 15

HEILSUVERND
43
anlega lögbundið. Það bendir til þess að eitthvað annað sé
að verki í alheiminum, eitthvað sem fremur ber vott um
vitsmuni og ábyrgð heldur en lögleysi og gerræðislega tii-
viljun.
Þetta hefur mjög mikla þýðingu fyrir yður, sem hafið
það að starfi að lækna fóik. Það rennir vísindalegri stoð
undir skilning yðar á frelsi mannsins. Því ef efnið er frjálst
innst inni, hve miklu frjálsari hlýtur þá ekki maðurinn að
vera innan sinna takmarka. Og hvað felur frelsið í sér?
Það felur í sér val, og í valinu er fólgið viljastarf og með-
vitund um ábyrgð. Það er forsenda andlegs vaxtar, og af
því er ijóst, hversvegna trúarbrögðin hafa ávallt gert ráð
fyrir, að maðurinn bæri meiri ábyrgð á því, hvernig hon-
um vsgnaði í lífinu, en hann hefur kært sig um að viður-
kenna. Að hve miklu leyti eru sjúkdómar flótti frá freis-
inu og ábyrgðinni sem því fylgir? Og enn þýðingarmeiri
spurning — sjáið þér ekki þann volduga lækningamátt,
sem fólginn er í brýningu viljans? I því að hjálpa mönnum
til að skilja, í hverju frelsið er fólgið og hvílíka feikna
möguleika það gefur til að ryðja úr vegi öllum hindrunum,
sem sjúkur vilji hefur lagt í veg fyrir einstaklinginn?
Vér læknar hljótum að bera djúpa virðingu fyrir mann-
legu frelsi, og draga engan veginn úr því, að því er til
okkar kemur, heldur víkka áhrifasvið þess. Það var skýr-
skotun til viljans, sem kom dr. Dequer til að segja: „Ég
neita að deyja!“ Og hann lærði þann leyndardóm, hvernig
á að vilja það að vilja og lifa, þrátt fyrir ævilanga van-
heilsu. Vér erum frjáls að því að velja á milli lífs og dauða,
innan eðlilegra takmarka þessarar tilveru, í ríkara mæli
en oss er Ijóst. Og þar á ég við meira en líkamlegan dauða
— því að sjálf persónan í líkamanum getur dáið ýmsum
dauða þúsund sinnum og þó haldið áfram að vera til.
Þá er loks hið þriðja, sem lækni er hvað nauðsynlegast,
og er fremur fólgið í því, hvað hann er, heldur en hvað hann
veit. Það er skynjun hans á helgi alls lífs er hann snertir.
Líf vort er ekki einkaeign vor, sem vér megum fara með