Heilsuvernd - 01.06.1956, Blaðsíða 16

44
HÉILSUVERND
eins og okkur sýnist, né heldur líkami vor. Þetta eru gjafir
hins eilífa föður, sem hann á hlut í með oss, svo að vér
megum eiga hlut í veru hans. Það er hér, sem vísindi,
heimspeki og trúarbrögð mætast, og útyfir þetta svið nær
hugsun vor ekki. Vér stöndum hér öll andspænis þeim
volduga og ævarandi veruleika, sem vér köllum Guð, í
þögn og tilbeiðslu. Þessi snerting heilagleikans — þessi
tilfinning fyrir helgi lífsins — breytir hverjum, sem 'hana
skynjar, með skjótari og undursamlegri hætti en nokkurt
annað læknandi afl. Hún hreinsar til í undirmeðvitund
manns, greiðir úr flækjum hugans, mildar skapið, breytir
efnaskiptum líkamans og ljær æskulegt yfirbragð. Og hin
dularfulla umbreyting gerist í vilja manns, í frelsi.
Það er því rík ástæða til þess fyrir oss, að kenna það
öllum sem vér komumst í snertingu við í starfi voru eða
af tilviljun, að tilveran öll er ein lífsheild. Vísindin segja
oss frá sambandi atómanna; öll höfum vér reynslu af hugar-
sambandi við þá sem vér elskum; eitt skref trúarinnar —
og vér sjáum möguleika á beinu og orðlausu sambandi hvers
einstaklings við Guð, svo að þannig getum vér í sannleika
notið upplýsingar og leiðsagnar. Innsæið er augu og eyru
anda vors, hendur og fætur vilja vors.
Enginn maður stendur einn, hversu einmana og ótta-
sleginn, sem hann kann að vera. Hann er umluktur neti
trúar og vináttu, vonar og kærleika, og þarf ekki að hræð-
ast eða finnast sem honum sé útskúfað. Hann þarf aðeins
að hlusta á röddina í hjarta sér, þótt lágvær sé í fyrstu, og
fylgja hinum sérstaka ratsjárgeisla sinnar innri leiðsagnar,
og hann mun ekki skorta þá hreysti, hugrekki og hæfni
sem hann þarf til að gegna hlutverki sínu.
Yður, sem útskrifizt héðan í dag, óska ég þess, að þið
finnið hina ríkulegustu fullnægingu í því starfi, sem þér
hafið valið yður.