Heilsuvernd - 01.06.1956, Blaðsíða 11

HEILSUVERND
Dr. Edward Danrich:
Maðnrinn allur
Ræða flutt við brautskráningu nemenda í náttúrulækn-
ingum við Sierra States University, 26. júní 1955.
Mér finnst ekki nema eðlilegt að ég ávarpi nú þessa
brautskráðu nemendur við Sierra States University. Við
George Floden, rektor þessa háskóla, höfum átt bréfaskipti,
og mér finnst ekki síður mikið til hans koma en yður. Sjálf-
ur tók ég að hafa áhuga fyrir náttúrulækningum og kunna
að meta mikilvægi þeirra, fyrir nokkrum árum, þegar ég
var við nám í sáldýpisfræði (depthsychology) hjá dr. Deq-
uer. Hann hóf starfsferil sinn sem læknir, átti í löngum veik-
indum, og beið að lokum dauða síns í deild ólífissjúklinga
í stóru sjúkrahúsi. Vinur hans, náttúrulæknir, fann hann
á þessum stað, og honum var bjargað með því að vekja
lífsvilja Jians. Jafnframt fékk líkaminn sínar læknisað-
gerðir, og um reynslu sína ritaði hann svo bók með nafn-
inu „Ég neitaði að deyja!“ — og þau orð skulu verða uppi-
staðan í þessu ávarpi mínu.
Það er meira — miklu meira — á bak við þennan leik
lífs og dauða, en það sem kennslubækur vorar kunna að
skýra frá. Það er ekki til nein einföld formúla eins og:
sjúklingur plús hið rétta læknislyf er sama sem heilbrigður
maður. Maðurinn allur er margbrotinn víxlhrifaleikur
efnabreytinga líkamans, tilfinninga, hugsana, vona, hug-
sjóna og vilja. Ef þar er einhvers staðar eitthvað að, kenn-
ir persónan öll vanlíðanar. Ef einhver þessara eðlisþátta
er styrktur, þá kennir hún hins vegar vellíðanar.
Þessu er svipað farið og sagt er um köttinn: Klíptu hann
í rófuna, og kjafturinn mjálmar. Ef tilfinningar manns eru