Heilsuvernd - 01.05.1960, Blaðsíða 10

8
HEILSUVERND
lét sér fljótt skiljast, að þar væri um stefnu að ræða,
er horfði til mannbóta, enda skyldleikasamband milli
hennar og náttúrulækningastefnunnar. Jónas skorti ekki
siðferðilegt hugrekki, eins og allir, sem þekktu hann,
vita, og hikaði ekki við að ganga fram fyrir skjöldu,
þótt liðsstyrkur mætti meiri vera að baki og ekki væri
sótt frain með bumbuslætti eða undir einhverjum blakt-
andi tizkufánum. — Fyrir allt þetta vil ég þakka hon-
um og fyrir öll okkar kynni, fyrr og siðar, og ég tel
hann einn af allra ánægjulegustu og göfugustu sam-
ferðamönnum mínum á lífsleiðinni, einn af þeim mönn-
um, sem andlegur gróði er að lcynnast, einn af þeim
mönnum, sem lifa eins og ljós í vitund manns, þótt
þeir hverfi að sýnilegum návistum. —
Á 10 ára afmæli Náttúrulækningafélags íslands árið
1949 flutti ég félaginu kvæði. Segir þar meðal annars:
„Forvígismönnum
ég færi þakkir,
ekki sízt
minum unga vini,
hógværa, göfuga,
hjartaprúða
kappanum — Jónasi
Kristjánssyni.
Heldur hann djarft
og hátt á lofti
heilbrigðinnar
helga merki, —
ætti að vera
að verki studdur
af leiðtogum fólksins,
lækni og klerki.“ —
Ég vil nú, um leið og ég færi „kappanum“, sem hér
er fallinn i valinn, einnig fyrir hans hönd þakka öðr-