Heilsuvernd - 01.05.1960, Side 26

24
HEILSUVERND
til Vesturheims í þessum erindum. Sparaði liann til þessa
hvorki fé né erfiði. Man ég ekki betur en í Vesturheimi
hafi hann fyrst kynnzt þeim lælcnum, er uppliaflega hófu
svonefndar náttúrulækningaaðferðir. Minnist ég þess, að
um það leyti hafði hann einu sinni orð á því við mig, að
haldkvæmasta leiðin í baráttunni gegn sjúkdómunnm væri
að efla hreystina og viðnámið gegn sjúkdómunum, en
það yrði aðeins gert með réttu mataræði og öðrum nátt-
úrulegum hollustuháttum. „Því reyndin er oft sú, að of
seint er að byrgja brunninn, þegar barnið er dottið ofan
í“. Svo komst hann þá að orði. Kynnti hann sér þessa
lækningastefnu rækilega og átti mikinn bókakost þar
sem um hana er fjallað. Var hann öll sín efri ár vakinn
og sofinn við að halda fram kenningu þessari í orði og
verki. Og af þeim toga spunninn er forsaga hans um
stofnun heilsuhælis í Hveragerði. Og livað sem er og
kann að verða sagt um þessa lækningastefnu, bera
heilhuga aðvaranir hans, þrotlaus barátta og þetta síð-
astnefnda afrek hans honum fagurt vitni.
Jónas Kristjánsson var ekki aðeins mikill merkismaður
innan stéttar sinnar. Hann var einnig ágætur þjóðfélags-
borgari í hvívetna. Meðan hann var læknir í Hróarstungu-
héraði rak hann bú á Brekku í Fljótsdal. Og eftir að hann
flutti búferlum til Sauðárkróks var öðru nær en að hann
legði búskapinn á hilluna. Hann átti þar gott kúabú. af-
bragðsduglega hesta og nokkurn stofn sauðf jár. Kom búið
læknishjónunum að góðum notum. Var málnytjunnar og
annarra búsafurða mikillar þörf á heimili þeirra, því að
hjá þeim var jafnan opið hús fyrir gesti hvaðanæfa að og
nær því daglega gestir úr héraðinu. Þegar Jónas læknir
kom fyrst til Skagafjarðar, gat naumast heitið að þar
væru til nokkrir akvegir, og engar bifreiðar því komnar
til sögunnar. Var lækni því ærin þörf góðra hesta. Þegar
ég fyrst kynntist Jónasi lækni, átti hann léttan og lipran,
útlendan bjöllusleða, og beitti hann fyrir hann brúnum
eflingshesti, þá er sleðafæri var að vetrarlagi, og hann