Heilsuvernd - 01.05.1960, Blaðsíða 31

HEILSUVERND
29
Þótt Jónas læknir sé horfinn sjónum okkar, yfir um til
lands ódauðleikans, dáinn, sem kallað er, mun hann þrátt
fyrir það lifa áfram á meðal þjóðar sinnar, sem einn mikil-
hæfasti og bezti sonur, sem ísland hefur fóstrað.
Með starfi sínu hefur liann sjálfur reist sér minnisvarða
sem óbrotgjarn mun reynast, og sem mölur og ryð fá
eigi grandað. Nafn hans og saga verður skráð gullnu letri
á spjöld sögunnar í nútíð og framtíð, á meðal aldna og
óborinna, um aldir.
„Heimsins þegar hjaðnar rós,
og hjartað klökknar.
Jesús gef mér eilíft ljós,
sem aldrei slökknar.“
Það ljós, sem um getur í þessu litla versi, var einmitt
það ljós, sem Jónas læknir átti i svo óvenju ríkum mæli.
Ég hef tvívegis verið sjúklingur Jónasar, tala því af eigin
reynslu, sem einstaklingur. Þó er ég þess fullviss, að mér
er óhætt að mæla jafnframt fyrir munn þúsundanna,
sem eiga hinum framliðna lækni skuld að gjalda, og segi:
Hjartans þakkir fyrir mikið, göfugt og gifturíkt starf.
Beztu óskir um áframhaldandi göfgi á sigurbraut manns-
andans. Meiri fullkomnunar og þroska á landinu handan
hafsins mikla, á landi ódauðleikans. Þangað fá vor mann-
legu augu ei greint, en vér vitum, þó að það land er til,
skynjum þann æðsta sannleika.
Vinur og bróðir, nú er lokið hér miklum og löngum
starfsdegi, starfi brautryðjandans. — Beztu þakkir fyrir
allt og allt — í guðs friði.
Haraldur Hallsson.