Strandapósturinn


Strandapósturinn - 01.06.1967, Side 46

Strandapósturinn - 01.06.1967, Side 46
Vorið 1892, á hvítasunnudag, seint í maí, átti Sörli, bróðir Gísla Guðmundssonar, að fermast. Árferði var illt, ísalög mikil og snjóþungi. Mátti þá ganga á ísnum með landi fram, frá Kjós og inn til Reykjarfjarðar, og þaðan út í Naustvík. Sá bær stend- ur norðan fjarðarins. Þar eru skörð í fjallið og liggur um þau alfaraleið til Trékyllisvíkur. Skörðin eru nefnd Naustvíkurskörð. Fyrrnefndan dag var veður gott, stilla og bjartviðri. Fólkið frá Kjós hafði búið sig árla til kirkjugöngu og var komið norður á Skörð um hádegi. Þegar þar kom, blasti við sjón endalaus ísbreiða svo langt sem augað eygði til norðurhafs. Hin sterku hjartaslög djúpsins, sem láta svo vel í eyrum útstrandabúans, voru ekki heyranleg, nema sem óljósar stunur úr órafjarlægð. Hin tignu fjöll umhverfis víkina, hvít og fannbarin með yggldum hamra- brúnum, gnæfðu þögul yfir endalausa auðnina, og teygðu sól- bhkandi tinda mót köldu, bláu geimdjúpi vorhiminsins. Hér og þar sáust dökkar þústur á hreyfingu um mjallbreiðuna. Það var fólkið úr byggðinni að sækja hátíðamessu að Ámesi. Brátt ómuðu tónar kirkjuklukknanna, og með fjálgleik hins dula útskagabúa, hlustaði söfnuðurinn á prestinn flytja þann boðskap, er í gegnum ára- og aldaraðir hefur veríð fólkinu ljós í myrkri á erfiðum stund- um hins áhættu- og eljusama útkjálkalífs. Þetta vor þurfti skammt veðrabrigða að bíða. Ef til vill hefur hinn bænheiti samhugur fólksins, er laut drottni sínum í litlu sveitakirkjunni þennan hvítasunnudag, hjálpað til að leysa her- fjötur dauðans af legi og landi og beina sólheitum suðlægum vindum til að græða kuldasárin, því að hálfum mánuði seinna eða þar um bil, var allur hafís horfinn frá landi og fannir farið að leysa. Eldri bræður Gísla, sem þá voru heima, fóru í vegavinnu út í Háfellsdal. Sá dalur liggur upp frá Kúvíkum í Reykjar- firði og var áður fjölfarin leið suður um Trékyllisheiði til Stein- grímsfjarðar. Heima í Kjós var því ekki annað karlmanna en faðir þeirra Guðmundur Pálsson, Sörli, þá nýfermdur, Gísli 15 ára og gamall maður, Gísli Gíslason, prests að Vesturhópshólum í Húnaþingi, þá nokkuð á áttræðisaldri. Gísli þessi var maður Skáld-Rósu. 44
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Strandapósturinn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Strandapósturinn
https://timarit.is/publication/1641

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.