Strandapósturinn


Strandapósturinn - 01.06.1979, Side 123

Strandapósturinn - 01.06.1979, Side 123
ófrýnileg og afl þeirra yfirnáttúrulegt frá mannlegu sjónarmiði. Tröllin skiptust í tvo flokka, venjuleg tröll og nátttröll. Nátttröll máttu ekki líta dagsins ljós því þá dagaði þau uppi sem kallað var og urðu að steinum. Allvíða eru emstakir drangar og steinar sem eiga að vera slík tröll. Margar skýringar gætu verið á þessari trú. Ein er sú að gamla ásatrúin hafi smátt og smátt með nýjum trúarbrögðum breytt jötnum í tröll. Jötnarnir voru mjög sterkur þáttur í trúarlífi fólks og mjög erfitt að strika alveg yfir þá með nýjum trúarbrögðum og þess vegna hafi þeim verið fengið hlut- verkið tröll. Hér á landi hafa þessir stöku drangar i sífellu minnt fólk á tröllin og þannig við haldið trúnni og einnig þegar menn voru á ferð í þoku þá sáu þeir ýmislegt tröllslegt á reiki. Eins og allir vita þá taka steinar og aðrir hlutir á sig tröllamyndir í dimmri þoku og virðast á hreyfingu. Þannig eru eflaust margar sögurnar til komnar. Einn þáttur í að viðhalda trúnni og áreiðanlega ekki sá minnsti eru tilviljanir. Ekki eru nema örfá ár síðan eitt slíkt dæmi átti sér stað sem áreiðanlega hefði ekki dregið úr tröllatrú þess fólks sem varð vitni að þessu ef trú á tröll hefði verið fyrir hendi hjá því. Þetta var í hópferð og var ferðinni heitið austur á land. Þegar keyrt var fram hjá Bláfelli þar sem tröllskessan Hallgerður á að hafa búið þá stóð einn ferðalangurinn upp fram við dyr rútunnar og fór með brennandi ástarkvæði til Hallgerð- ar. Ekki hafði hann fyrr lokið kvæðinu er dyrnar á rútunni þeyttust upp og munaði ekki miklu að ferðalangurinn hentist út. Áður fyrr hefði engin skýring verið á þessu önnur en sú að skessan hefði viljað fá manninn til sín. Ekki gat bílstjórinn gefið neina skýringu á þessu en hann sagði að þetta ætti ekki að geta skeð. Enga trú hafði hann þó á tröllum eða öðru slíku né heldur aðrir í ferðinni en undarleg tilviljun var að þetta skyldi ske einmitt á þessu augnabliki. Margar sagnir eru til um fólgið fé. Fornmenn eiga að hafa falið fé sitt og enginn á að geta náð því nema uppfylla viss skilyrði fyrst. I öllum tilfellum sem ég hef lesið um eru þessi skilyröi óframkvæmanleg, enda er hætt við að lítið fyndist ef hægt yrði að fullnægja þeim. Sem dæmi má nefna gull Bárðar 121
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Strandapósturinn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Strandapósturinn
https://timarit.is/publication/1641

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.