Strandapósturinn - 01.06.1991, Side 106

synir sínir séu ekki heima og raunar enginn heima nerna hann og
Guðjón sonarsonur sinn, sem þá mun hafa verið 11 ára.
Af einhverjum ástæðum gat ég ekki farið strax og var komið
undir kvöld þegar ég fór af stað inn að Eyri að sækja þá nafna.
Veðrið var nrjög gott, logn og ládauður sjór. Við vorunr á trillu og
tók ferðin frá Eyri einn og hálfan tínra norður í Drangavík.
Er við fórunr að nálgast Engjaneshlíðina, fór gamli nraðurinn
að hafa augun nreð fjörunni og athuga hvort eitthvað væri rekið.
Rekinn senr tilheyrði Drangavíkinni er í rauninni tvískiptur,
þannig að Engjanes á land frá Eyvindarfjarðará og norður að
svonefndri Þrælakleif sem er utarlega á Engjaneshlíð. Þann reka
átti Guðjón einn. En Drangavíkurrekann átti hann nreð öðrum.
En nú sagðist Guðjón ætla að taka rekavið af sínum reka, nefni-
lega Engjanesrekanum. En fyrst átti að fara í æðarvarpið, sem er í
þremur hólnrunr á miðri Drangavíkinni. Rétt áður en við lendunr
við hólmann lýsir Guðjón því yfir að það sé ekki sjáanlegur nokk-
ur æðarfugl og það sé kannski ekki von að það sé nrikið af æðar-
fugli því svartbakurinn hirði bæði egg og unga. Það sé svo sem
ekki langt hjá honum að fara, hann verpi hérna rétt hjá í Dranga-
skörðunum. Mér finnst að Guðjón líti þangað heldur illilega. Það
kemur líka í ljós að varpið í hólmunum er lélegt, aðeins fáein
hreiður.
Eg tek dún úr nokkrum hreiðrum en skil dálítið eftir í lrverju
hreiðri. En Guðjón er ekki ánægður með það, og segir mér að taka
allan dún og bætir svo við: Eg held að kollurnar geti reytt sig
meira. Yfir okkur sveima tveir svartbakar og láta ófriðlega.
Kannski eiga þeir hreiður hér í hólmanum? Það kemur í ljós að
svo er. I hreiðrinu eru þrír ungar. Guðjón sest niður hjá hreiðr-
inu, tekur einn ungann og snýr hann úr hálsliðnum. Hann fer sér
að engu óðslega við þessa iðju sína. Tekur næsta unga og gerir
honum sömu skil og hinum þriðja líka. Hann kastar þeim öllum
aftur yflr öxl sér og út á sjó. Það var ekki laust við að mér fyndist
hann leggja sérstaka alúð við þessa aftöku. Og ekki frítt við að
hann liti sigri hrósandi upp til geltandi svartbakanna sem hring-
sóluðu yfir okkur.
I næsta hólma voru önnur svartbakshjón. Mér var sagt að fara
104