Strandapósturinn - 01.06.1991, Qupperneq 139

og skilningsrík kona sem hann leitaði til ef móðir hans var ekki
viðlátin. Hin konan var sú sem hann var nú að yfirgefa, sem hafði
tekið honum sem önnur móðir. Einhverntíma, ef allt færi á betri
veg væri ekki úr vegi að minnast þessara þriggja kvenna í bænum
sínum, fyrir það góða og milda sem þær létu honum í té.
Vinningur og tap
Eftir sæmilega ferð tók skipið höfn í Reykjavík. Undir venjuleg-
um kringumstæðum var fólki starsýnt á þessi mörgu hús sem líta
mátti í höfuðstaðnum. Ekki síst þeim sem komu úr moldarhreys-
um sveitanna. En hvorugt tók neitt eftir því umhverfi sem þau
voru stödd í. Litli drengurinn of veikur til að líta það augum,
móðirin of hnuggin við hlið sonar síns, sem var aðeins það eina
sem hugsun hennar snérist um. A bryggjunni mætti þeim sjón,
sem fyrir þeirra augu hafði ekki áður borið. Það hét bíll, stórt
ferlíki úrjárni og tré og á fjórum hjólum. Litli drengurinn gat lítið
séð úr sjúkrakörfunni, en ókennd lykt barst honum að vitum, sem
hann lengi mundi eftir. Bíll þessi flutti þau að stóru hvítu húsi og
þar endaði ferðalagið. Svo stórt hús höfðu þau aldrei séð, minnst
þrjár hæðir. Hús þetta var kallað sjúkrahús. Þótt veikur væri, sá
litli drengurinn að allt var hér með öðrum hætti en hann hafði
áður séð. Heima í baðstofunni þekkti hann sig, hafði svo oft talið
kvistina í skarsúðinni fyrir ofan rúmið sitt og mundi eftir sperrun-
um, einnig stafnglugganum. Þessi sjúkrastofa var ijarska frá-
brugðin torfbænum heima. Betur kunni hann við litlu stofuna hjá
góðu konunni við fjörðinn heima. Hér var allt svo framandi, stórt
og óheimilislegt, líkast gömlum hvítkölkuðum kastala sern um
getur í sögum sem höfðu verið lesnar fyrir hann úr framandi
bókum. Þröngur sjóndeildarhringur getur virkað jákvætt á lund-
erni eins barns. Það skilur allt sem það sér, það er allt eðlilegt og
verður eftir nokkurn tíma sjálfsagður hlutur í tilverunni. En í
þeirri víðáttu sem hér blasti við þessum litla dreng í burðarrúmi
um ganga og stiga þessa stóra húss var eitthvað ómannlegt og
framandi. I staðinn fyrir gulbrúna furuskarsúðina heima, var hér
allt hvítt, veggir og loft, aðeins gólfin höfðu annan lit. Meira að
segja fólkið sem á móti tók var líka hvítt. A annarri hæð var hann
137