Strandapósturinn - 01.06.1998, Page 34
Það hafði verið hríðarveður. Snæhjúpur lá yfir landinu.
Stormurinn hafði sorfið af hæðum og berangri svo þar dökkn-
aði fyrir jörð. En í lautum, hvömmum og brekkum þar sem til
hlés hafði dregið, voru þykkar fannir og allar mishæðir jafnaðar.
Nú var logn og frost, en bjart og tilvalið veður fyrir tápmikla
æsku að nota í útileiki.
Eg hafði hagnýtt mér þetta góða veður og verið að sniglast
með pabba og Manna í fjárhúsunum, einkum var mér hugleikið
að fylgjast með vexti og viðgangi lambhrútanna, sem ég þekkti
alla með nöfnum. Mörgu fleiru varð að sinna, því að ýmis tæki-
færi gáfust til leikja, bæði innan húss og utan. Nú var gott að
renna sér á skíðum og sleða. Nógur var snjórinn og brekkurnar
heillandi. Það væri tilvalið að fara upp í Lækjarbarðið góða og
renna sér heim að eldhúsdyrunum.
Sleðinn var tekinn og hugsuninni komið í framkvæmd. En
leiðin var ekki greiðfær þar sem þvert fýrir hana hafði fönnina
lagt í bratta hengju, sem ætlaði að verða mér erfið að klífa. En
takmarkinu náði ég og nú var sest á sleðann og stefnan tekin á
eldhúsið, en einmitt í þeirri línu var skaflinn, er reynst hafði
mér erfiður uppgöngu. En nú bauð hann sleðanum aukna ferð
og gott loftstökk, er sá sem á honum sat var ekki viðbúinn og
endaveltist bæði farartæki og maður niður brekkuna og var þá
skammt að eldhússdyrunum, |)angað sem ferðinni var heitið.
Sem betur fór meiddi ég mig ekkert. Og þegar ég opnaði dyrn-
ar lagði á móti mér ilmandi hangikjötslykt, en í hangikjötssoð-
inu átti að sjóða skötuna, er borða skyldi í dag, því að þetta var
á Þorláksmessu. Þá var mér óþekkt sú helgi er höfð var á þess-
um degi og komin var frá löngu liðnum öldum. En hitt vissi ég,
að á morgun var aðfangadagur og annað kvöld kæmu jólin og í
fylgd með þeim svo margt: Birta frá mörgum kertaljósum, nýjar
flíkur, eitthvað gott með kaffinu, sem ekki var hversdagslega, og
allir færu í sparifötin. Þessi dásemd og fegurð var til í ævintýrun-
um, sem mamma hafði sagt frá í rökkrinu, en birtust mér aðeins
á jólum í sjón og raun.
Aðfangadagurinn var kominn og leið löturhægt. Merkilegt
hvað sumir dagar líða seint en aðrir eru horfnir án þess að við
veitum því eftirtekt. Jón frændi frá Ljúfustöðum kom með pakka
32