Strandapósturinn - 01.06.1998, Page 53

meðan nokkurn titt var að hafa. En þegar neyðin er stærst er
hjálpin næst. Norðvestur af Vestfjörðum gengur neðansjávar-
fjallgarður sem sjómenn kalla Halann. Þegar aflinn úr Djúpinu
var orðin svo lftill að varla borgaði sig að reyna að sækja þangað
uppgötvuðu menn Halann og þar finnast ein gjöfulustu fiskimið
við Island. A síðustu hundrað árum hefur verið ausið úr þeim
milljónum tonna, bæði af Islendingum og útlendingum. En Hal-
inn er ekkert lamb að leika við, þegar lægðirnar skrúfa sig norð-
ur sundið milli Vestfjarða og Grænlands verða þær krappar og
kringum þær geisar stormur, sem engu eirir og svo snögg geta
veðrabrigðin orðið að eins og hendi sé veifað breytist fogn í belj-
andi stórviðri. Þá er aðeins eitt til ráða, að forða sér til lands, en
það getur verið þrautinni þyngri því sjólagið er oft engu líkt og
þegar óvinur sjómanna númer eitt, ísingin, bætist við, verður
baráttan oft upp á líf og dauða.
Margt farið hefur mátt lúta í lægra haldi fyrir náttúruöflun-
um, áður en náð var inn í „fimmstjörnu“ hótelið undir Grænu-
hlíð, þar sem menn gátu andað léttar við lúxus aðstæður miðað
við það sem hafið bauð upp á, að verjast stórsjóunum og berja
og höggva klaka. Þessar aðstæður þekktu sjómenn og vissu að
hveiju þeir gengu.
Þannig er umgjörðin um Djúpið og það mannlíf sem þar hef-
ur verið lifað í 1100 ár. Rétt eins og annars staðar á Islandi,
fæddust menn þar og dóu, elskuðu og hötuðu, deildu og sætt-
ust, börðust og hefndu. Þar áttu menn sínar vonir og þrár, þar
gengu ungir menn og konur bjartsýn til starfa á unga aldri og
háðu baráttu við örðugleika og vonbrigði lífsins, en lífið kenndi
þeim snemma að dauðasyndin er aðeins ein, að gefast upp.
Drangavík
Árið 1887 hinn 18. júní fæddist hjónunum í Drangavík, sunn-
an undir Drangaskörðum, þeim Friðriki Jóhannessyni og Guð-
björgu Björnsdóttir, sveinbarn, sem var vatni ausið og skírt Pét-
ur.
Drangavík er ekki stórbýli, túnið lftið, útengjar litlar og
51