Strandapósturinn - 01.06.1998, Síða 66

mundsson, bóndi á Hamri og Halldór Þ. Halldórsson, bóndi á
Laugalandi. Auk þess virðist hann hafa fengið að minnsta kosti
400 kr. lán hjá séra Sigurði Stefánssyni í Vigur, en fyrir þeirri
upphæð tók hann veð í jörðinni. Presturinn hefur talið örugg-
ast að hafa allt vel tryggt bæði á himni og jörðu. Hvernig á því
stendur að séra Sigurður lánaði Pétri fé, veit ég ekki, en mikill
auður var talinn vera í Vigri og allir þurftu að ávaxta sitt pund,
guðsmenn sem aðrir. Alla vega sá hann til þess að skuldin tapað-
ist ekki, þótt greiðandi færi frá jörðinni öreigamaður með konu
og tvö börn ung. Vegir guðs eru órannsakanlegir, það sem er
ógæfa í dag getur orðið til góðs á morgun.
Nú var Pétur orðinn jarðeigandi, eitthvað sem allir kepptu að
á þeim árum, en hann var skuldum hlaðinn og ekkert mátti út
af bera svo hann gæti staðið í skilum. Sumarið 1919 virðist hafa
verið nokkuð gott og eflaust hefur Pétur reynt að stækka bú-
stofninn, með því eina móti var hægt að standa í skilum. Pen-
ingavaldið er samt við sig, þar er engrar miskunnar að vænta
standi menn sig ekki.
Pétur var sem sagt orðinn jarðeigandi, en það er eins og hann
eigi ekki að geta talið sig meðal annarra fasteignaeigenda, því
um þetta leyti varð hann fyrir öðru áfalli sem vafalaust hefur ver-
ið mjög þungbært. Hann fárveiktist og Sigvaldi læknir og tón-
skáld var kallaður til. Urskurður hans var ótvíræður: Taugaveiki.
Allt að því dauðadómur fyrir fátækt og vanbúið heimili, dómur
sem ekki varð áfrýjað. Heimilið var sett í sóttkví og Pétur í sótt-
kví innan heimilisins í sér herbergi. Sigríður tók að sér að
hjúkra honum og varð að sæta afar ströngum reglum, allt var
reynt til að koma í veg fyrir að veikin bærist út innan heimilis-
ins. Það hlýtur að hafa verið allt að því ofurmannlegt fyrir unga,
óreynda konu, sem aldrei hefur hjúkrað sjúkum manni, að vera
allt í einu falið það verk og jafnframt að sjá um að hún og heim-
ilisfólkið smitist ekki. Ut á við hlýtur þetta líka að hafa verið mik-
il raun, enginn mátti koma á heimilið. Allar vistir til heimilis
voru skyldar eftir utan túngarðs og aðeins kallast á og þó þannig
að vindur stæði af komumanni.
Hversu lengi þetta varði veit ég ekki, en mig grunar að það
hafi verið á annan mánuð. Þegar talið var að veikin væri afstað-
64