Strandapósturinn - 01.06.1998, Blaðsíða 114

Fljótlega eftir að leikurinn hófst kom í ljós að Tungusveitung-
ar voru sterkari og leikurinn fór meira fram á vallarhelmingi
Hólmvíkinga. Þeir vörðust þó af miklum krafti og man ég sér-
staklega eftir tveimur bræðrum, Valdemar Guðmundssyni sem
var bakvörður og Þórði markverði sem hafði nóg að gera. Leikn-
um lauk með fjórum mörkum gegn einu fyrir Tungusveitunga
og var því vel fagnað í sveitinni.
Meira umfótbolta
Eitthvert hlé varð nú á að keppt yrði aftur við Hólmvíkinga,
mun þar hafa valdið nokkru að aðalfótboltaáhugamaðurinn
Jens var fluttur í burtu. f Tungusveitinni hélst mikill fótbolta-
áhugi mörg næstu árin, enda nánast eina íþróttagreinin sem
stunduð var. Ungmennafélagið Hvöt styrkti greinina Í933 með
því að kaupa fótbolta, hann kostaði 20 krónur. Þetta ár fengu
vegavinnumenn 7 krónur á dag fyrir Í0 tíma vinnu, af því má sjá
að það gat verið talsvert mál fyrir börn og unglinga að eignast
slíkan grip.
Nokkru seinna var stofnuð deild við ungmennafélagið og
nefnd Knattspyrnufélagið Hvatur. Eitthvað er ég hræddur um að
bókhaldið háfi verið í rnoium, minnsta kosti finn ég engan staf
um þetta. Matthías Jónsson var kosinn formaður, en ekki man
ég hveijir voru með honum í stjórninni. Eitt fyrsta verk félagsins
var að panta búninga á keppendur. Þetta voru langröndóttir bol-
ir, svartir og gulir og svartar buxur úr lasting með gulri rönd á
hiiðum. Bolirnir voru pantaðir að sunnan en buxurnar saum-
uðu systur formannsins fyrir lítið. Hafa búningar þessir verið
notaðir tii skamms tíma.
Næstu árin var oft keppt við lið í nærliggjandi sveitum, oftast
Selstrendinga sem höfðu ágætu liði á að skipa, einnig Staðsveit-
unga norðan Hólmavíkur, sem höfðu harðsnúið lið.
Þegar Jens fluttist aftur til Hólmavíkur 1936 eða ’37 gekk
hann fljótlega í Knattspyrnufélagið Hvat og keppti með því með-
an það starfaði. Nokkrum árum síðar gengu svo stjúpsynir hans
þrír líka í félagið.
112