Strandapósturinn - 01.06.1998, Síða 119

saman í hópferð á bíl. Þá kynntist það í reynd breyttum ferða-
máta sem gaf aukna möguleika á að kynnast landi og þjóð og
skemmta sér um leið.
Næsta sumar fjölmenntu Saurbæingar norður að Heydalsá.
Þá vorum við óheppin með veður, norðaustan kuldahregg.
Ahorfendur létu það þó ekki á sig fá og fjölmenntu á völlinn.
Leikinn unnum við naumlega, en hann einkenndist rnjög af
veðurfarinu. A eftir var dansað í gamla skólanum og þá hitnaði
vel í mannskapnum.
Sumarið 1942 fórum við suður öðru sinni. Þá fórum við ekki
með jafn fríðu föruneyti og í fyrra sinnið. Flestir fórum við á nýj-
um vörubíl sem kaupfélagið átti. Srníðað hafði verið boddý á
pallinn með svolitlum gluggaborum upp undir þaki og hörðum
trébekkjum. Má segja að þetta hafi verið skref afturábak frá fýrri
ferðinni. Bílstjóri var Einar Guðmundsson, sem þá var nýfluttur
til Hólmavíkur. Jenni og stjúpsynir hans sem kepptu þá með
okkur fóru suður með Magnúsi Hanssyni á fólksbíl sem hann
átti.
Þetta surnar hafði ungur prestur flust í Dalina, Róbert Jack frá
Skotlandi. Hann var jafnframt lærður knattspyrnuþjálfari og
hafði hann eitthvað starfað við að þjálfa lið Saurbæinga síðustu
vikurnar. Þessi ungi maður hugsaði sér nú að nota þetta ágæta
tækifæri til að nýta menntun sína og byijaði á því að messa yfir
öllum mannskapnum. Kirkjan var troðfull út úr dyrum. Prestur
flutti hressilega ræðu og velskiljanlega þótt íslenskan væri hon-
urn ekki ennþá töm í munni. Þarna heyrði ég líka, að ég held í
fyrsta sinn, söfnuðinn taka almennt undir sönginn.
Eftir messuna var gengið beint út á knattspyrnuvöllinn þar
sem keppnin hófst. Ekki höfðum við lengi spilað þegar við fund-
um að nú var lið Saurbæinga betur undirbúið en í fýrri leikjum.
Verk þjálfarans leyndu sér ekki. Skennnst er frá því að segja að
við töpuðum þessurn leik, þrátt fýrir mikla baráttu. Við göspruð-
urn með það á eftir að Jenni blessaður frændi minn hefði ekki
verið búinn að fá nóg af goggolíu eins og hann orðaði það sjálf-
ur. Honum hætti alltaf til að detta í það á svona mannamótum
ef tækifæri gafst.
Sumarið 1943 var kornið að Saurbæingum að korna norður að
117