Syrpa - 01.05.1949, Blaðsíða 40

LÁRÉTT:
1. Ruddavald. 5. Stingur. 7. Ófrjáls þegn. 8. Klaustursbúann.
9. Hnífa. 10. Fánalitur. 12. Líffæri. 14. Muni. 15. Táknanna.
17. Heiður. 19. Gripdeild. 20. Byggðum.
LÓÐRÉTT:
1. Skordýr. 2. Fjötraður. 3. Fiskur. 4. Fjær dyrum. 5. Tala.
6. Illa bætt. 9. Kukl. 11. ískyggilegt. 13. Ekki þessi. 14. Rusti.
16. Dagstund. 18. Bágborin.
RÁÐNING á krossgátunni í síðasta hefti:
LÁRÉTT:
1. Betlara. 5. Örn. 7. Róa. 8. Erindið. 9. Negla. 10. Nálæg.
12. Murka. 14. Ganga. 15. Ljósgul. 17. Rúm. 19. Nói. 20. Róm-
aðar.
LÓÐRÉTT:
1. Bur. 2. Tjargar. 3. Aþena. 4. Alinn 5. Öld. 6. Náðugra.
9. Nýmælin. 11. Landráð. 13. Alger. 14. Gælum. 16. Óli. 18.
Már.
Lausn á skákdæmi nr. 12.
1. Ha7+ 2. Rb5+ 3. Rc7|.
KANNTU AÐ LESA í LÓFA?
(Framhald.)
Stundum dofna einhverjar línurnar eða hverfa nálega, stund-
um koma fram nýjar línur, og til slíkra breytinga liggja ætíð
gildar ástæður. Þetta hefur oft verið túlkað sem fyrirboði að-
steðjandi hættu eða happs, sem i vændum væri, en algengast
er að lxta á það sem vott um breytingar á lundarfarinu, er
einstaklingurinn getur sjálfur ákveðið hvort hann vill þroska
með sér eða uppræta.
Ef lófinn er alþakinn smágerðum línum, sem liggja í allar
áttir, bendir það til dapurlyndis og taukaveiklunar á háu stigi.
Keðjumynduð lína er ekki góðs viti. Brotin lína bendir til
ósigurs. Ef lína greinist upp á við, ber það vott um styrkleika,
en liggi greinar hennar niður á við, táknar það hið gagnstæða.
Hœgri hönd og vinstri
Lófarnir eru mjög ólíkir, bæði að því er línurnar snertir og
afstöðuna milli þeirra. Vinstri lófinn gefur til kynna arfgeng-
ar hneigðir einstaklingsins, metnað hans, óskir og ótta; jafn-
framt sýnir hxin hæfileika hans og sérkenni, en hægri lófinn
sker úr um það, hvernig úr þessurn eiginleikum hefur rætzt.
Hann sýnir þróun skapgerðarinnar, hvort hún hefur orðið
meiri eða minni en efni stóðu til, hvort hinir arfgengu hæfi-
leikar hafa þroskast eða rýrnað, heilsufarið orðið betra eða
lakara en línur vinstri lófans bentu til. Hægri lófinn gefur
einnig hugmynd um það, hvað framtíðin ber í skauti sér.
Liflínan
Lína þessi sveigist utan um þumalfingurvöðvann og af henni
má ráða maigt, er við kemur heilsufari og langlífi. í vinstri
lófa segir hún til um meðfædda líkamsbyggingu og mótstöðu-
afl gegn sjúkdómum eða tilhneigingu til vanheilsu. Og í hægri
lófanum ber hún merki afstaðinna vanheilinda eða sjúkdóma,
sem í vændum kunna að vera. Líflínan á að vera löng, hrein
og ótrufluð. Þá táknar hún hreysti, fjör og langlífi. Nauðsyn-
legt er að bera líflínur beggja lófa gaumgæfilega saman til
þess að nokkru sé hægt um heilsufarið að spá. Ef línan er
greinilega slitin á sama stað í báðum lófum, þá bendir það
til vanheilsu; þó þarf þetta ekki ætíð að verða svo, því að
hugsanlegt er að komist verði hjá veikindum með því að gæta
varúðar á því tímabili æfinnar, er línan slitnar, og verður
hún þá heil aftur eða önnur myndast jafnhliða henni.
Stutt líflína þarf ekki að tákna skammlífi; oft gefur hún
aðeins í skyn, að nauðsyn beri til að gæta heilsunnar sérstak-
lega vel á vissum aldri; ef áherzla er þá lögð á að styrkja
líkamann og efla viðnám hans gegn sjúkdómum, kann hættan
að líða hjá, og lengist þá líflínan smátt og smátt. Gleggsta
merkið um yfirvofandi dauðdaga er það, ef allar meginlínurn-
ar enda á sama aldursskeiði, en tíma og aldur er auðvelt að
finna með því að skipta líflínunni í sjö ára tímabil eins og
sýnt er á myndinni. Ef lxflínan er margslitin, táknar það veikl-
un og deyfð. Mjög breið líflína bendir til þess, að vöðvaaflið
sé meira en viljaþrekið. Djúp, skýr og grönn líflína ber hins-
vegar vott um seiglu og þrautseigju þótt á inóti blási.
(Framhald.)
112
SYRPA