Morgunblaðið - 15.10.2021, Blaðsíða 17

- Fleiri minningargreinar
um Kristínu Þorsteins-
dóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu
daga.
✝
Kristín Þor-
steinsdóttir
fæddist í Reykjavík
18. júlí 1943. Hún
lést á krabbameins-
deild Landspít-
alans við Hring-
braut 7. október
2021. Foreldrar
hennar voru Þor-
steinn Gíslason
málarameistari, f.
1. okt. 1913, d. 25.
des. 2003, og Elín Sigurð-
ardóttir húsfreyja, f. 19. júní
1918, d. 14. febrúar 2007. Syst-
ur Kristínar eru Steinunn (sam-
feðra), f. 23. sept. 1934, d. 19.
nóv. 2014, Sigríður, f. 26. feb.
1947, Erla, f. 29. sept. 1948,
Guðrún (samfeðra), f. 28. maí.
1949.
Kristín giftist Þórði R. Jóns-
syni, f. 3. sept. 1940, þann 23.
um gekk í Melaskóla, Gagn-
fræðaskólann við Hringbraut
og síðan í Gagnfræðaskóla
verknáms. Seinna meir fór hún
í Einkaritaraskólann, versl-
unar- og skrifstofuþjálfun hjá
Námsflokkum Reykjavíkur, öld-
ungadeildina í Hamrahlíð og
MFA-skólann.
Kristín vann ýmis störf í
verslun, skrifstofu og banka.
Vann á skrifstofu Osta- og
smjörsölunnar, hjá Almennum
tryggingum, Samvinnuferðum-
Landsýn, Heildverslun Þor-
steins Gíslasonar/versluninni
Málarameistaranum, Fjöl-
brautaskólanum í Garðabæ og
endaði sinn starfsferill hjá
Isavia 69 ára. Hún var virkur
meðlimur í Oddfellow-stúku nr.
7 Þorgerði og Kvenfélagi
Garðabæjar.
Kristín og Þórður hófu sinn
búskap í Reykjavík en fluttu í
Garðabæinn 1975 og bjó hún
þar er hún lést.
Útför Kristínar fer fram frá
Vídalínskirkju í dag, 15. októ-
ber 2021, og hefst athöfnin kl.
13.
nóv. 1963. For-
eldrar hans voru
Jón Thordarson, f.
1893, d. 1967, og
Anna Þórðardóttir,
f. 1909, d. 1996.
Börn þeirra eru: 1)
Anna, f. 1960, gift
Kára Grétarssyni,
f. 1960, og eiga þau
tvo syni, a) Þórð, f.
1987, sambýliskona
hans er Elsa Krist-
ín, börn þeirra eru: Laufey Líf,
Anna, Tinna, Sunna og Kári. b)
Grétar, f. 1989. 2) Elín Þórð-
ardóttir, f. 1967. 3) Jón, f. 1971,
kvæntur Lindu Hilmarsdóttur,
f. 1966, og eiga þau tvær dætur,
a) Nótt, f. 1997, sambýlismaður
hennar er Sigvaldi. b) Embla, f.
2000, sambýlismaður hennar er
Janus Daði.
Kristín ólst upp í Vesturbæn-
Elsku mamma mín. Ég trúi
því ekki að þú sért farin frá okk-
ur. Ég hélt að þú myndir lifa
okkur öll, hélt að þú værir
ódauðleg. En svona er lífið. Ein-
hvern tímann förum við öll. Eitt
veit ég fyrir víst og það er að afi
og amma og vinkonur þínar
munu taka á móti þér með út-
breiddan faðminn.
Ég á svo margar yndislegar
minningar um þig og pabba. Því-
lík forréttindi að hafa fengið að
vera með ykkur og fjölskyldunni
í öllum skíðaferðalögunum og
sólarlandaferðunum okkar um
alla heima og geima. Svo ekki sé
minnst á allar útilegurnar sem
við fórum saman í hérlendis. Það
var svo ótrúlega gaman. Þið
sýnduð okkur hvað Ísland er fal-
legt.
Elsku mamma mín, þú átt svo
stóran part í hjarta mér og þar
munt þú alltaf vera. Ég sakna
þín mikið.
Með þessu ljóði kveð ég þig:
Sem ungu barni þú ruggaðir mér
í svefninn, með söng á vörum þér.
Svaf ég þá vel og svaf ég fast
því ég vissi, alla þína ást mér gafst.
Er erfitt ég átti þú studdir mig
kenndir mér hvernig á að virða sjálfan
sig.
Vera góð og heiðarleg
muna það, virða hvar sem ég dvel.
Ólst mig upp með von í hjarta
mér til handa um framtíð bjarta.
Hamingjusöm ég á að vera
elskuleg móðir sem allt vill gera.
Með þessum orðum vil ég þakka þér
alla þá ást og umhyggju sem gafst þú
mér.
Ég elska þig mamma og mun ávallt
gera
vil ég þú vitir það hvar sem ég mun
vera.
(Höf. ók.)
Þín dóttir,
Elín Þórðardóttir.
Þegar Snæfellsjökull skartar
sínu fegursta er gott rifja upp
daginn sem Kiddý og Buggi
kynntust þar fyrir 62 árum. Þau
hjónin hafa gengið saman veg-
inn samrýnd og glæsileg alla
daga síðan. Vegurinn hefur legið
um heiminn í ævintýralegum
ferðalögum, skemmtilegum boð-
um og innan um samheldna fjöl-
skyldu. Daginn fyrir andlátið
sýndi jökullinn okkur fegurð
sína í einstakri og ógleymanlegri
mynd. Okkur var öllum brugðið
að hún gæti horfið svo snögg-
lega á braut eftir snörp veikindi.
Manni finnst bergmála alls stað-
ar því elskuleg móðir og tengda-
móðir okkar var þannig að mað-
ur heyrði í henni reglulega og
oft enda vissi hún alltaf hvað all-
ir í hennar nánasta umhverfi
tóku sér fyrir hendur. Hún tók
sitt pláss eins og maður á að
gera þannig að eftir henni var
tekið. Því er skarðið stórt og það
er enginn að fara að feta í för
hennar.
Þegar hún vildi ná sambandi
við okkur byrjaði einn síminn að
hringja og svo koll af kolli í alla
síma heimilisins þar til einhver
svaraði. Þegar við hringdum til
baka þá var nokkuð víst að það
væri á tali enda vinamörg og
vinsæl. Það var aldrei dauð
stund hjá Kiddý, hún lifði lífinu
lifandi og nýtti nánast hverja
mínútu. Gat spjallað við allt og
alla alls staðar.
Hún var og vildi alltaf vera til
staðar fyrir okkur. Ef eitthvað
kom upp á erfði hún það aldrei
við nokkurn mann og var búin
að hringja eða koma við eins og
ekkert hefði gerst skömmu síð-
ar. Hún var náin dætrum okkar
og áttu þær fallegt samband við
ömmu sína og afa. Kiddý hugs-
aði vel um sig og var dugleg að
hreyfa sig, mætti reglulega í
leikfimi í Hress og fór út að
ganga þegar skemmtilegur fé-
lagsskapur bauðst. Hún spilaði
golf reglulega og kom það ekki á
óvart þegar birtust af henni
myndir með verðlaun á sam-
félagsmiðlum eftir golfmót. Þau
hjónin voru mikið skíðafólk og
fengu öll börnin þeirra að læra á
skíði í Kerlingarfjöllum. Flestar
helgar var farið upp í fjöllin að
skíða eða flogið til Austurríkis
og notið saman þar. Fjörugar
útilegur með Ítalíupakkinu og
fleirum voru öllum eftirminni-
legar. Það kom því eins og
þruma úr heiðskíru lofti að
Kiddý gæti fallið frá svona
skyndilega. Maður var sann-
færður um að hún fengi fleiri ár
með okkur.
Við áttum sama afmælisdag-
inn tengdamæðgurnar. Vorum
við báðar miklar afmælisstelpur
og höldum iðulega báðar upp á
daginn okkar. Við þurftum
stundum að gera samkomulag
um hver héldi boðið og ef það
voru stórafmæli þá var allt gefið
eftir og sannarlega samfagnað.
Það verður með söknuði sem ég
held upp á daginn okkar í fram-
tíðinni en ég lofa að við hugsum
hlýtt til hennar og skálum henni
til heiðurs. Það var huggun
harmi gegn að við fengum að
kveðja hana þegar ljóst var
hvert stefndi og gott að finna
ástina og væntumþykjuna frá
henni síðustu dagana. Farðu í
friði og það er öruggt mál að
minning þín lifir.
Þinn sonur
Jón (Nonni) og
tengdadóttir Linda.
Það er afar erfitt og óraun-
verulegt að skrifa minningar-
grein um þig elsku Kiddý okkar.
Þú sterki og ógleymanlegi kar-
akter, góða amma og langamma,
það sem við munum sakna þín
mikið. Þakklæti er okkur efst í
huga, þú vildir öllum vel og fjöl-
skyldan þín skipti þig öllu máli.
Langömmubörnin voru þar ekki
undanskilin enda varstu alltaf
með puttann á púlsinum og viss-
ir nákvæmlega hvað var um að
vera í lífi allra í fjölskyldunni.
Alltaf boðin og búin að aðstoða
og taka þátt. Enda lífsglöð og
heilsuhraust langamma sem fót-
unum var allt í einu kippt undan
snemma á þessu ári. Þetta gerð-
ist allt of hratt. Það var enginn
tilbúinn að missa þig. Klettur
sem allir leituðu til ef hjálp
þurfti og þú hélst öllum saman í
fjölskyldunni einhvern veginn
með flottu matarboðunum, veisl-
unum og daglegu símtölunum.
Það var allt tipp topp hjá þér.
Þú varst bara þannig týpa. Það
lýsir því best þegar þú varst síð-
ast í heimsókn hjá okkur í Ás-
búð og við sátum saman að
brjóta saman þvottinn, þá sagð-
irðu að næst þegar þú kæmir
ætlaðirðu að kenna stelpunum
að brjóta saman þvottinn okkar
og hjálpa til á heimilinu. En sú
heimsókn varð aldrei að veru-
leika svo ég kenni þeim það og
segi þeim skemmtilegar sögur af
langömmu í leiðinni. Æ elsku
Kiddý, nú þarftu ekki að þjást
lengur, veikindin tóku vel á
þarna í restina og verðum við
bara að horfa á björtu hliðarnar
og hugsa núna líður þér betur,
það er einhvern veginn betra
fyrir sálartetrið að hugsa þann-
ig, þó svo að það sé þyngra en
tárum taki að þurfa að kveðja
þig svona. En minningarnar ylja
og munum við halda þeim lifandi
og aldrei gleyma þér.
Við elskum þig og hvíldu í
friði elsku Kiddý, amma og
langamma.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Þórður, Elsa Kristín
og börn.
Elsku amma okkar, við sökn-
um þín svo mikið. Það verður
skrítið að fá ekki símtölin frá
þér í hverri viku, þú varst alltaf
með puttann á púlsinum og vild-
ir alltaf vita hvernig við hefðum
það og hvað við værum að bralla
þessa dagana. Þú mundir eftir
öllu og hringdir í okkur eftir
hvert próf og hvern íþróttaleik
til að vita hvernig okkur gekk.
Við vorum alltaf velkomnar í
dekur til þín og afa þar sem þú
passaðir að við færum aldrei
svangar heim. Seríos og kókó-
pöffs varð vanalega fyrir valinu
eða eins og þú sagðir „hringir“
og svo kókómalt sem við fengum
með brauðinu. Hringir og kókó-
malt voru ennþá á boðstólum 20
árum seinna og þú barst þetta í
okkur á meðan við spiluðum við
afa. Ekki má gleyma að þú hélst
sennilega hvað best utan um
mælingar á hæð okkar, jafnvel
þótt við værum löngu hættar að
stækka.
Hótel Kiddý var opið allan
sólarhringinn og það var alltaf
til svefnsófi ef við skyldum vilja
gista. Þegar við vorum hjá þér
þurftum við varla að lyfta fingri
og oftar en ekki bauðstu okkur
heitan bakstur á bakið og fót-
anudd á þreytta íþróttafætur.
Það kom líka fyrir að við mætt-
um með heilar þvottakörfur yfir
til þín og þú varst ekki lengi að
þvo og strauja allt fyrir okkur
og gerðir það með glöðu geði. Á
leiðinni út stóðuð þið afi í dyra-
gættinni og fylgdust með okkur
alveg þangað til lyftan lokaðist,
þú vildir nefnilega ekki missa af
neinu. Þegar það var mikið að
gera hjá okkur og við komumst
ekki í heimsókn þá komst þú til
okkar upp í vinnu eða heim,
bara rétt til að sjá okkur og
kannski lauma til okkar smá
pening.
Elsku amma, takk fyrir allt
sem þú hefur gert fyrir okkur
má þar nefna píanókennslu, golf-
kennslu, utanlandsferðir, stuðn-
ing við námið eða ömmudekrið
sem aldrei endaði. Við vildum
óska þess að við gætum knúsað
þig einu sinni enn, það var svo
gott að knúsa þig elsku amma,
maður fann fyrir svo mikilli
væntumþykju frá þér. Þú varst
alltaf á ferð og flugi og lifðir svo
fallegu og skemmtilegu lífi,
þannig viljum við vera.
Hvíldu í friði elsku amma, við
elskum þig og vitum að þú held-
ur áfram að fylgjast með og
styðja okkur í gegn um lífið.
Þín barnabörn,
Nótt og Embla.
Elsku góða fallega systir mín
er fallin frá eftir stutt veikindi.
Kiddý var Reykjavíkurdama en
flutti síðan í Garðabæ þar sem
hún bjó þar til kallið kom þann
7. október á Landspítalanum á
Hringbraut. Hún var næstelst af
okkur fjórum systrum, Steinunn
var elst og er látin, síðan var
Kiddý, þá Sigga og ég Erla
yngst. Þær eldri þurftu oft að
passa okkur yngri og gerðu það
vel. Ég og Kiddý urðum mjög
góðar vinkonur allt til æviloka.
Kiddý eignaðist sinn lífsföru-
naut snemma á lífsleiðinni, en
sumarið 1959 lágu leiðir þeirra
Bugga saman á göngu á Snæ-
fellsjökli og hafa þau gengið
saman lífsveginn í 63 ár. Þau
eiga þrjú börn, Önnu, Ellu og
Jón, barnabörnin eru fjögur og
barnabarnabörnin fjögur einnig.
Það var alltaf mikill gestagang-
ur hjá Kiddý og Bugga á þeirra
fallega heimili, dásamleg og
ógleymanleg jóla- og áramóta-
boð þar sem Kiddý var hrókur
alls fagnaðar, svo kát, brosmild
og hress.
Kiddý stundaði alls kyns
hreyfingu og útivist allt sitt líf,
var í körfu þegar hún var yngri,
stundaði skíði og göngur en síð-
ustu árin átti golfið hug hennar
allan og spilaðu þau Buggi golf
um allan heim. Þau ferðuðust
mikið bæði innanlands og utan,
full áhuga á náttúru landa og
menningu þjóða. Nú er elsku
Kiddý komin í þann heim sem
enginn veit hvernig er en ég trúi
að vel sé tekið á móti henni þar
sem hún kemur, brosmild og fal-
leg.
Elsku Kiddý, þín verður sárt
saknað af mér og allri stórfjöl-
skyldunni, elsku systir, takk fyr-
ir góða samfylgd í gegnum lífið,
hvíldu í friði, Faðirinn mun þig
geyma.
Erla og Ágúst.
Í dag kveð ég elsku Kiddý
með miklum söknuði, elsku
systir mín sem mér finnst hafa
farið frá okkur allt of fljótt. Þú
varst alltaf svo hress, allt í öllu,
í golfi, Oddfellow og hvers kyns
útivist og hreyfingu. Margar
minningar rifjast upp á svona
stundu frá æskuheimili okkar,
þú varst stóra systirin sem ég
vildi líkjast, þér gekk vel í skóla
og vinnu og það var gott að líta
upp til þín. Þakka þér fyrir all-
ar ferðirnar sem við fórum í
saman með fjölskyldunni, til
Spánar og aðventuferðir með
Önnu og Ellu, það er gott að
eiga góða minningar sem ylja
um hjartarætur. Árið 1963 gift-
ist Kiddý Bugga sínum, Þórði
Rúnari, þau áttu gott líf, eign-
uðust þrjú yndisleg börn, áttu
fallegt heimili og gengu lífið
samstíga og samhent. Kiddý og
Buggi hjálpuðu mér iðulega og
mikið í framkvæmdum, í Mark-
landinu og Strikinu, allt skyldi
á sinn stað og ekki hætt fyrr en
öllu var lokið, þannig var Kiddý
mín og Buggi henni við hlið,
takk fyrir alla aðstoðin í gegn-
um tíðina. Elsku Buggi, Anna,
Ella og Nonni, Erla og Gústi,
missirinn er mikill og hugurinn
minn er hjá ykkur öllum, við
geymum öll góðar stundir í
hjörtum okkar. Guð hjálpi okk-
ur öllum og gefi okkur styrk og
kraft. Með þessu sálmaversi
kveð ég þig elsku Kiddý:
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Valdimar Briem)
Þín,
Sigríður (Sigga) systir.
Mín kæra æskuvinkona Krist-
ín Þorsteinsdóttir (Kiddý) er
lögð af stað í sína hinstu för.
Við Kiddý kynntumst þegar
hún flutti sex ára gömul á Greni-
melinn í Vesturbæ, þar sem ég
bjó, en þá var ég sjö ára. Síðan
þá höfum við verið mjög nánar
vinkonur. Kiddý hefur því verið
stór hluti af tilveru minni nánast
allt mitt líf, og mun ég sakna
hennar mjög sárt.
Kiddý var mikil félagsvera,
góð húsmóðir, frábær kokkur og
gestgjafi og hélt einstaklega
flottar veislur á sínu fallega
heimili. Hún var mjög samvisku-
söm með allt sem hún tók sér
fyrir hendur, og sinnti vel því
sem henni var treyst fyrir.
Hún var skemmtileg og gat
verið bráðfyndin og voru ófá
hlátursköstin sem við tókum,
ekki síst þegar hún gerði grín að
sjálfri sér, en Kiddý hafði mjög
skemmtilega frásagnargáfu sem
gat fengið okkur vinkonurnar,
úr öllum hópum, til að skella
upp úr. En fyrst og fremst var
Kiddý einstök vinkona mín sem í
gegnum árin hefur deilt með
mér hlátri og gráti, gleði og
sorg.
Kiddý kynntist Bugga sínum
(Þórði) mjög ung og þau hjónin
voru miklir vinir okkar Jóa.
Þegar við vorum yngri fórum við
saman í útilegur og ferðalög um
landið. Þá vorum við svo lánsöm
að eignast sameiginleg áhuga-
mál sem við gátum öll notið
saman, svo sem skíðaíþróttina
og golfið. Við fórum í nokkrar
skíðaferðir, ásamt skíðafélögun-
um okkar, til Austurríkis og
Ítalíu sem var algjört ævintýri.
Þegar skíðaferðirnar fóru að
verða okkur heldra fólkinu of
áhættusamar fluttum við okkur
alfarið yfir í golfið. Það leiddi til
þess að við fórum saman í marg-
ar golfferðir til Flórída og Spán-
ar og eigum við margar mjög
góðar minningar um þær ferðir.
Í gegnum árin vorum við
Kiddý mjög samstíga í mörgu,
vorum saman í ýmsum hópum
og klúbbum. Það er ærið verk-
efni að telja þá alla upp hér, en
ég kemst ekki hjá því að nefna
saumaklúbbinn, leikfimishópinn
Langreisurnar, skíðahópinn og
bridgeklúbbinn. Hennar verður
sárt saknað hjá okkur öllum, en
mikið tóm hefur nú myndast
þegar Kiddý er ekki lengur
meðal okkar.
Elsku Buggi, Anna, Elín,
Nonni og fjölskyldur, við fjöl-
skyldan vottum ykkur okkar
dýpstu samúð.
Hvíl í friði elsku Kiddý. Við
tökum vinskapinn upp aftur síð-
ar.
Margrét og Jóhannes
(Systa og Jói).
Sumt fólk er skemmtilegra en
annað fólk og það á svo sann-
arlega við um elsku Kiddý. Við
kynntumst Kiddý þegar við
fluttum í Garðabæ í gegnum
Nonna son hennar sem er á ald-
ur við okkur bræður og var okk-
ar besti vinur. Kiddý og Buggi,
eins og þau heiðurshjón voru
ávallt kölluð, voru einstaklega
samrýnd hjón og þegar nafn
annars var nefnt var hinu oftast
bætt við. Þau bjuggu í Furul-
undinum og var heimili þeirra
einstaklega fallegt eins og allt
við hana Kiddý enda ákaflega
falleg kona að utan sem innan.
Kiddý og Buggi voru vinafólk
móður okkar heitinnar og pabba
og fórum við öll áramót til
þeirra eftir áramótaskaupið að
skjóta upp flugeldum og síðan
var nýju ári fagnað með því að
brjóta piparkökuhúsið sem hún
gerði á hverju ári.
Kiddý reyndist okkur fjöl-
skyldunni ákaflega vel alla tíð og
má segja að hún hafi fylgt Mar-
gréti eftir og verið henni til
halds og trausts eftir fráfall
mömmu, auk þess sem hún stóð
með pabba okkar í einu og öllu,
ekki síst eftir að mamma féll frá.
Einstök vinátta var á milli
þeirra sem við systkinin verðum
ævinlega þakklát fyrir. Þegar
pabbi okkar tók saman við Lilju
þá minnkuðu ekki ferðalögin,
matarboðin eða símtölin hjá
þeim vinunum. Kiddý átti það
líka til ef pabbi okkar svaraði
ekki símanum að hringja í Mar-
gréti og spyrja: „Hvar er pabbi
þinn?“
Það sem var svo skemmtilegt
við Kiddý er að það var aldrei
þögn í kringum hana. Hún var
ekki endilega að segja sögur af
sjálfri sér en hún var algjör
meistari í raðspurningum til við-
mælanda sinna. Við bræður ef-
umst stórlega um að nokkur
annar Íslendingur hafi spurt
jafn margra spurninga og
Kiddý.
Kiddý studdi Sigga alltaf með
ráðum og dáð í bæjarstjórnar-
pólitíkinni og lét alltaf vita ef
henni fannst eitthvað vanta eða
mætti betur fara í Garðabæ. Yf-
irleitt gerði hún það með því að
spyrja spurninga og fá svör og
ef henni mislíkuðu svörin eitt-
hvað þá endaði hún samtalið
bara svona: „Ég bara skil ekkert
í þessu.“ Var það þá ábending
um að rétt væri nú að hugsa
þetta eitthvað aðeins betur.
Elsku Kiddý okkar, við vitum
að þín bíður útbreiddur faðmur
móður okkar í sumarlandinu.
Takk fyrir allt sem þú hefur
gert fyrir okkar fjölskyldu.
Elsku Buggi, Nonni og Linda,
Ella, Anna og Kári, barnabörn
og barnabarnabörn, innilegar
samúðarkveðjur.
Sigurður Guðmundsson,
Einar Gunnar Guðmundsson
og Margrét Björg Guðmunds-
dóttir.
Kristín
Þorsteinsdóttir
UMRÆÐAN
17
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 15. OKTÓBER 2021