Morgunblaðið - 23.12.2021, Page 55

MINNINGAR 55
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 23. DESEMBER 2021
✝
Kristjana fædd-
ist í Haust-
húsum á Hellissandi
13. desember 1927.
Hún lést á hjúkr-
unarheimilinu
Hrafnistu Skóg-
arbæ 30. nóvember
síðastliðinn.
Foreldrar Krist-
jönu voru þau Sig-
ríður Kristinsdóttir,
fædd 20. desember
1900 í Bröttuhlíð á Rauðasandi,
dáin í Hafnarfirði 14. október
1986 og Finnbogi Kristjánsson,
fæddur í Nýjubúð á Hellissandi
1. desember 1896, dáinn í Stykk-
ishólmi 18. desember 1942.
Systkini Kristjönu eru Krist-
ján Guðbjörn, fæddur 7. sept-
ember 1929, dáinn 6. apríl 1937
og Petrea Gróa Finnbogadóttir,
fædd 10. júní 1931.
Kristjana giftist Einari G.
Guðlaugssyni 30. desember
1950. Einar var fæddur að Búð-
um í Hlöðuvík 3. október 1916,
eru a) Einar Páll, maki Heiðrún
Erika Guðmundsdóttir og eiga
þau 2 börn. b) Arnar, maki Karit-
as Eiðsdóttir og eiga þau 2 börn.
c) Valur, maki Helga Hilm-
arsdóttir og eiga þau 1 barn. 5)
Margrét Bára, fædd 3. febrúar
1956, gift Stefáni Þ Ingólfssyni,
f. 1951. Börn þeirra eru a) Kol-
brún, maki Arnar Agnarsson og
eiga þau 3 börn. b) Lára Kristín,
maki Hjalti Óskarsson og eiga
þau 2 börn. c) Stefán Einar.
Kristjana ólst upp á Hellis-
sandi til 17 ára aldurs og vann
frá ungum aldri við bæði fisk-
vinnslu og heimilisaðstoð. Hún
flutti þá til Reykjavíkur og vann
hin ýmsu störf, en var lengst af
heimavinnandi eftir að þau Ein-
ar hófu búskap og á meðan börn-
in uxu úr grasi. Vann þá við
heimilishjálp í Reykjavík í nokk-
ur ár, síðan á Elliheimilinu
Grund og Hrafnistu, þar til hún
varð að láta af störfum vegna
veikinda. Kristjana og Einar
fluttu oft á milli staða í gegnum
árin, en síðustu 6 árin dvaldi hún
á hjúkrunarheimilinu Hrafnistu
Skógarbæ í Árskógum Reykja-
vík.
Útför hennar fór fram frá
Grafarvogskirkju 9. desember
2021.
dáinn í Reykjavík 3.
október 2000.
Börn þeirra: 1)
Finnbogi Þórsson,
sonur Kristjönu, f.
10.8. 1947, kvæntur
Unni Rós Jóhann-
esdóttur, f. 1953.
Barn þeirra er
Kristjana Margrét
og á hún 3 börn. 2)
Ingibjörg, fædd 13.
mars 1950, gift Tom
Granerud, þau eru búsett í Nor-
egi. Börn þeirra eru a) Leif Ein-
ar, maki Jeanine Granerud og
eiga þau 2 börn. b) Thomas
Kristján, maki Pia Skogheim. 3)
Grímur Thomsen, f. 1951,
kvæntur Önnu Rós Jóhann-
esdóttur, f. 1954. Börn þeirra
eru a) Fanný Ósk, maki Ágúst
Ágústsson og eiga þau 3 börn. b)
Sigurður Helgi, hann á 2 börn. c)
Grímur Ingi. 4) Guðlaugur,
fæddur 6. nóvember 1953,
kvæntur Jakobínu Hrund Ein-
arsdóttur, f. 1955. Börn þeirra
Við systur kveðjum nú móður
okkar sem lést á 94. aldursári.
Hún fæddist á Hellissandi, Snæ-
fellsnesi og var elst þriggja
systkina. Það má með sanni segja
að hún hafi lifað tímana tvenna og
breytingar sem fæst okkar geta
ímyndað sér.
Mamma kom til Reykjavíkur
aðeins 17 ára gömul og var svo
heppin að fá inni hjá móðursystur
sinni Önnu Kristinsdóttur.
Mamma vann hin ýmsu störf eins
og á matsölustaðnum Heitt og
Kalt í Hafnarstræti og við heim-
ilisaðstoð. Hún eignaðist sitt
fyrsta barn árið 1947 og í fram-
haldinu var hún í vist á hinum
ýmsu heimilum þar sem hún
mátti hafa barnið með sér. Hún
fékk sem dæmi starf á bæ í Mos-
fellssveit þar sem hún þurfti að
þvo allan þvott í höndunum í bæj-
arlæknum, sem ekki hefur verið
auðveld vinna. Hún var svo hepp-
in að fá seinna vist hjá góðum
hjónum á Njarðargötunni, þar
sem hún hitti pabba. Pabbi var
frændi húsmóðurinnar og hann
og bræður hans komu oft í heim-
sókn þangað. Þau giftu sig árið
1950. Það var mikill húsnæðis-
skortur í Reykjavík á þessum
tíma og erfitt að fá hentugt hús-
næði. Þau bjuggu t.d. í lélegum
sumarbústað í nágrenni við
Rauðavatn með 2 lítil börn í smá
tíma, mamma sagði að músa-
gangurinn hefði verið verstur.
Mamma var hörkudugleg
kona, hún bakaði allt til heimilis-
ins og saumaði mikið af þeim föt-
um sem við klæddumst og þurfti
yfirleitt að þvo þau í eldhúsvask-
inum á kvöldin og hengja þau upp
á snúru yfir kolaofninum. Þegar
við áttum heima í Höfðaborginni
minnist eldri systirin þess að
mamma þurfti að fara með þvott-
inn í þvottahúsið sem var sameig-
inlegt fyrir mörg hús í Höfða-
borginni og var niður við
Borgartún. Þar voru stórir suðu-
pottar á kolaofnum, þar sem
tauið var sett ofan í vatn og látið
sjóða. Konurnar þurftu að standa
á stólum og hræra í með stórum
spaða. Svo var tauið sett í bala,
skolað með köldu vatni og síðan
undið í höndunum. Mamma tók
balann með blautum þvotti og
arkaði af stað heim með balann á
annarri mjöðminni og leiddi dótt-
ur sína í hinni komin átta mánuði
á leið, í frosti og snjó.
Við systkinin þekktum alls
ekki hugtakið „lyklabörn“ því
mamma var alltaf heima sem var
ljúft. Þegar við vorum eldri fór
mamma að vinna á Elliheimilinu
Grund og seinna á Hrafnistu þar
til hún þurfti að láta af störfum
vegna heilsubrests. Mamma elsk-
aði að ferðast um landið og
sunnudagsbíltúrinn gat þess
vegna endað á Kirkjubæjar-
klaustri. En í þessum ferðum var
líka fræðst um hitt og þetta sem
hafði skeð á svæðinu allt frá vík-
ingum til nútímaatburða.
Mamma var líka óspör á að segja
okkur frá hinum þessum draug-
um og skottum sem gerðu alls-
konar hluti af sér.
Þegar elsta dóttirin flutti til
Noregs fór mamma oft að heim-
sækja hana og fékk tækifæri til
að ferðast og fræðast um landið.
Síðustu ár sín dvaldi hún á Skóg-
arbæ en hafði ekki heilsu til að
ferðast meira og það var helst
það sem hún saknaði að geta
ekki. Að leiðarlokum biðjum við
Guð að varðveita og blessa minn-
inguna um góða móður.
Ingibjörg og Margrét Bára.
Kristjana Margrét
Finnbogadóttir
Elsku pabbi
minn, það er skrýt-
ið til þess að hugsa
að þú sért farinn í þína hinstu
för. Þessa síðustu daga þegar
vitað var í hvað stefndi kallaði
hugurinn stanslaust fram minn-
ingarbrot tengdum þér sem var
í senn angurvært og hugljúft.
Minningar tengdar þér eru
óneitanlega margar tengdar fót-
boltanum því hann var þitt líf og
yndi. Þú varst alltaf með teikn-
ingar af fótboltavelli innan seil-
ingar þar sem þú varst stöðugt
að skipuleggja næstu skref fyrir
liðin þín og ég fylgdist oft með
þér í þessum pælingum. Þessi
elja, ástríða og kappsemi varð
til þess að þú náðir frábærum
árangri á þínu sviði sem þú
fékkst síðar viðurkenningu á og
varst gerður að heiðursfélaga
hjá þínum uppeldisfélagi Vík-
ingi. Ég smitaðist aldrei af
boltabakteríunni en þegar ég
kom að öðrum íþróttum varst
þú alltaf með góð ráð á taktein-
um bæði fyrir mig og svo seinna
fyrir barnabörnin og þú fylgdist
alltaf vel með iðkun þeirra og
framförum. Það klikkaði svo
ekki að þegar ég hélt veislur
fyrir stærri atburðina í lífi okk-
ar fjölskyldunnar gerðir þú þér
alltaf far um að standa upp og
flytja tölu um hvað þú varst
stoltur af okkur, það þótti mér
undurvænt um. Þú hafðir mikla
persónutöfra, varst viðkunnan-
legur og ræðinn og alltaf stutt í
húmorinn. „Ert þú í boltanum?“
var setning sem þú sagðir
ósjaldan í gegnum lífið, en hún
var þér líka afar gagnleg hin
síðari ár því hún var þín leið til
þess að draga fram upplýsingar
hjá fólki í aðstæðum þar sem þú
varst óöruggur eins og lækn-
irinn þinn benti réttilega á. Það
var augljóst að þú náðir að
snerta hjörtu fólks og koma á
tengslum hvar sem þú varst og
mörgum þótti greinilega vænt
um þig. Það sást hvað skýrast
hjá því frábæra fólki sem ann-
aðist þig með einstakri alúð og
umhyggju síðustu mánuðina á
Eggert Kr.
Jóhannesson
✝
Eggert Krist-
inn Jóhann-
esson fæddist 2.
mars 1938. Hann
lést 5. nóvember
2021.
Útför Eggerts
fór fram 19. nóv-
ember 2021.
heimili þínu í Mörk.
Þetta síðasta ár
fékk ég þó á vissan
hátt að kynnast þér
upp á nýtt og við
áttum dýrmætar
stundir saman,
stundir sem við átt-
um bara tvö ein í
næði sem hafði
sjaldan gefist und-
anfarin ár. Þú
veittir mér innsýn í
fortíðina og sagðir mér
skemmtilegar sögur af þér sem
barni og einnig hvernig ýmsir
erfiðir atburðir í æsku mótuðu
þig. Þú settir auk þess marga
atburði og persónur úr okkar
sameiginlegu fortíð í samhengi
og staðfestir margt sem ég
þurfti að vita. Eftir því sem
sjúkdómurinn þinn ágerðist fór-
um við að flakka meira um í
tíma og rúmi og fórum í mörg
ævintýraleg ferðalög saman.
Síðasta æviárið þitt reyndist
þér og okkur sem að þér stóðum
afar þungbært fyrir margra
hluta sakir. Sjúkdómurinn þinn
gerðist æ ágengari sem tók að
vissu leyti frá okkur manninn
sem við þekktum. Þú upplifðir
einnig mikið ranglæti sem hvíldi
þungt á þér og þú hafðir þörf
fyrir að tjá þig um í hverri
heimsókn, en varst þakklátur
fyrir hvert skref sem við unnum
í þína þágu. Í öllu myrkri er
samt alltaf ljós og þú gafst mér
þá dýrmætu gjöf að kynnast
tveimur af systkinum mínum á
dýpri og innilegri hátt en ég
hefði gert undir venjulegum
kringumstæðum. Ég sé þig og
þinn karakter endurspeglast í
þeim báðum og þannig lifir þú
áfram með okkur og í hjörtum
okkar.
Ég ætla að enda þetta með
broti úr ljóðinu „Tár“ frá vini og
ljóðskáldi úr tengdafjölskyld-
unni minni, manni sem ég veit
að þú hafðir miklar mætur á:
Það er svo sárt að sakna
en það er svo gott að gráta.
Tárin eru dýrmætar daggir,
perlur úr lind minninganna.
Minninga sem tjá kærleika og ást,
væntumþykju og þakklæti
fyrir liðna tíma.
Minninga sem þú einn átt
og enginn getur afmáð
eða frá þér tekið.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Bryndís Erla.
Minningar og andlát
Vefur þar sem er sameinað efni sem snýr að andlátum og útförum.
Þar eru birtar andláts-, útfarar- og þakkartilkynningar sem eru aðgengilegar öllum
en auk þess geta áskrifendur lesið minningargreinar á vefnum.
Á vefnum er að finna upplýsingar um þjónustuaðila sem aðstoða þegar andlát ber að
höndum og aðrar gagnlegar upplýsingar ætlaðar aðstandendum við fráfall ástvina.
www.mbl.is/andlát
Minningargreinar
Hægt er að lesaminningargreinar,
skrifa minningargrein ogæviágrip.
Þjónustuskrá
Listi yfir aðila og fyrirtæki sem
aðstoða þegar andlár ber að höndum.
Gagnlegar upplýsingar
Upplýsingar og gátlisti fyrir
aðstandendum við fráfall ástvina
Minningarvefur á mbl.is
Árið 1992 eignað-
ist ég vinkonu sem í
gegnum 30 ára vin-
skap hefur verið
minn helsti stuðningsmaður og
gagnrýnandi í lífinu.
Svo ólíkar, en samt líkar. Hún
þekkti hverja einustu taug í mér,
það var allt rætt, hlegið og grátið.
Oft langt í burtu hvor frá annarri
en samt svo nærri. Vinskapurinn
er ómetanlegur. Ég er stútfull af
sorg og þakklæti.
Elsku perlan mín, takk fyrir
samfylgdina, hláturinn, fyrir sam-
ræðurnar, gagnrýnina.
Takk fyrir væntumþykjuna,
kærleikann, fyrir gleðina, húmor-
inn.
Hallfríður
Gunnarsdóttir
✝
Hallfríður
Gunnarsdóttir
fæddist 23. júní
1972. Hún lést 7.
desember 2021.
Útför Hallfríðar
var gerð 16. desem-
ber 2021.
Takk fyrir traust-
ið, einlægnina, hjálp-
semina, fyrir hrósin.
Umfram allt, takk
fyrir að velja mig
sem vinkonu.
Ég elska þig.
Þú færð aldrei að
gleyma
þegar ferðu á stjá.
Þú átt hvergi heima
nema veginum á.
Með angur í hjarta
og dirfskunnar móð
þú ferð þína eigin
ótroðnu slóð
Vegbúi, sestu mér hjá.
Segðu mér sögur
já, segðu mér frá.
Þú áttir von,
nú er vonin farin á brott
flogin í veg.
(KK)
Þín vinkona,
Saldís.