Strandapósturinn


Strandapósturinn - 01.06.2020, Page 108

Strandapósturinn - 01.06.2020, Page 108
107 en festist ekki á, einn og einn marhnútur beit á. Við fórum heim í kjall- arann með færin, heldur vonsviknir. Okkur skildist nú að það að hafa stóra króka var ekki nóg til að fá stóran fisk. Seinna þetta sumar fékk Jakob sonur Axels stórlúðu á færi. Jakob og Axel sögðu okkur Hössa frá hvernig það hafði gengið fyrir sig. Lúðan var þung í drætti og ,,tók rykk við hvört“ sagði Jakob. Jakob hafði þá gefið færið rólega út aftur, svo lúðan sliti sig ekki lausa og halað inn þegar lúðan gaf eftir. Svona hafði þetta gengið um stund, þar til lúðan að endingu sást frá bátnum. Axel sagði að hann hefði haft riffilinn tilbúinn, til að skjóta lúðuna í hausinn þegar færi gafst. Óvænt hafði lúðan tekið á sig rykk og slitið sig lausa. Axel og Jakob sögðu að þeir ætluðu að leggja haukalóð á fjörðinn í von um að fá lúðu. Ég og Hössi vorum spenntir, höfðum aldrei séð stórlúðu. Við vonuðum að lúðan færi að bíta á haukalóðina hjá Axel og Jakob. Um kvöldið kom mamma og spurði okkur Hössa hvort við hefðum skorið krókana af haukalóðinni hjá Axel. Ha, nei, hvaða lóð, hvaða króka, sögðum við í kór, skildum ekki hvað mamma var að tala um. Mamma fór með okkur upp að reykkofanum og benti okkur á staðinn þar sem hauka- lóðin hans Axels hafði legið. Þá skildist okkur hvað mamma var að tala um og að við hefðum gert eitthvað miður gott. Mamma sagði að við yrðum að fara strax yfir til Axels og biðja hann fyrirgefningar á þessu uppátæki. Við mölduðum í móinn og þegar við vorum komnir hálfa leið hlupum við í burtu, fórum uppá loft og settum slagbrand fyrir hurðina á herberginu okkar. Daginn eftir, þegar við sátum í eldhúsinu og borðuðum, stóð mamma upp og tók í axlirnar á okkur og sagði; ,,þið komið með mér og biðjið Axel fyrirgefningar, þið komið núna”. Við fylgdum mömmu, þorðum ekki annað, mamma var ekki vön að vera svona ákveðin. Áður en við vissum af vorum við komin yfir bæjarlækinn og nálguðumst húsið hjá Axel. Við spyrntum við fótum og spurðum hvort við gætum ekki farið seinna að biðja Axel fyrirgefningar. Mamma sagði ekki orð, hélt fast í axlirnar á okkur og gekk hratt yfir túnið. Skömmin og óttinn jukust með hverju skrefi sem við nálguðumst húsið hjá Axel. Hvað mundi Axel gera við okkur? Þegar við vorum komin langleiðina yfir túnið þoldi Hössi ekki meira, tók á sig rykk, sleit sig lausan og hljóp í burtu.
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136
Page 137
Page 138
Page 139
Page 140
Page 141
Page 142
Page 143
Page 144
Page 145
Page 146

x

Strandapósturinn

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Strandapósturinn
https://timarit.is/publication/1641

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.