Skessuhorn - 09.02.2022, Blaðsíða 4

MIÐVIKUDAGUR 9. FEBRÚAR 20224
Nýlega heyrði ég af ágætu tilsvari manns um áttrætt sem þá nýlega hafði
lokið langri og farsælli starfsævi. Hann var staddur í laugunum að næra sál
og líkama. Í heita pottinum var hann spurður hvernig honum líkaði að vera
orðin pensjónisti? „Jú,“ svaraði hann; „það er prýðilegt. Nú eru allir dagar
eins og föstudagar og helgin framundan.“
Afar misjafnt er hvernig fólk er statt í lífinu þegar gengið er inn í þetta
æviskeið þegar almennt er talið að hefðbundinni starfsævi eigi að ljúka. Fjár­
hagslegt svigrúm fólks er vissulega mjög mismunandi. Margir hafa digra
sjóði en aðrir standa ekki eins vel, fóru t.d. svo illa út úr Bankahruninu 2008
að það breytti fjárhagslegri stöðu þeirra til frambúðar. Þá þekki ég fjölmarga
sem gefið hafa líf sitt og sál í vinnu alla tíð, voru ætíð vakandi og sofandi yfir
verkefnum sínum og gáfu sér lítinn eða jafnvel engan tíma til að rækta önn­
ur áhugamál. Sumum kvíðir því fyrir að vera ýtt úr vinnu af þeim sökum að
einhverjar reglur eru um að hætta skuli þátttöku á vinnumarkaði 65 ára eða í
síðasta lagi um sjötugt. Vafalítið hafa slíkar reglur verið samdar á þeim tím­
um sem meðalaldur landsmanna var mun lægri en hann er nú. En eftir því
sem árin og áratugirnir hafa liðið lifir fólk heilsusamlegra líferni og lækna­
vísindunum hefur fleygt fram. Allt með þeim jákvæðu afleiðingum að fólk er
eldsprækt á þeim aldri sem fram til þessa hefur verið kenndur við starfslok.
Sú staðreynd að fólk er sprækara við þessi tímamót um eða undir sjötugt
mun þýða að margir kjósa að vinna lengur og munu á næstu árum mega það.
Í frétt hér í blaðinu í dag er sagt frá nýlegum dómi þar sem Isavia var dæmt
brotlegt fyrir að segja upp starfsmanni á sjötugsaldri fyrir þær einar sakir að
kennitalan hans var ekki nógu sexí. Vafalítið mun sá dómur marka upphaf að
breytingum í þá veru að fólki leyfist, ef það sjálft kýs svo, að starfa lengur.
Lögum og reglum verður breytt og kannski veitir ekki af að fjölga starfandi á
vinnumarkaði. Í annarri frétt í blaðinu í dag kemur einmitt fram að vinnandi
fólk á aldrinum 16­74 ára er nákvæmlega 200.500 talsins um þessar mund­
ir, en landsmenn á sama tíma 369.000. Þessi tvö hundruð þúsund eru sumsé
að leggja til samfélagsins nóg til að önnur 169 þúsund komist af. Sýna þessar
tölur ekki einmitt að það yrði einungis til bóta að fleiri leggðu hönd á plóg
ef þeir kjósa svo? Staðreyndin er auk þess sú að margir njóta vinnu sinnar og
kjósa ekkert frekar en að stunda hana áfram eftir sjötugt ef heilsa og þróttur
er enn í fullkomnu lagi. Þetta er þar að auki fólkið sem oft kann mest og best
til starfa sinna og byggir á reynslu sem margir þeir yngri hafa ekki. Að sjálf­
sögðu á það því að vera valkvætt hverjum og einum að segja upp vinnu sinni
þegar hentar, ganga í félag eldri borgara eða gera bara eitthvað annað.
Ég hitti í síðustu viku að máli 65 ára gamlan karlmann sem hafði kosið að
hætta launavinnu á þessum tímapunkti og hefja töku lífeyris. Hefur alla tíð
haft hestamennsku að áhugamáli og viðurkenndi að hann liti á það sem for­
réttindi að geta nú leyft sér að gera það sem honum finnst skemmtilegast.
Nú væri hann einfaldlega lengur í hesthúsunum, ríður út þegar honum sýn­
ist og nýtur lífsins. Hann sagði mér að konan hans, á svipuðum aldri, kysi
hins vegar að vinna áfram á sínum gamla vinnustað eins og hún hefur gert,
nyti þess að hitta vinnufélagana á hverjum degi, spjalla og hafa tekjur, þótt
hún gæti vel hætt peninganna vegna að vinna. Best af öllu er því að fólk hafi
um þetta val. En þetta byggir engu að síður á því fjárhagslega svigrúmi sem
fólk hefur. Til dæmis því að ef fólk er búið að greiða upp húsnæðisskuldirnar,
þannig að það sé ekki að greiða bönkum eða öðrum fjármálstofnunum okur­
vexti, skiptir í raun engu máli hverjar tekjurnar eru eða hvaðan þær koma.
Lágmarkslaun og jafnvel greiðslur frá Tryggingastofnun geta með hæfilegri
ráðdeild dugað til að draga fram lífið ef skuldum er ekki fyrir að fara. Um­
fram allt eigum við að ráða því hvert og eitt hvenær við gerum alla daga að
föstudögum með helgina framundan.
Magnús Magnússon
Garðabraut 2a - Akranesi - Sími: 433 5500 - www.skessuhorn.is
Skessuhorn kemur út alla miðvikudaga. Skilafrestur auglýsinga er kl. 14.00 á þriðjudögum.
Auglýsendum er bent á að panta auglýsingapláss tímanlega. Skráningarfrestur smá-
auglýsinga er til kl. 12.00 á þriðjudögum.
Blaðið er gefið út í 3.700 eintökum og selt til áskrifenda og í lausasölu.
Áskriftarverð er 3.877 krónur með vsk. á mánuði. Elli- og örorkulífeyrisþegar greiða
kr. 3.348. Rafræn áskrift kostar 3.040 kr. Rafræn áskrift til elli- og örorkulífeyrisþega er 2.800 kr.
Áskrifendur blaðs fá 50% afslátt af verði rafrænnar áskriftar. Verð í lausasölu er 950 kr.
SKRIFSTOFA BLAÐSINS ER OPIN KL. 9-16 VIRKA DAGA
Útgefandi: Skessuhorn ehf. skessuhorn@skessuhorn.is
Ritstjórn:
Magnús Magnússon, ritstjóri s. 894 8998 magnus@skessuhorn.is
Anna Rósa Guðmundsdóttir arg@skessuhorn.is
Gunnhildur Lind Hansdóttir glh@skessuhorn.is
Valdimar K. Sigurðsson vaks@skessuhorn.is
Auglýsingar og dreifing:
Díana Ósk Heiðarsdóttir auglysingar@skessuhorn.is
Umbrot og hönnun:
Ómar Örn Sigurðsson umbrot@skessuhorn.is
Bókhald og innheimta:
Guðbjörg Ólafsdóttir bokhald@skessuhorn.is
Prentun: Landsprent ehf.
Leiðari
Alltaf föstudagur
og helgin framundan
Borgarbyggð hefur nú geng­
ið frá kaupsamningi um húseign­
ina Borgar braut 14 í Borgarnesi.
Húsið, sem er 1.053 fermetrar að
stærð frá árinu 1960, var upphaf­
lega byggt fyrir starfsemi Spari­
sjóðs Mýrasýslu en hefur síðustu
árin verið Ráðhús sveitarfélags­
ins. Kaupandi þess er Steðji fjár­
festingar ehf. og er kaupverðið 60
milljónir króna. Áform Steðja fjár­
festinga ehf. eru að innrétta íbúð­
ir í húsinu.
Í byrjun síðasta árs fluttist
meirihluti starfsemi Ráðhússins úr
húsinu og að Bjarnarbraut 8 þegar
ástandsskoðun á fasteigninni hafði
leitt í ljós að mikill rakavandi væri
til staðar. Ljóst var að endurbæt­
ur og lagfæringar á því yrðu mjög
kostnaðarsamar og ákvað því sveit­
arstjórn að fjárfesta í nýju hús­
næði fyrir Ráðhús. Sveitarfélagið
festi svo kaup á húsi Arion banka
við Digranesgötu síðasta sumar og
fékk það hús formlega afhent í byrj­
un september. mm
Á fundi Skipulags­ og umhverfis­
ráðs Akraneskaupstaðar 31. janú­
ar síðastliðinn lagði ráðið það til
að samið yrði við lægstbjóðanda
um kaup á stigabíl fyrir Slökkvi­
lið Akraness og Hvalfjarðarsveit­
ar. Tvö tilboð bárust í bíl en kostn­
aðaráætlun hljóðaði upp á 95 millj­
ónir króna. Ólafur Gíslason & Co.
hf. ­ Eldvarnarmiðstöðin var með
tilboð upp á tæplega 92 milljón­
ir króna og tilboð frá Fastus ehf.
hljóðaði upp á 115 milljónir.
Í fundargerð ráðsins frá því í apr­
íl á síðasta ári beindi skipulags­ og
umhverfisráð því til bæjarráðs að
gerður yrði viðauki vegna kaupa á
útkallsbíl til Slökkviliðs Akraness
og Hvalfjarðarsveitar. Þá yrði skoð­
að með aðkomu Hvalfjarðarsveit­
ar að kaupunum áður en endanlega
fjárhæð í viðauka yrði ákveðin.
Að sögn Jens Heiðars Ragnars­
sonar slökkviliðsstjóra seldi
slökkviliðið í byrjun árs 2020 frá sér
gamlan körfubíl sem var í raun úr
sér genginn en stigabílar eru í dag
algengari sem björgunartæki. Hann
segir að þetta sé flókið ferli, ekki sé
mikið til á markaðinum af notuð­
um slökkvibílum en smíðatíminn
á nýjum bílum er um tvö ár. Nýi
slökkvibílinn, sem er notaður stiga­
bíll, kemur erlendis frá vonandi í
mars eða apríl en þó á enn eftir að
ganga frá nokkrum lausum endum
varðandi útboð og þess háttar.
Á fundi skipulags­ og umhverfis­
ráðs frá 24. janúar var lagt til við
bæjarráð að samþykkja að vera
með í sameiginlegu útboði Ríkis­
kaupa um kaup á dælubifreiðum
fyrir slökkviliðið. Þar var nefnt að
dælubifreiðar Slökkviliðs Akraness
og Hvalfjarðarsveitar væru komnar
á tíma og líkur væru á að hagstæð
kjör gætu náðst í sameiginlegu út­
boði með öðrum sveitarfélögum á
þessum bifreiðum. Ef af yrði verður
bifreið afhent árið 2024 og kostn­
aðarfærð á því ári.
vaks
Nýr stigabíll á leiðinni
til slökkviliðsins
Scania árgerð 1977, körfubíll Slökkviliðs Akraness og Hvalfjarðarsveitar, var
síðasti bíllinn í eigu slökkviliðsins sem náð gat einhverri hæð. Hann hefur nú verið
seldur en fyrir nokkrum árum var hann dæmdur ónothæfur af Vinnueftirlitinu.
Ljósm. mm.
Borgarbraut 14 fær nýtt hlutverk
Síðdegis í gær var bæjarstjórn
Akraneskaupstaðar afhentur undir­
skriftalisti sem Emma Rakel Björns­
dóttir, starfsmaður Fjöliðjunnar á
Akranesi, átti frumkvæðið að. Þar
segir: „Við undirritun mótmæl­
um hér fyrirætlunum um að slíta
starfsemi Fjöliðjunnar í tvennt. Við
krefjumst þess að Fjöliðjan verði
áfram saman sem ein heild.“ Emma
Rakel safnaði yfir 600 undirskrift­
um og var Valgarði Lyngdal Jóns­
syni, forseta bæjarstjórnar, afhentur
listinn í gær. Viðstaddir voru auk
hans meirihluti bæjarfulltrúa auk
starfsfólks Fjöliðjunnar.
Í ávarpi sínu sagði Emma Rakel
við bæjarfulltrúana að starfs­
fólk Fjöliðjunnar væri ósátt við
þá ákvörðun bæjarstjórnar frá 14.
desember síðastliðnum að ætla að
byggja yfir þá starfsemi sem nú er
undir einu þaki í Fjöliðjunni og færa
hana á tvo staði, þ.e. á Dalbraut 10
annars vegar og hins vegar í nýtt
áhaldahús á öðrum stað í bænum.
Fólkið í Fjöliðjunni væri ein stór
fjölskylda sem vildi ekki vera stí­
að í sundur. Málið hafi hins vegar
lent á byrjunarreit með ákvörðun
bæjarstjórnar í desember. „Það á að
standa við það sem maður segir –
líka þið,“ sagði Emma Rakel með
festu. Þá vék hún að því að ekki
hafi verið rætt við sjálft starfsfólk
Fjöliðjunnar áður en bæjar stjórn
tók ákvörðun sína og hafi þannig
gengið á bak loforðum sem gefin
höfðu verið.
Valgarður Lyngdal þakkaði
Emmu Rakel fyrir það framtak
sem hún sýndi með söfnun undir­
skriftanna og það væri dýrmætt að
bæjarbúar létu í sér heyra ef þeir
teldu á rétti sínum brotið. Jafn­
framt baðst hann afsökunar fyr­
ir hönd bæjarstjórnar ef starfsfólk
Fjöliðjunnar liti þannig á að fram­
hjá því hafi verið gengið áður en
endanleg ákvörðun í málinu var
tekin. Að ávarpi þeirra loknu var
Emmu Rakel klappað lof í lófa fyrir
framtak sitt og kjark.
mm
Emma Rakel Björnsdóttir afhenti undirskriftalistann og við honum tók Valgarður
Lyngdal Jónsson forseti bæjarstjórnar.
Afhenti undirskriftir vegna Fjöliðjunnar