Skessuhorn - 09.02.2022, Blaðsíða 12

MIÐVIKUDAGUR 9. FEBRÚAR 202212
„Þegar ég var yngri þá var það
aldrei í huga mér að verða mat­
reiðslumaður. Þó að afi minn,
Gunnar H. Elíasson, sem ég leit
mikið upp til, hafi verið lærður bak­
ari og einnig með sveinsbréf í mat­
reiðslu og kjötiðn. Það smitaðist
ekkert yfir til mín til að byrja með.
Ég var frekar fyrirferðamikill sem
unglingur og vissi ekkert hvert ég
ætti að stefna í lífinu. Hafði lítinn
áhuga á námi en var í Fjölbrauta­
skóla Vesturlands á Akranesi, að­
allega til þess að taka þátt í fé­
lagsstarfi og leiklist og hafði ekk­
ert sérstaklega spáð í hvert ég vildi
stefna. En síðan fékk ég þá mögn­
uðu hugmynd að það gæti nú verið
spennandi að fara í kokkinn til þess
að fá frekar rólegt og notaleg starf
innandyra. Starfið er vissulega inn­
andyra en að það sé rólegt, reyndist
nú tálsýnin ein,“ segir Gunnar Haf­
steinn Ólafsson, eða Gunni Hó
eins og flestir þekkja hann.
„Sumarið 1998 var ég sumar­
starfsmaður vinnuskólans á Akra­
nesi. Það sumar fór ég á ættar­
mót og hitti þar frænda minn El­
ías Hartman Hreinsson, sem var þá
starfandi yfirkokkur á Grand Hot­
el ásamt Salvöru Brandsdóttur, sem
er hérna úr sveitinni. Ég viðraði
þá hugmynd við frænda hvort það
væri laus nemastaða á Grand Hót­
el. Hann tók vel í það og nokkrum
dögum seinna hringdi hann í mig
og bauð mér nemastöðu hjá sér.
Þeir í vinnuskólanum tóku vel í það
að ég væri að fara í nám og losnaði
ég strax frá skyldustörfum mínum.
Það væri örugglega einhver til stað­
ar til að taka við því að aka trakt­
or vinnuskólans um bæinn. Sigur­
steinn heitinn Gíslason flokksstjóri
í vinnuskólanum hvatti mig til að
skella mér í námið.
Matseldin liggur einhverra hluta
vegna vel fyrir okkur systkinunum.
Þau eru öll flink í því og Jón Valur
er einnig hörku bakari. En ég verð
að viðurkenna það hér og nú að
mig langaði alltaf til að verða leik­
ari, en Halli bróðir minn tók það að
sér,“ sagði Gunnar brosandi.
Krækti í ástina
vestur í Hólmi
Námið hjá Gunnari tók fjög­
ur ár í Hótel­ og veitingaskólan­
um sem er í Menntaskólanum í
Kópavogi. Að því loknu réði hann
sig til Hótels Stykkishólms til Óla
Jóns Ólasonar sem þá rak hótel­
ið fyrir vestan. Upphaflega ætlaði
hann einungis að vera yfir sumar­
ið 2002 en það breyttist óvænt. „Á
hótelinu starfaði sem þjónn ung
stúlka úr Stykkis hólmi sem heit­
ir Kristín Björg Jónsdóttir, sem er
í dag eiginkona mín, en vera henn­
ar þarna varð til þess að ég ákvað að
vera lengur í Hólminum. Haustið
2003 fluttumst við á Akranes þar
sem Kristín Björg fór í nám í FVA,
en við héldum samt bæði áfram að
vinna á hótelinu í Stykkishólmi. Ég
í fullu starfi og hún með skóla.“
Á sjóinn eftir hrunið
Gunni segir að þegar hann kom
aftur á Skagann hafi hann haft sam­
band við æskuvin sinn, Þórð Þrast­
arson, sem þá hafði nýlega flutt í
bæinn og opnað veitingastaðinn
Galító. „Úr varð að ég réði mig
til hans. Þar var ég til ársins 2011,
eða í rúm fimm ár. Þetta var mjög
skemmtilegur en krefjandi tími
hjá okkur á fyrstu árum Galító.
Við unnum myrkranna á milli á
veitingastaðnum og einnig við að
útbúa veislur. Það þróaðist þannig
að ég var mikið í því að fara með
veislurnar og fylgdi þeim út í bæ.
Það átti vel við mig því ég hef gam­
an að því að hitta skemmtilegt fólk.
Mig minnir að það hafi verið um
2010 að Galító og Fortuna veislu­
þjónusta, sem Hilmar Ólafsson rak,
gengu í eina sæng. Ég starfaði hjá
þeim í sameinuðu fyrirtæki í um eitt
ár og fór þá að huga að því að leita
mér að nýju starfi. Ein af ástæð­
um þess var að eftir bankahrunið
þá hækkuðu öll lán eins og hjá svo
mörgum og mér fannst að ég yrði
að komast í betri tekjur. Ég hafði
tekið að mér alla aukavinnu sem
ég komst í á Galító fram að þessu
en ég ákvað að reyna að komast að
sem kokkur til sjós. Ég hafði spurst
fyrir um að komast að á Höfrungi
III, sem ekki gekk. En svo hafði Ei­
ríkur Jónsson á Sturlaugi AK sam­
band við mig og bauð mér starf sem
kokkur sem ég þáði strax.“
Kokkurinn er
hjartað í skipinu
Gunnar var fimm ár kokkur á Stur­
laugi AK. „Þetta var frábær tími um
borð og ég kunni mjög vel við mig.
Ég ákvað það strax að ég ætlaði ekki
að vera skemur en þrjú ár um borð
en ekki lengur en fimm ár. Gunn­
ar afi minn, sem lengi var kokk­
ur til sjós, var afskaplega ánægður
þegar hann vissi að ég ætlaði til sjós
sem kokkur. Hann sagði við mig að
muna það að kokkurinn væri hjart­
að í skipinu. „Þú hittir alla þó að
á mismunandi tímum sé. Það hef­
ur mikið að segja að vera kátur og
brosandi og skilja vandamálin, ef
einhver eru, eftir í landi,“ sagði
hann við mig. Afi hafði mikið til
síns máls. Ég tamdi mér sérstak­
lega að vera hress og jákvæður og
tel mig hafa náð því að mestu leyti.
Mikilvægt var að hafa aflafréttir á
hreinu þegar frívaktin mætti í mat,
annars átti maður ekki von á góðu.“
Heimilismatur alltaf
vinsælastur
Gunnar segir að allur venjuleg­
ur heimilismatur hafi alltaf ver­
ið vinsælastur um borð. „Það að
hafa venjulegan bragðgóðan heim­
ilismat og mikið af honum reyndist
alltaf best ­ og litlar krúsidúll­
ur fyrir utan það. Það er nefni­
lega oft þannig að að ein helsta til­
breytingin hjá áhöfninni var að
fá góðan mat og gera vel við sig í
því. Þú skellir ekki hurðum og ferð
heim þegar verið er til sjós.“
Áföll meðal skipverja
Gunnar segir að þrátt fyrir ánægju­
legan tíma um borð í Sturlaugi með
frábærum skipverjum þá hafi stór
áföll dunið yfir í hópi áhafnarinn­
ar. „Á þessum fimm árum mínum
í áhöfn Sturlaugs AK létust tveir
af félögum mínum, sem var mikið
áfall fyrir okkur alla. Bátsmaðurinn
lést í mótorhjólaslysi á Faxabraut
á Akranesi og hinn sem var að­
eins þrítugur að aldri lést eftir erfið
veikindi. Þá var Gæsluþyrlan einu
sinni kölluð til eftir að einn skip­
verji slasaðist á baki um borð. Áföll
af þessu tagi taka á í þeim litla en
nána hópi sem deilir sætu og súru
um borð.“
Veitingastjórn á
sjávarútvegssýningum
En Gunnar kom að öðru og
skemmtilegu verkefni hjá HB
Granda. „Öll árin sem ég starf­
aði sem kokkur á Sturlaugi fór ég
á sjávarútvegssýninguna í Brussel í
Belgíu og sá um að útbúa smárétti
fyrir gesti og gangandi sem komu í
sýningarbásinn hjá HB Granda, en
uppistaðan var sjávarfang frá fyrir­
tækinu. Það æxlaðist þannig að vin­
ur minn Þröstur Reynisson sem var
vinnslustjóri á Akranesi bað mig
um að taka þetta að mér. Þetta var
mjög skemmtilegur tími og mik­
il upplifun að vera á svona sýn­
ingum og fá að sjá um veitingarn­
ar. Þarna hitti maður marga og var
góð stemning í kringum þetta. Ég
kynntist hinni hlið fyrirtækisins,
sem var kynningin og öll markaðs­
setningin í kringum það að selja af­
urðirnar.“
Í Gamla kaupfélagið
Skömmu áður en Gunnar ákvað að
hætta til sjós hafði Ísólfur Haralds­
son verið í sambandi við hann til
þess að fá hann til þess að sjá um
veisluhald í Hlégarði í Mosfellsbæ.
En þá hafði Ísólfur tekið staðinn á
leigu. „Fljótlega eftir það stofnuð­
um við fyrirtækið Veislur og við­
burði, sem tók síðan á leigu hús­
næði Gamla kaupfélagsins og opn­
uðum veitingastað þar um vorið
2016. Með okkur í þennan rekstur
komu Valdimar Brynjólfsson og
Birkir Snær Guðlaugsson sem
meðeigendur. Upphaflega var þetta
almennur veitingastaður og við
tókum einnig að okkur veislur og
viðburðahald á stór­Reykjavíkur­
svæðinu. En við ákváðum síðan að
breyta staðnum í Matstofu sem sér­
hæfði sig í hádegisverðarþjónustu
ásamt veislu­ og viðburðarhaldi. Á
haustmánuðum 2021 kemur upp sú
staða að menn voru orðnir þreyttir
Kokkurinn sem vildi verða leikari
Rætt við Skagamanninn Gunna Hó sem verið hefur verið kokkur til sjós og lands
Gunnar með systkinum sínum. Guðný Birna, Gunnar, Halli og Jón Valur.
Gunnar að störfum á kúnnakvöldi í versluninni Módel.Gunnar í kokkagallanum
Gunnar og Kristín Björg.