Sjómannablaðið Víkingur - 01.01.2014, Blaðsíða 20

um við fyrir suðvesturodda Portúgal og
var stefnunni þá breytt í norður í átt til
Englands, en næsti viðkomustaður átti
að vera Falmouth á Cornwallskaga.
Þessi sigling gekk vel, góð ferð á skip-
inu og stilltur sjór. Þó varð smám saman
breyting á veðurlaginu eftir því sem
norðar dró. Þó að ekki blésu vindar, var
loft æ oftar skýjað og stundum þung-
búið, súld og þokuloft. Það var mikil
breyting frá Miðjarðarhafsveðrinu. En
allir voru ánægðir yfir því að færast með
góðum hraða í áttina heim.
En á þessarri leið komu í ljós ýmsir
vankantar og gallar á skipinu og búnaði
þess. Kompásinn var greinilega ákaflega
lélegur t.d., og stýrisvélin bilaði oftar en
einu sinni og varð að stýra með vara-
stýri, og þegar betur var athugað í Fal-
mouth var brotið þýðingarmikið stykki í
stýrisvélinni. Loftskeytatækin voru léleg
og siglingatæki, vantaði jafnvel alveg,
sum þeirra.
Við komum til Falmouth að kvöldi
föstudagsins 13. september. En þar átti
að taka olíu og vistir. Einnig var leitað
eftir lagfæringu á því, sem nauðsynlega
þurfti að gera við. Við vonuðum samt að
ekki þyrfti lengi að tefja þarna. En það
fór á annan veg. Í heila viku vorum við í
Falmouth og mestallan þann tíma var
legið fyrir akkeri úti á legunni en ekki
við bryggju. Því varð lítið um ferðir í
land. og bærinn var ekki forvitnilegur.
Það óhapp varð að hurðin fyrir dyr-
unum inn á aðalþilfar bakborðsmegin,
sem olíuleiðslan var tekin inn um, brotn-
aði og skekktust hjarirnar. Það varð að fá
viðgerð á þessu úr landi og lengdi töfina.
Þetta varð daginn, sem við komum, laug-
ardaginn þann 14. Á sunnudaginn var
lagst út á legu.
Eftir helgina og næstu viku voru stöð-
ugar viðgerðir í gangi. Maður kom frá
Marconifélaginu til að finna staði í skip-
inu fyrir dýptarmæli, miðunarstöð og
talstöð; unnið var við smíði stykkisins,
sem brotnaði í stýrisvélinni; nýr kompás
var pantaður frá Plymouth eftir að sér-
fræðingur hafði dæmt kompásinn frá
Ítalíu algjörlega ófullnægjandi fyrir skip-
ið. Á fimmtudaginn versnaði veður svo
mjög að hætta varð í miðju kafi við að
stilla kompásinn. Það varð að bíða til
laugardagsins. Öllu öðru var, hins vegar
lokið á föstudaginn, búið að gera við,
siglingatækin komin á sinn stað, hurðin
komin í lag og stýrisvélin. Á laugardags-
morgun var kompásinn réttur af og á
hádegi þann dag 21. september var látið
úr höfn í Falmouth, sett á fulla ferð og
stefnan tekin á Ísland. Næsta höfn var
Akureyri.
Til Akureyrar
Við fengum hið versta veður og þann 24.
um morguninn gekk sjóhnútur inn yfir
bakborðslunninguna og sleit burt annan
björgunarflekann af járngálgunum, sem
hann var festur á svo að hann skall niður
á eina bómuna og beygði hana lítils hátt-
ar en flekinn brotnaði talsvert. Símað var
á hæga ferð og skipinu snúið upp í vind-
inn meðan losað var um flekann og hann
bundinn á dekkið og skorðaður þar eins
og tök voru á í þessum ólátum. – Taka
varð inn nýjan vegmæli, sem var fenginn
í Falmouth, meðan á þessu gekk. Sýndi
hann að við höfðum siglt 611 mílur frá
Falmouth.
Veðrinu slotaði nokkuð næsta dag og
hélst nokkuð gott í tvo daga. En versnaði
þá aftur er við nálguðumst Ísland og
fyrir Norðurlandi var verulega vont
veður.
Þó að ýmislegt gengi á vegna illviðris
og sjógangs, fannst mér þessi sigling yfir
hafið skemmtileg. Ég var ákaflega sjó-
hraustur og fann ekki fyrir sjóveiki. Og
svo hlakkaði ég til að koma heim til
Akureyrar.
Ég verð að nefna það, að strax og við
komum út úr Miðjarðarhafinu, fór Ing-
ólfur loftskeytamaður að hlusta á út-
varpsstöðvar á sín ófullkomnu tæki. Ég
var oft inni hjá honum meðan hann var
að þessu. Fyrst lengi vel var lítið að
heyra nema tal, sem við ekki skildum.
Svo kom að því að við heyrðum enskar
stöðvar og reyndum að hlusta á fréttir
eftir megni. Þegar við fórum að heyra
betur datt okkur í hug að skrifa frétta-
bréf fyrir skipverja og endursögðum þar
helstu fréttir, sem okkur tókst að heyra í
útvarpinu. En eins og áður segir voru
tækin frekar léleg. – Svo man ég eftir því
að einhvers staðar á leiðinni yfir hafið,
heyrðum við hljóð, sem okkur fannst
eins og gæti verið frá „Útvarp Reykja-
vík“. Og ekki löngu seinna tókst okkur
að heyra orðaskil hjá einum fréttaþul-
anna, sem talaði óvenjulega skýrt. Það
gladdi okkur mikið að heyra ylhýra mál-
ið og okkur fannst við vera komnir
heim.
Þann 26. september komum við að
Langanesi og sigldum fyrir Fontinn. Og
rétt eftir miðnætti sama dag komum við
í mynni Eyjafjarðar. Þá var orðið sjólítið
og veður gott.
Og þann 27. september, nákvæmleg
tveim mánuðum og 10 dögum eftir að
við lögðum af stað frá Reykjavík að
sækja skipið, komum við til heimahafn-
ar þess á Akureyri.
Í dagbók skipsins er skráð:
„ … Kl. 0200. Stýrt eftir vitum og land-
sýn inn Eyjafjörð. – Kl. 0430 var lagst á
Pollinn á Akureyri … Kl. 0800 voru dregin
upp merkjaflögg milli stafns og reykháfs til
skrauts ... lagst við Torfunefsbryggju kl.
09:15 … “
Það var tekið vel á móti okkur.
Þessari löngu og skemmtilegu ferð var
lokið.
Annar kokkur.
20 – Sjómannablaðið Víkingur