Sjómannablaðið Víkingur - 01.01.2014, Blaðsíða 42

42 – Sjómannablaðið Víkingur
Skuttogarinn Apríl HF-347.
Sumarið 2010 hringdi Sæmundur
Pálsson á Akureyri í mig og bauð
mér á hátíð togarasjómanna sem
hann ætlaði að standa fyrir á Akureyri.
Sæmundur er sjálfur fyrrverandi togara-
sjómaður og var meðal annars háseti
hjá mér nokkra túra á b/v Jóni Þorláks-
syni. Ég þáði boðið og tók með mér
þrjá togarajaxla, Gunnar Kristjánsson,
svila minn, Þórarinn Hauk Hallvarðsson
og Jóhann Sigurgeirsson (Jóa Belló).
Sæmundur á heiður skilið fyrir fram-
tak sitt að halda minningu gömlu síðu-
togaranna til haga. Á þessari hátíð veitt-
ist mér, ásamt Jónasi Þorsteinssyni, sá
heiður að að bera krans og leggja hann á
minnisvarða drukknaðra sjómanna sem
er við Glerárkirkju.
Sumarið 2011 var hátíðin endurtekin.
Þá fór ég á hana ásamt syni mínum Ei-
ríki og konu hans. Sumarið 2012 var há-
tíðin haldin í þriðja sinnið og þá hélt ég
norður ásamt kollega mínum, Svavari
Benediktssyni skipstjóra.
Við Svavar höfðum um margt að
spjalla og kom í ljós að við höfðum báðir
lent í áfalli á svipuðum slóðum.
Fyrst er það frásögn Svavars.
„Eitthvað kom yfir mig“
„Þetta var í nóvember 1981. Ég var þá
skipstjóri á skuttogaranum Apríl HF-
347. Við höfðum fiskað fyrir Englands-
markað og áttum að selja aflann í Grims-
by. Við vorum út af Vestfjörðum. Aflinn
var mest þorskur. Þegar við vorum búnir
að fá í skipið var haldið eins og leið ligg-
ur til Englands, með viðkomu í Hafnar-
firði.
Þegar við vorum komnir um það bil
100 sjómílur SA frá Vestmannaeyjum var
veðri svo háttað að það var slarkfært
ferðaveður, SV-átt og gekk á með hvöss-
um éljum.
Ég var niðri í borðsal nýbyrjaður að
borða en þá kom eitthvað yfir mig, mér
fannst ég þurfa að fara upp í brú. Ég
henti frá mér hnífapörunum og hljóp
upp. Þegar ég kem í brúna sé ég rísa
stóran brotsjó á stjórnborða. Ég setti
stýrið í borð, hægði á ferðinni og náði að
snúa stefninu á móti brotsjónum. Má
heita að skipið hafi verið nærri stopp
þegar brotið reið yfir með feikna látum
svo allt lék á reiðiskjálfi stafna á milli.
Afleiðingarnar urðu eftirtaldar: Öldu-
brjóturinn á hvalbaknum var undinn
eins og snúið roð í hund. Hvalbaksdekk-
ið gekk niður um 15 cm. Þilið á fram-
anverðri yfirbyggingu gekk inn svo inn-
réttingar hrundu og ekki var hægt að
Ragnar Franzson
Brotsjór á rúmsjó
Sæmundur Pálsson heldur í heiðri minningu síðu-
togaranna.