Sjómannablaðið Víkingur - 01.01.2014, Síða 43

Sjómannablaðið Víkingur – 43
opna neina hurð í vistarverum skipverja
og radarskannerinn fór af.“
Vaknaði í köldu steypibaði
Mér fannst þessi frásögn Svavars merki-
leg því ég lenti í svipuðu nánast á sama
stað. Ég var þá skipstjóri á b/v Jóni Þor-
lákssyni. Við vorum sömuleiðis á leið til
Englands og áttum að landa í Grimsby.
Í lestinni voru um 200 tonn af fiski svo
að skipið var í fínu formi til ferðalaga.
Mig minnir að þetta hafi verið í desem-
bermánuði en eins og stundum áður
man ég ekki ártalið. Gæti þó hafa verið
1976 eða 7.
Við vorum staddir um það bil 100 sjó-
mílum suðaustur af Vestmannaeyjum.
Vindur var af suðvestri með hvössum
éljum. Ég var uppi í brú um miðnættið
og fór ágætlega á. Við höldum áfram
með fullri ferð og allt er í fínu lagi. Ég
bið stýrimanninn að kalla á mig ef eitt-
hvað breytist til hins verra. Fer síðan
niður að sofa.
Ég var ekki búinn að sofa lengi þegar
ég vakna við hressilegt steypibað. Ískald-
ur sjór flæðir um mig allan svo ég nánast
flaut úr kojunni. Mér brá ansi mikið,
hentist fram á ganginn og ætlaði stigann
upp í brú en þá kom fossinn á móti mér.
Ég barðist áfram en var orðinn alvarlega
hræddur um mennina í brúnni; hvernig
skyldi þeim hafa reitt af? Mikið létti mér
þegar ég komst upp og sá að þeir voru
allir þar og ómeiddir. Þeir höfðu náð að
kasta sér niður áður en brotið skall á
skipinu.
Í brúnni gat á að líta. Báðir kompás-
arnir farnir, radar og dýptarmælar ónýtir –
sem sagt öll siglingatæki farin fjandans til
– og allir gluggar stjórnborðsmegin í mél.
Þannig stóð á flóðinu niður til mín að
það var stórt manngengt kýrauga beint á
móti hurðinni á skipstjóraklefanum og
svo var krafturinn mikill þegar sjórinn
gekk yfir skipið að hurðin mélbrotnaði
en kojan mín var beint á móti hurðinni.
Eftir þetta lónuðum við upp í sjó og
vind meðan við vorum að koma hlerum
fyrir glugga og ganga frá varakompás.
Síðan héldum við áfram og gekk vel
enda var Jónsi Láka ágætt skip á sigl-
ingu. Ekki bar meira til tíðinda. Við seld-
um í Grimsby og fengum sæmilegt verð.
Ný tæki voru þá líka sett í skipið fyrir
hin sem höfðu eyðilagst.
Það er svo önnur saga að fljótlega eft-
ir komuna heim fékk ég plagg frá „Sjó-
slysanefnd“. Þar sagði eitthvað á þá leið
að það hefði verið „vítavert kæruleysi að
halda áfram.“
Það er nú svo að sitt sýnist hverjum.
Mér datt aldrei í hug að snúa við eftir
áfallið og eyðileggja túrinn. Ég er ekki í
nokkrum vafa um að ég gerði rétt í þessu
tilfelli.
Skipstjórarnir Svavar Benediktsson og Ragnar Franzson greinarhöfundur.
Glímt við trollið.