Fréttablaðið - 24.09.2022, Qupperneq 78

Ég þurfti að hugsa mig
vel um, var lengi að
pæla hvort ég vildi gera
þetta og þá hvernig. Ég
er svona næstum því
kynslóðin sem hugsar
alltaf: „Fyrirgefðu, ef
mig skyldi kalla.“
Ragnhildur Gísladóttir neitar
að staðna, hvort sem það er í
listsköpun eða í lífinu sjálfu.
Hún er í sífelldri endurnýjun,
lærði tennis fyrir um tveimur
árum og segist efnileg í golfi.
Eftir viku stendur hún á sviði
Eldborgar, ein með hljómsveit
í fyrsta sinn þótt ótrúlegt
kunni að hljóma.
Finnst þér þetta ekki merki­
legt?“ svarar Ragnhildur
þegar blaðamaður spyr
hvort fram undan séu
virkilega fyrstu sólótón­
leikar tónlistarkonunnar. „Ég fattaði
þetta bara fyrst sjálf þegar leitað var
til mín með þessa tónleika.“
Hún viðurkennir að hafa veigrað
sér við að taka sér slíkt pláss.
„Ég þurfti að hugsa mig vel um,
var lengi að pæla hvort ég vildi gera
þetta og þá hvernig. Ég er svona
næstum því kynslóðin sem hugsar
alltaf: „Fyrirgefðu, ef mig skyldi
kalla,“ segir Ragnhildur og hlær en
segir að um leið og hún hafi komist
yfir þá hugsun hafi hún farið að
íhuga hvaða efni hún ætti til að
halda heila tónleika. „Svo komst ég
að því að ég þarf eiginlega að halda
tvenna tónleika. Þessir verða meira
popp og svo þarf ég að vera með
aðra tónleika fyrir kammersveit
seinna.“
Eftir langan og farsælan feril sett­
ist Ragnhildur á skólabekk Lista­
háskólans og lauk þaðan BA­gráðu
árið 2008 og meistaragráðu 2012.
„Ég kynntist þar tónsmíðaað­
ferðum sem urðu kveikjan að ein­
hverju nýju. Það er svo mikilvægt að
kynna sér hvað hefur verið gert, það
var frelsi að fara í Listaháskólann.“
Brunaliðið, Grýlurnar, Stuðmenn,
Ragga and the Jack Magic Orchestra:
Ragnhildur Gísladóttir hefur komið
víða við á ferli sínum og fengist við
ólíkar tegundir tónlistar.
„Það er bæði k ref jandi og
skemmtilegt að vera tónlistar­
maður á Íslandi. Það er alltaf búist
við nýju og nýju frá manni. Maður
getur bara dvalið í sínu í stuttan
tíma í einu,“ segir hún og á við að
þá þurfi ákveðna endurnýjun. „Ef
maður er til að mynda í Ameríku
eða Skandinavíu getur maður verið
í sama boxinu í mörg ár og þar er í
raun ekki tekið mark á þér nema þú
sért í sama boxinu.“
Ég er Ísland
Ragnhildur er sannfærð um að
fjölbreytt náttúra og veðurfar hafi
áhrif á okkur öll og skili sér í list­
sköpuninni.
„Við búum á eldfjalli og það hefur
áhrif. Það er frelsi að taka það inn.
Þetta er það sem ég er: Ég er þetta
fjölbreytta veður, þessi fjölbreytta
náttúra. Ég er Ísland.“
Ragnhildur er sífellt að skapa og
hefur tekið að sér fjölbreytt verk
undanfarin ár. Til að mynda sá hún,
ásamt Pétri Jónssyni, um tónlistina í
heimildarmyndinni Hækkum rána
sem vann nýverið til Eddu­verð­
launa sem besta heimildarmynd
ársins.
„Það var mjög gaman að vinna
það verkefni, þetta er merkileg
mynd sem öll börn ættu að sjá með
foreldrum sínum.“
Eins sömdu hún  og Pétur  tón­
listina sem ómar í stjörnuverinu í
Perlunni. Ragnhildur samdi tónlist­
ina fyrir barnaleikritið Umskipting
sem sett var upp í Þjóðleikhúsinu á
síðasta leikári, en hún hefur áður
samið tónlist fyrir fjölmörg leik­
verk. „Þannig fer maður inn í aðra
heima og maður þarf að henda sér
inn í söguna,“ segir hún.
Upphafið í lúðrasveitinni Svani
Á tónleikunum í Hörpu ætlar Ragn­
hildur að fara í grófum dráttum yfir
feril sinn þó eins og fyrr segir sjái
hún fyrir sér að til þess þurfi tvenna
tónleika.
Við munum öll eftir Ragnhildi í
Grýlunum og Stuðmönnum en hvar
byrjaði ferillinn?
„Upphafið var í lúðrasveitinni
Ég er þetta fjölbreytta veður,
þessi fjölbreytta náttúra
Ragnhildur
Gísladóttir
stendur ein
ásamt hljóm-
sveit á sviði
Eldborgar um
næstu helgi.
Það er í fyrsta
sinn sem þessi
þaulvana
tónlistarkona
kemur ein fram
og hún meira að
segja þurfti að
sannfæra sjálfa
sig um erindið.
MYND/SAGA SIG
Björk
Eiðsdóttir
bjork
@frettabladid.is
Svani. Ég gekk með þeim um göt­
urnar leikandi á bassatrommu, á
17. júní, 1. maí og svo framvegis. Ég
var eina konan til að byrja með og
ekki nema 16 ára,“ segir Ragga og
lýsir sér sem ljóshærðri með síða
lokka með þetta stóra hljóðfæri sem
bassatromman er. „Ég þurfti alveg
að leggja mig í tvo daga eftir skrúð­
göngu,“ segir hún og skellir upp úr.
„Lúðrasveitir eru frábærar félags­
lega séð auk þess sem þær gefa
krökkum kost á að læra á hljóðfæri
sem að mínu mati er alger nauðsyn,“
segir hún með áherslu.
„Krakkar eiga ekki að þurfa að
borga fyrir tónlistarnám. Ekki ertu
að borga sérstaklega fyrir stærð­
fræðinámið. Tónlistarnám á að vera
algjör skylda fyrir börn, hvað sem
þau fara í. Það er svo mikilvægt til
að þjálfa fókus, tilfinningaþroska,
tillitssemi, virðingu og sjálfsöryggi.
Eins ættu allir að læra dans. Dans
er ekkert bull eða eitthvað sem er
eitthvað auka. Dans á að vera algjör
skylda. Þannig færðu meðvitund
um þig sjálfa.
Þetta er það sama og með tón­
listina. Tengingin á milli vinstra og
hægra heilahvels og sem forvörn
gegn andlegum sjúkdómum, þung­
lyndi og slíku.“
Ekki þræll snjallforrita
Ragnhildur bendir á að þó komin
séu frábær snjallforrit til að læra
og skapa tónlist, og hún nýti sér
tæknina í því síðarnefnda, sé mikil­
vægt að geta valið að sleppa því.
„Mér finnst að við þurfum að gefa
börnum og hvert öðru leyfi til að
sleppa snjalltækjunum. Mér finnst
ekki eftirsóknarvert að vera þræll
þessara forrita og vel að vera það
ekki. Ég fylgist lítið með samfélags­
miðlum, les vefmiðla fyrir fréttir en
annars ekki. Ég þarf ekki að setja
mér reglur þegar kemur að þessari
notkun. Við höfum öll þetta val.“
Það liggur mikið skipulag að baki
stórtónleikum í stærsta sal landsins
og ákvað Ragnhildur að vera sjálf
hljómsveitarstjóri.
„Ég hugsaði með mér að það væri
ekkert vit í að ráða hljómsveitar­
stjóra sem ég væri svo alltaf að
stjórnast í,“ segir hún og bendir á að
duglegt fólk eigi það til að hugsa að
betra sé að gera hlutina sjálft. „Næst
ætla ég að gera þetta öðruvísi,“ segir
hún og hlær.
Ragnhildur valdi úrvals tónlistar­
fólk með sér. „Við erum átta í allt og
allt geggjað tónlistarfólk sem er allt
rosalega kreatívt og flinkt.“
Tekur skemmtilegu lögin
Lagalistinn kom svo nokkurn veg­
inn af sjálfu sér. „Ég tek eiginlega
bara það sem mér finnst skemmti­
legt. Það er fullt af lögum sem ég
nenni ekki að taka í þetta sinn,“
segir hún og bætir við að fólk muni
bæði heyra það sem það býst við og
eitthvað muni eins koma á óvart.
„Þetta verður bæði kósí og stuð og
ég hef heyrt af mörgum hópum sem
ætla að koma. Það er svo gaman að
eiga svona marga ólíka og dásam­
lega vinahópa.“
Sjálf er Ragga í ræktarhóp sem
hittist þrisvar í viku og hefur meðal
annars prófað tennis saman, og nú
er hún komin í golfið. „Það eru bara
nokkur ár síðan ég byrjaði í því, við
Birkir saman,“ segir hún og á þá við
Birki Kristinsson, eiginmann sinn.
„Ég er í stelpugrúppu sem er svaka
skemmtileg og er komin með fínar
græjur. Ég er að bíða eftir að komast
í klúbb og þá get ég farið að mæla
forgjöfina. Ég er rosalega efnileg,“
segir hún og hlær. „Mér finnst
gaman að vera úti í náttúrunni og ég
held að það sé lífsnauðsynlegt. Fólk
þyrfti ekkert endilega að kunna
golf til að labba golfhringinn. Það
kemur manni á óvart hversu falleg
svæði þetta eru, maður sér það ekki
frá þjóðveginum,“ segir Ragnhildur
sem segist sækja Nesvöllinn mest.
„Það var reyndar geggjað þegar við
Birkir keyrðum hringinn og stopp­
uðum á völlum allan hringinn. Eins
og Vestmannaeyjavöllurinn, hann
er algjör dýrð.“
Sérsaumaður golffatnaður
Aðspurð viðurkennir Ragnhildur
að hafa verið með ákveðna for­
dóma gagnvart sportinu. „Enda
var alltaf talað um golfið sem sport
fyrir gamla karla.“ Ragnhildur fór á
byrjendanámskeið fyrir nokkrum
árum. „Ég fór að grenja því ég var svo
spæld hvað ég var léleg, en maður
þarf víst að skríða áður en maður
fer að labba.“
Einhvern veginn er erfitt að sjá
Ragnhildi með sinn einstaka stíl
í Polo­bol og plíseruðu pilsi enda
kemur í ljós að hún lét sauma á sig
golffatnað.
„Ég fékk fyrst lánaðan bláan
poka fyrir kylfurnar og til að hann
virkaði í lagi lét ég sauma síðara pils
en gengur og gerist og köf lóttan
topp við, þá var þetta komið í lag.
Nú er ég komin með ógeðslega töff
svartan poka sem er laus við merki,“
segir hún og viðurkennir að þola illa
stórar merkingar á fatnaði og fylgi­
hlutum.
„Ég set gaffer­teip yfir svona
merki, ef þú vilt gefa mér eitthvað
í jólagjöf þá er gaffer­teip góð hug­
mynd,“ segir Ragnhildur Gísla­
dóttir hlæjandi að lokum, óhrædd
og óstöðnuð. n
30 Helgin 24. september 2022 LAUGARDAGURFRÉTTABLAÐIÐ