Íslenzk fyndni - 01.06.1958, Blaðsíða 31

29
Hjónin sváfu sitt í hvoru rúmi, og var sambúðin
stirð.
Kvöld eitt kemur Þorkell inn frá útiverkum, og
liggur kona hans þá í rúminu og hefur ekki sinnt
neinum kvöldverkum.
Þorkell lætur það afskiptalaust og gengur til sæng-
ur.
Morguninn eftir er Guðrún enn í rúminu, en
Þorkell bóndi yrðir ekki á hana og fer til sinna
verka.
Sonur þeirra hjóna hafði verið að heiman, en
kom heim þennan dag um hádegisbilið.
Hann sér strax, að eitthvað er að móður hans,
og verður þess var, að hún hefur fengið slag og er
mállaus.
Hann ávítar nú föður sinn fyrir hirðuleysi um
móður sína, en Þorkell mælti þá:
„Ég hélt, að hún væri með fýlu, og ætlaði ekki
að fara að sleikja úr henni.“
65.
QUÐMUNDUR HANNESSON prófessor var í tíma
með læknanemum og sagði við þá:
„Það er tvennt, sem ég ætla að brýna fyrir ykkur:
Að vera athugulir á allt og að sigrast á viðbjóði við
öllu, sem lýtur að sjúkdómum.
Hér er ég nú með þvag úr sykursjúkri konu í
glasi. Nú sting ég fingri í glasið og sleiki af fingrin-
um. Gerið þið nú eins og ég.“
Þeir gerðu það.