Íslenzk fyndni - 01.06.1958, Page 47

45
„Var hann feitur?“ spurði maður einn, sem þar
var viðstaddur.
„Feitur!“ svaraði Jón. „Það voru sokkin á honum
eyrun.“
98.
KERLING EIN, sem var mjög mædd af andstreymi
lífsins, þóttist aldrei fá bænheyrslu, þótt hún bæði
til guðs sem bezt hún kunni. — Eitt sinn sagði hún:
„Það er ekki til neins að vera að biðja þennan
guð um neitt. Það væri þá heldur að biðja hitt
tötrið.“
99.
STEINN STEINARR lá banaleguna.
Þá kom til hans prestur einn og spurði, hvort
hann gæti gert nokkuð fyrir hann.
„Ekki strax,“ svaraði Steinn og brosti.
100.
EIRÍKUR KRISTÓFERSSON skipherra á varðskip-
inu Þór var að flytja nokkra alþingismenn að
norðan og vestan til þings.
Einn morgun sat hann að kaffiborði með þing-
mönnunum ásamt Birni lækni Sigurðssyni á Keldum,
sem einnig var farþegi.
Björn spurði þá skipherrann, hvort honum þætti