Skessuhorn - 24.08.2022, Qupperneq 16

MIÐVIKUDAGUR 24. ÁGÚST 202216
Valgeir Ingólfsson hefur staðið
vaktina hjá Vegagerðinni í Borg-
arnesi í næstum hálfa öld. Í þessu
ævistarfi sínu hefur hann í gegnum
tíðina sinnt fjölbreyttum verk-
efnum; unnið á vélum á borð við
veghefla, skiltabíla og á málningar-
bíl, verið verkstjóri og nú síðast var
hann yfirverkstjóri á þjónustudeild
Vestursvæðis sem hefur aðsetur í
Borgarnesi. Þegar hann lítur yfir
farinn veg segir Valgeir að honum
hafi aldrei þótt ástæða til að skipta
um vinnu.
Fyrsta verk að
mála vinnuskúr
Valgeir tekur á móti blaðamanni
í húsakynnum Vegagerðarinnar í
Borgarnesi en hann lauk síðustu
vaktinni þar í lok maí síðastliðnum
eftir farsælan feril. „Ég man upp
á dag hvenær ég byrjaði að vinna
hjá Vegagerðinni. Það var þann 6.
júní 1974. Ég var ráðinn til starfa
hjá Vegagerðinni á Snæfellsnesi,
í áhaldahúsinu hjá Vegamótum
og fyrsta verkefnið var að mála
vinnuskúr. Síðan kom til mín véla-
maður og hefilsstjóri af Snæfells-
nesinu, Ríkharður Hjörleifsson, og
sagði mér að það vantaði vélamenn
í Borgarnesi í afleysingar, vitandi
að sveitakrakkar eins og ég værum
nokkuð góðir á vélar. Ég renndi í
Borgarnes á föstudegi, sótti um og
var byrjaður að leysa af á vélum á
mánudegi. Þarna var ég tuttugu
og eins árs,“ segir Valgeir um til-
urð þess að hann réði sig til starfa
á sínum tíma.
Vegakerfið hefur
tekið stakkaskipum
Fyrstu verkefnin hjá Vegagerðinni
eru honum enn í fersku minni. „Ég
fór strax að læra á hjólaskóflu og
sinnti ámokstri á bíla, auk þess að
leysa af á veghefli. Í þessum verkum
var ég allt árið um kring og fór um
allar sveitir. Þetta var mjög gaman
og átti vel við mig. Ég var fljótur
að læra til verka og líkaði vel að
vinna á vélum. Þótt ég væri oft einn
að vinna, stundum langtímum og
jafnvel dögum saman, truflaði það
mig ekki neitt. Á þessum árum var
Vegagerðin með þrjá til fjóra vinnu-
flokka úti á mörkinni, sem sinntu
þjónustu varðandi vegina. Þegar ég
var á hjólaskóflunni var ég í vinnu-
flokki úti í sveitum og það var ekki
alltaf gist heima heldur í vegavinnu-
skúrum og það var ráðskona sem
eldaði ofan í okkur. Það var mis-
jafnt eftir stærð verkefna í möl-
burði hversu margir voru að vinna.
Þetta var allt frá þremur og upp í
tíu vörubílar að keyra út og allur
mannskapurinn í kringum það.
Vegakerfið samanstóð af malar-
vegum og það var mikið að gera í
viðhaldi þeirra,“ rifjar Valgeir upp
og bætir við að vegakerfið hafi tekið
stakkaskiptum frá þessum tíma.
„Á þessum árum var nánast
enginn spotti á landinu með bundnu
slitlagi. Það var til dæmis ekki fyrr
en um og eftir 1980 að farið var að
leggja bundið slitlag hér í kringum
Borgarnesið og það liðu mörg ár þar
til að búið var að malbika leiðina frá
Borgarnesi til Reykjavíkur,“ segir
Valgeir og minnist á að fólk sé oft
fljótt að gleyma hversu miklu hafi
verið áorkað varðandi vegagerð síð-
ustu áratugina.
Verkfræðilegt þrekvirki
Ein stærsta framkvæmd sem hann
tók þátt í var undirbúningur og
aðkoma að byggingu Borgar-
fjarðarbrúar. „Ég vann á vörubíl við
að keyra grjóti í varnargarðana, en
ég leysti mikið af á bílunum líka.
Miklar vinnubúðir voru á Seleyr-
inni, sunnan við fjörðinn. Grjót-
náman þaðan sem grjótið í varnar-
garðana var tekið er innanbæjar í
Borgarnesi í dag og búið að byggja
á því svæði. Það gekk á ýmsu þegar
við vorum að keyra grjóti í varnar-
garðana og fyllinguna. Það varð að
fylgja flóði og fjöru við smíði brú-
arinnar og fyrstu vikurnar þegar
unnið var við fyllinguna flæddi yfir
hana þegar það var stórstreymt. Það
var verkfræðilegt þrekvirki að koma
þessari brú upp,“ segir Valgeir.
104 gistinætur
En eru einhver önnur verkefni eða
framkvæmdir sem standa upp úr í
minningunni?
„Ég veit ekki hvað skal segja en
mér fannst alltaf rosalega gaman að
moka snjó. Það var líka skemmti-
legur tími árið 1992 en þá vann ég
á svokölluðum skiltabíl, þ.e. vöru-
bíl með krana sem var í viðhaldi
á umferðarmerkjum og uppsetn-
ingu nýrra umferðarmerkja um allt
land. Mikið var að gera við að setja
upp ný umferðarmerki því það var
verið að skipta út leiðarmerkjum á
vegamótum. Eins var verið að gera
stofnbrautir að aðalbrautum og
setja upp biðskyldumerki á hliðar-
vegi. Það sumar var rosalega mikið
að gera hjá mér. Ég fór um allt
land, líka Vestfirðina. Um haustið
vorum við í að setja upp vegrið,
mig minnir að það hafi verið í
Bakkaselsbrekkunni. Sem dæmi um
hvað maður var mikið í burtu frá
heimilinu þá voru gistinætur vegna
vinnu það árið 104 talsins,“ segir
Valgeir.
Heyrði undir
sex vegamálastjóra
Árið eftir, 1993, lá leiðin síðan yfir
í málningarbílinn. „Þá um vorið
var ég spurður hvort ég væri til í
að taka við málningarbílnum og
ég lét slag standa. Ég tók við sem
verkstjóri og var í yfirborðsmerk-
ingum á vegum í tíu ár. Þá tók við
nýr kafli þegar ég varð aðalverk-
stjóri og svokallaður rekstrarstjóri
var minn næsti yfirmaður. Síð-
ustu tíu árin var ég yfirverkstjóri
hér á þjónustustöðinni og var með
góða verkstjóra með mér. Það starf
snýst að mestu um að halda utan
um peningamálin, áætlanagerð og
skipulag. Þar undir heyrir viðhald
malarvega, rykbinding og fleira.
Síðan koma alltaf upp verkefni sem
eru ekki á áætlun, það bila ræsi eða
Valgeir rifjar upp hálfrar aldar
starfstíma hjá Vegagerðinni
Fannst alltaf gaman að moka snjó
Valgeir við starfsstöðvar Vegagerðarinnar í Borgarnesi.
Valgeir var fljótur að læra til verka og líkaði vel að vinna á vélum. „Þótt ég væri
oft einn að vinna, stundum langtímum og jafnvel dögum saman, truflaði það mig
ekki neitt.“
Arnarneshamar 1985.
Valgeir, ásamt vinnufélaga við skiltabílinn. Ljósm. Bjarni Johansen. Snjógöng á Holtavörðuheiði 1974. Ljósm. Hjörleifur Ólafsson.