Símablaðið - 01.12.1982, Side 36

SIGLT MEÐ
NORNINNI
UM FAXAFLÓA
Texti Og myndir: Þorsteinn Óskarsson.
Hvað gera félagar okkar í F.Í.S. í frístundum sínum?
Horfa á Video — Spila á spil — Lesa — Drekka — Horfa á sjónvarp — Veiða — Sigla —
Tefla — Hlaupa — Sparka — Skoða naflann sinn — Mála — Ferðast — Teikna — Skrifa í
Símablaðið?
í þessu blaði og næstu blöðum er ætlunin að kynna eitthvað af því sem símamenn gera í
fristundum sínum.
Góður sunnudagur
Einhverntíma í vor las ég í blaði framtíðar-
draum manns sem hugsaði til þess tíma er
hann gæti farið að gera það sem hann langaði
helst til. Draumurinn var svona:
Þegar krakkarnir eru farin að heiman þá
sel ég einbýlishúsið og kaupi mér hæfilega
stóra íbúð. Fyrir mismuninn kaupi ég svo segl-
skútu. Á þessari skútu sigli ég svo í kring um
hnöttinn næstu tvö til þrjú árin.
Ja hérna. — Hver á sér ekki draum. Þessi
var nú nokkuð stór í sniðum.
Svo var það einn dag í september að ég hitti
hann Andrés Adolfsson deildarstjóra hjá
birgðavörslunni að Sölvhólsgötu 11 og spurði,
„Hvernig gengur með skútusmíðina?“
í fyrravetur hafði Andrés nefnilega sagt
mér að hann væri að smíða skútu.
„Vel“, sagði Andrés. „Ég er búinn að sigla
henni í surnar".
„Gæti ég fengið að sjá hana?“
„Viltu koma með um næstu helgi?“
„Að sigla?“
„Já“.
„Jahá!“
Svo var pað síðasta sunnudaginn í sept-
ember að Andrés hringdi. Á leiðinni suður í
Kópavog hugsaði ég um það hverskonar skúta
þetta væri. Líklega væri hún yfirbyggð. Tæki
hún 2 til 3 farþega spurði ég sjálfan mig.
Þegar ég kom að bátalægi þeirra Kópavogs-
búa leit ég út á leguna þar voru margar fagrar
skútur stórar og smáar. Frá einni af þeim
stærri kom maður róandi á skipsjullu. Það
var Andrés.
Farðu í björgunarvesti Steini, sagði Andrés.
Flest slysin verða milli skips og bryggju. Eftir
að við höfðum farið í vestin sonur minn og ég
stigum við um borð í julluna. Og svo nálguð-
umst við skútuna. Hún stækkaði og stækkaði
eftir því sem nær dró. Svört á skrokkinn með
hvíta hástokka og yfirbyggingu. Nornin heitir
hún 28 feta löng.
Þegar við vorum að ganga upp skipsstig-
ann kallaði glaðleg rödd. — „Má ekki bjóða
ykkur í kaffi“. Röddin kom neðan úr káetu en
þar var Sigríður kona Andrésar að hella ný-
löguðu kaffi í könnur og bauð upp á það með
smurðu brauði. Meðan við vorum að gæða
94 SÍMABLAÐIÐ