Veiðimaðurinn - 01.06.1940, Blaðsíða 24

Guðmundur Einarsson frá Miðdal:
PEQAR „TÆKIFÆRIГ KOM
VIÐ
SOOIÐ
Myndin er tekin, þegar laxinum var raöað upp fyrri daginn.
SOGIÐ, mesta bergvatn á Islandi, er
dyntótt sem veiðivatn og ber margt
til þess. Mikið vatnsmagn, ójafn botn,
mikið æti í vatninu og það sem verst
er: Vatnið er svo kristaltært, að tálbeit-
ur og lína sjást of vel.
Þó eru hinar eftirsóknarverðu hliðar
Sogsins eigi færri en gallarnir, það sést
á því, að þeir veiðimenn, sem eitt sinn
hafa komizt yfir byrjunarörðugleika
Sogsins (það getur tekið eitt til 4 ár),
sækja þangað alltaf aftur. En eigi er það
hent óþolinmóðum. Sogið er veiðivatn
hinna 1000 möguleika. Sá maður, er ég
hygg að bezt hafi þekkt Sogið, var Ei-
ríkur heitinn á Syðribrú. Honum fannst
mikið vanta á að hann þekkti fossana
rétt við túngarðinn fullkomlega, hvað
þá meir. Eiríkur kvaðst hafa kynnzt
Soginu bezt að vetri til, því þá mætti oft
sjá misfellur botnsins bezt. Að hann
hafði hugsað sitt mál, sést bezt á því, að
hann eyddi aldrei tíma að óþörfu við
veiðar. Hann beið þangað til hið rétta
veður kom, fyrir hvem stað. Með stöðu
sólarinnar var hann óvenju nákvæmur.
Honum á ég að þakka, að ég hefi náð í
stórurriða og lax uppi við fossana og
stórsilunga í Kaldárhöfða-sogi. Einnig
vissi hann ótrúlega vel hvað fært var á
bát við fossana — svo nákvæmur var
hann, að hann rak sumstaðar hæla í
bakkana til að miða við. — Þau fáu
skipti, sem ég hefi komizt hætt í báti
eða í vöðlum á þessum slóðum, var þeg-
ar ég breytti á móti ráðum hans.
1 25 ár hafði ég átt við veiðar víðs-
vegar í Soginu; ávallt fundið nýja mögu-
leika. Oft komið með heila hestburði af
laxi og silungi og oft tómhentur. Það er
raunar óþarfi að koma tómhentur úr
Soginu, því þar er nóg af bleikju og smá-
urriða, en undantekningarlaust hætta
Sogsveiðimenn á þeim slóðum, en leita
þangað sem „þeir stóru“ liggja.
Það eru lífsvanir karlar, sem séð
hafa flest veiðarfæri og þekkja þau.
Margur þeirra hefir ef til vill spón eða
flugu í sér, urriðinn er uggastór og
straumvanur, vanur að „hrista úr sér“.
Laxinn kemst allt að írufossi og er hann
verri viðureignar, sökum þess, að hann
sækir í gjárnar þótt hann taki á flúðun-
um.
22