Veiðimaðurinn - 01.03.1952, Side 9

Hrutiakrókshylur i Störu-f.axá i Hreþþum.
um einhvern hlut, þá þarf þolinmóðari
mann en mig til að breyta hugsanagangi
þeirra.
En þá komum \ ið að þeirri spurningu,
hvert það hlutverk sé, sem skapari alls
lífs liefir ætlað þessari skepnu. \'arla
hefir honum verið valinn þarna stað-
ur af einskærri tilviljun. Ég held að
liann hafi verið settur í árnar vatnafisk-
unurn, og þó einkum laxinum, til vernd-
ar og viðgangs, — þveröfugt við þá, sem
telja hann veiðivarg og hættulegan vá-
gest. Og mun ég nú telja nokkur atriði
þeirri skoðun til stuðnings, og er þar af
mörgu að taka. Ég ætla þá að byrja á
því, lesandi minn gtiður, að skreppa með
þér út fyrir pollinn. Fyrir allmörgum
árum gerðist það suður í Ástralíu við á
nokkra, sem var fiskiauðug mjög, að
skarfategund ein hélt sig mikið við árós-
inn. Menn höfðu mjög illan bifur á lugl-
mn þessum og álitu, að þeir væru iiski-
stofninum hættulegir, þar sem þeir
myndu éta afar mikið af seiðunum, þegar
þau gengu til sjávar. Það varð því að ráði,
að ráðist var á skarfa þessa af hinni mestu
heift og þeim útrýmt að mestu, líkt og
selnum úr ölfusá og Hvítá í Borgarfirði
lorðum. En svo undarlega brá við, að
eftir því sem „vörgum“ þessum fækkaði,
minnkaði fiskurinn í ánni, og menn
stóðu ráðþrota yfir þessu fyrirbrigði.
Þeir voru þó svo skynsamir, að kalla
fcera sérfræðinga til aðstoðar. Þeirra fyrsta
verk var að rannsaka innihald í maganum
á fuglunum. (Hvenær hefir magi á ísl.
Veidimadurinn
7