Veiðimaðurinn - 01.03.1952, Side 12

Árnesinga var stofnað fyrir rúraum
áratug. Tilgangur þess var aðallega sá,
að auka fiskigengd í Ölfusá. Iíinn liður-
inn, og líklega sá, senr stjórnarnefndar-
mennirnir bjuggust \ið skjótustum
árangri af, var að útrýma selnum úr
ánni. Mörgum tugum þúsunda hefir ver-
ið varið til þessa verks, og því miður
nteð allmiklum árangri. En ltver er svo
uppskeran af verkinu? Öll veiði í ánni
mun nú vera sem svarar \eiði að 2—3
góðum veiðijörðum áður en félagið var
stofnað, og virðist fara ört minnkandi.
Hvað hafa Borgfirðingar uppskorið úr
sinni útrýmingarherferð?, og svo mætti
lengi telja. Eg hugsa að ekki muni vera
hægt að benda á eitt einasta dæmi þess,
að fiskur hafi aukizt í á, sem sel hefir
verið útrýmt úr, nema kannske marg-
háttaðar friðunarráðstafanir hafi fylgt.
Geti einhver bent mér á það, væri mér
það nrjög kærkomið. Fyrir nokkrum ár-
um tóku menn af Akranesi á leigu fisk-
lausa á vestur í Dölum, sem Fáskrúður
er nefnd. Þeir settu þegar talsvert klak í
hana. Og af því að Akurnesingar eru vf-
irleitt duglegir og skynsamir menn, hugs-
tiðu þeir sér að láta nú náttúruna eina
um hituna — aðeins að hjálpa henni af
stað. Þeir lögðu blátt bann við að skjóta
eða eyða sel við árósana. En það ótrú-
lega skeði. Þegar fylling tímans var kom-
in, fylltist allt af laxi, þegar af 1. árgang-
inum. Það var a. m. k. betri árangur en
margir geta sagt, sem fiafa verið að reyna
með miklum kostnaði og fyrirhöfn að
rækta upp ár sér til gagns og skemmtun-
ar.
Jæja, þetta er nú orðið lengra mál
en ég í upphafi hafði ætlað mér. En gam-
an hefði þó verið að gera þessu enn fyllri
skil, því að af nægu er að taka. Ég rita
þessar línur í þeirri von, að það geti upp-
lokið augum einhverra, sem kannske í
fáfræði og þekkingarleysi hafa unnið að
því, að raska lögmálum náttúrunnar.
Slíkt hefir ætíð reynst hættulegt. Hún
er hefnigjörn og lætur aldrei óhefnt, ef
lögmál hennar eru brotin. \’ið ætturn
nú að fara að geta lært af reynslunni. F.f
fiskiræktin á að halda áfram á þessari
braut, sem hún nú er á, þarf þessi kvn-
slóð ekki að gera sér von um neina veru-
lega uppskeru af erfiði sínu. Allsstaðar
frá berast fregnir um minkandi veiði,
þrátt fyrir friðun og klak og góða með-
ferð í alla staði. Ég gat tim það fvrr í
greininni, að veiðin í Elliðaánum hafi
verið 18—20 jnis. á ári fyrir um 100
árum. Fyrir 60 árum, var hættulegt að
ríða yfir Vatnsdalsá, er rökkva tók á
haustin. Hestarnir gátu fælst. Mergðin
var svo mikil af laxinum. Nú er jietta
næstum fisklaus á, þrátt fyrir áratuga
íriðtin. Hvað veldur Jiessu? Leitið or-
sakanna. Árnar okkar bíða þess, að við
skiljum þær og hefjumst handa af skiln-
ingi og þekkingu. Þær eru dýrmætur
fjársjóður, sem við getum ekki vansalaust
sýnt slíkt tómlæti og þekkingarleysi. Það
tekur að vísu mörg ár, eða áratugi, að
bæta fyrir unnin glappaskot. Hvert ár,
sem ekkert er gert, er runnið úr greipum
okkar út í tímans haf, og við sjátun það
ekki framar.
Það, sem gera jiarf, er fyrst og fremst,
að láta fara fram hlutdrœgnislausa rann-
sókn á áhrifum sels á veiðiár, rannsaka
innihald selsmaga o. f 1., sent vísinda-
mönnum þykir ástæða til að athuga.
10
Veidimadurinn