Veiðimaðurinn - 01.09.1958, Blaðsíða 9

Ég sat á mér stundarkorn og fann, að
hann var alltaf við. Ég taldi upp að 60 og
brá síðan við honum, og hann var fastur.
Nú var um að gera að vera rólegur og
muna allar ráðleggingarnar, þó að það
væri erfitt, þegar ein hugsunin rak aðra:
Hvað ætli þau segi, þegar ég kem með
laxinn uppeftir? Hvernig ætli upplitið
verði á körlunum, þegar ég, strákpattinn,
verð búinn að fá 2 laxa, en þeir engan?
Ég þurfti ekki að velta því lengi fyrir
mér, því að nú heyrðist hrópað út um
glugga: „Hann er með ’ann drengur-
inn!“ Stuttu síðar kom allur skarinn
hlaupandi. Einn bar veiðistöng, stökk út
á steininn og fór að veiða, svo að ég varð
að forða mér hið fyrsta, því að steinninn
rúmaði illa tvo, sérstaklega þar sem ég
var með lax á og þurfti mikið svigrúm.
Ekki voru ráðin spöruð frekar en fyrr,
enda er sá veiðimaður ekki til, sem ekki
er ráðlagt af veiðifélögum sínum undir
svona kringumstæðum, liversu reyndur
sem hann annars er.
Ekki tók það ýkja langan tíma að
þreyta laxinn, enda var hann sennilega
nýkominn úr sjó, ef til vill þá um nótt-
ina. Eftir stundarkorn sneri hann mag-
anum upp og var auðveldlega dreginn á
land. Hann var þegar veginn og reyndist
14 pund. (Hann hefur heldur ekki stækk-
að mikið; a. m. k. voru það þá 14 ensk
pund). Nú hefur hinum sennilega þótt
nóg um, en pabbi og mamma voru hin
hreyknustu, og ég lét drýgindalega og
gerði lítið úr veiðimennsku hinna.
Ekki veiddist meira af steininum, og
var þó mikið reynt, bæði af mér og öðr-
um. Þennan dag veiddist einnig annar
lax. Ekki man ég, hversu mikil veiðin
var alla dagana; sennilega milli 20 og 30
laxar. Það er nú varla mikið, en veður-
blíðan bætti það upp, enda var það henni
að kenna, að ekki veiddist meira. Ég
veiddi ekki fleiri laxa, enda var ég harð-
„Óskasteinninrí'.
ánægður. Eftir fimm daga dvöl fórum
við svo aftur í bæinn, og tel ég þetta tví-
mælalaust unaðslegustu daga ævi minnar.
Nokkrum árum seinna kom ég aftur til
Miðfjarðar, en þá var öðruvísi umhorfs á
„Óskasteininum“, meira vatn í ánni og
enginn lax þar, enda reyndi ég lítið
þarna, en annars veiddi ég vel í það skipt-
ið, já, mjög vel, en það er önnur saga.
Lýkur hér svo sögu minni, og þökk sé
þeim, sem lásu.
V I Ð Á N A
Veiðimannsins von og þrá
vakir meðan elfur renna,
fjöllin rísa fagurblá,
fossar sina strengi slá,
sindrar gull í silungsá,
sjafnarlog i hjörtum brenna.
Veiðimannsins von og þrá
vakir meðan elfur renna.
K. H.
Veiðimaeurinn
7