Veiðimaðurinn - 01.09.1958, Blaðsíða 32

frekar, hann veiddi sjö sjóbirtinga og lét
þar með staðar numið.
Á meðan hann var að veiðum setti ég
saman flugstöngina mína beitti maðki og
kastaði þvert á strauminn, beið þar til að
línan hafði rétt úr sér, dró inn slakann,
þrjú til fjögur vöf inn á hjólið, lagði
stöngina ofan á veiðitösku mína og beið
átekta. í víkinni myndaðist dálítill
livammur. Áin ber með sér frækorn og
sum þeirra festa rætur, þau liarðgerðustu,
sem hafa öðlast mátt lífsins frá náttur-
unnar hendi í æðra skilningi en mér er
fært að færa í letur. Vinur og veiðifélagi
okkar, Haukur Baldvinsson, garðyrkju-
rnaður í Hveragerði, hefir stungið niður
nokkrum víðisprotum hér í víkinni, og
reyndar víðar, þeir una sér sæmilega, lifa
vel, en fer lítið fram. Ég skal fúslega játa
að mér hefur láðst að gefa þeim áburð.
Það stendur mér næst, ég á lítinn veiði-
kofa á næstu grösum og gnægð áburðar.
Ég ætla að bæta úr þessu. Afsökun mín
er, að veiðin tekur hug minn allan.
Við tökum okkur sæti í hvamminum,
sennilega höfum við báðir verið að yfir-
vega hversu mjög náttúran er örlát, ef
Hrtu nú viss um að Jiií verðir ekki of seinn?
aðeins finnst afdrep fyrir næðingum og
norðanátt.
Við gerðumst nú matlystugir og fór-
um að athuga hvað fyndist í pokahorn-
inu. Þetta varð allsæmilegur árbítur og
eins og oft var lukkan okkur hliðholl.
Ég átti tvær ölflöskur og hann bar dýr-
indis fleyg um öxl og innihaldið var
ósvikinn Skoti. Við fengum okkur dálít-
i'ð til að auka matarlystina. Ölið notuð-
um við með árbítnum og við urðum
rnettir.
Ég þakkaði honum fyrir allar hans
góðu leiðbeiningar, sem ég hef reynt að
hagnýta mér síðan, og veiðipokinn hefur
oft verið meiri að vöxtum, en ella hefði
orðið. Þakkað veri hans góðu og ein-
lægu tilsögn.
Á meðan við snæddum liafði ég geng-
ið að flugustönginni minni. Ég lagði frá
mér brauðsneið á meðan ég tók inn
línuna og hagræddi beitunni, kastaði
aftur út og lagði stöngina á veiðipokann
minn, gekk síðan til félaga míns og
gleymdi brauðsneiðinni, þar sem ég hafði
lagt hana hjá veiðistönginni. Við settum
okkur á grasið í hvamminum og tókum
tal saman. Hann vekur máls á því, að
ég hafi lagt út línuna á flugustöng-
inni. Honum fannst víst að þetía væri
nokkuð skrítin aðferð, svo ekki sé fastar
að oúði kveðið, og segir: „Er þetta líka
hægt?“ Ég svaraði, að þessi aðferð reynd-
ist stundum all góð, og það sem ég
teldi henni sérstaklega til gildis, væri að
við færumst ekki á mis, eins og oft vill
verða þegar báðir rása. Ég skýrði einnig
fyrir honum, að hér væru aðrar áðstæður
en í laxám yfirleitt, þar sem hér væri
einungis um göngufisk að ræða. Undir
30
Veiðimaðurinn