Veiðimaðurinn - 01.09.1958, Blaðsíða 13

Saga Mohameds Khan
um þann stóra.
ÍSLENZKIR stangveiðimenn vita líklega fæstir
mikið um veiðiskap I Indlandi. Englendingar, sem
þar hafa dvalið, hafa sumir eitthvað fengizt við
stangveiði, en lítið um það skrifað. Dýraveiðarnar
hafa setið í fyrirrúmi, og um þær er til fjöldi
bóka. En Indverjar hafa sjálfir gaman af að
veiða á stöng, sumir hverjir, þótt litlar sögur
fari af því út fyrir landsteina þeirra. Draumar
veiðimannsins eru þeir sömu, hvort sem hann
er Indverji eða Islendingur.
Saga sú, sem hér fer á eftir, er þýdd og endur-
sögð úr enska tímaritinu John Bull, en þar virðist
hún vera skráð eftir sögumanninum, Mohammed
Khan.
í þýðingunni er sneitt fram lijá hinum ind-
versku nöfnum fiskanna, en um íslenzk heiti á
þeim er ekki að ræða, því þessar tegundir eru
vitanlega ekki til hér. Fiskurinn, sem sagan snýst
aðallega um, heitir á indversku mahseer og svip-
ar einna helzt til þeirrar tegundar, sem Englend-
ingar nefna barbel. Ennfremur er talað um rohu,
chilwa og einhverjar silungstegundir. Sagan heitir
á ensku: Tlie big Green River.
Ritstj.
ÉG lieiti Mohammed Khan og á
heima á hæðunum handan við Ambala,
en ég lief dvalið mest alla ævina hér í þess-
og reyndist hann 34 pund. Hængur að
sjálfsögðu. Fluga Black dr. 3/0.
Áður en við héldum heimleiðis skrupp
um við niður að brúm aftur, og setti ég
þá í 16 punda fisk á Brúarflúð. Hann
var auðveldur viðfangs og ég því fljót-
ur með hann. Þá sagði Héðinn: „Jæja,
það gekk mun betur með þennan dreng!“
um skógum, og einhverntíma rennur upp
sá dagttr, er ég veiði „boltann" mikla,
sem ég ætla nú að segja ykkur frá —
boltann sem ....
Heyrið þið til mín fyrir beljandanum
í ánni?
Ég býst við að þið unglingarnir kallið
mig gamlan mann. Ég hlýt að vera
kominn um sjötugt, en ellimörk finn
ég þó engin. Þvert á móti. Ég get hlaup-
ið og prílað nákvæmlega eins og áður,
og auk þess á ég enn ólokið því afreki,
sem lífsdraumur minn Iiefir snúist um.
Óskafiskurinn minn er í þessari á.
Hann er yfir 100 pund — máske 120.
Ég hef þekkt þann fisfk allt mitt líf,
enda þótt ég geti ekki fullyrt að það
hafi alltaf verið nákvæmlega sami fisk-
urinn. Ég held þó að svo sé. Þetta
er dökk-silfraður risabolti og ég vona
að skugginn af honum minnki aldrei.
Horfið á ána þegar hún brýst fram,
djúp og straumhörð, úr gljúfrunum þar
sem þessir liákar eiga heimkynni. í
kolgrænni iðunni undir hvítfyssinu er
þá að hitta, og svo vitanlega hvar sem
er í svona ám. Þeir láta stundum síga
undan straumnum niður á láglendið,
en fara svo aftur alla leið upp í Hima-
laya. Þeir ganga á vissum tímum fram
í fjallaárnar, eins og þið vitið.
Veiðimaðurinn
11