Veiðimaðurinn - 01.03.1959, Blaðsíða 15

H. HANSSON:
Tekmv t lnndhel^i.
KVÖLD eitt, seinni hluta vetrar, koin
Gísli vinur niinn og veiðifélagi að heini-
sækja mig. Ég hafði lítið haft af honum
að segja að undanförnu, aðeins séð hon-
um bregða fyrir á götu endrum og eins og
\ irzt hann niðurdreginn, enda frétt að
ltann yæri í tóbaksbindindi, og þurfti þá
ekki að sökum að spyrja. Hann settist,
stundi þungan og starði framundan sér
sljóvum augum. Það var ekki sjón að sjá
gamla félaga minn. Einu sinni eða tvisv-
ar áðtir hafði ég séð hann svona beygð-
an; þá reyndist bezt að tala um veiðiskap.
Ég hóf því máls á því, að nú færi gæsung-
urinn að ganga. Þessi dularfulli fiskur,
sem sumir kalla Grænlandslax og er sagð-
ur ganga í ár á Snæfellsnesi eldsnemma
á vorin, hefur platað okkur oftar en
nokkur annar fiskur. Við höfum farið
þangað á ýmsum tímum, spurzt fyrir á
bæjunum og iengið að renna, en ýmist
komið of seint eða of snemma. Stundum
eru allar ár sagðar fullar af honum; en
óðara en við komum, er hann rokinn upp
í vatn. Annars hefur margt skrítið komið
fyrir okkur Gísla á veiðiferðum okkar.
Það var t. d. stóri laxinn, er rak litlu
laxana, sem voru að því komnir að taka
hjá okkur, úr hylnum og upp undir foss.
Eitt sinn sáum við hrossagauk fljúga
marga hringi kringum þekktan laxveiði-
rnann til að forða sér undan blóðþyrstum
VlIWMAM'RINN
11