Veiðimaðurinn - 01.03.1959, Blaðsíða 45

skemmtilegur veiðistaður. Þar er erfitt
að fá rétt rennsli, og ekki um annað agn
en maðk að ræða. Er þarna all hrikalegt,
háir hamraveggir beggja vegna og klofn-
ar fossinn á bergrana miklum, sem skag-
ar fram austanvert við ána, en árbotninn
stórsteinóttur og því festugjarnt mjög.
Þegar ég kom fram á bjargbrúnina sá ég
nokkra laxa liggja út undir berginu hinu-
megin. Fljótlega tók lax og fór hann ró-
lega fram og aftur um lítið svæði, en þá
skeði óhappið: allt fast og tókst ekki að
losa, hvernig sem reynt var, kallaði ég
sem mest ég mátti á veiðifélaga minn,
þótt ekki sæist til hans, en því miðnr
heyrði hann ekki til mín. Og þarna vor-
um við fastir hvor á sínurn enda, ég og
laxinn, og líkaði báðum illa. Að lokum
vaíð ég að slíta með beinu átaki og skildi
svo með okkur í bili, en ég var nokkrum
metrum fátækari af línu. Að þessu loknu
gekk ég upp hóhnann og óð yfir kvíslina
og út í Kríuliólmann svonefnda, byrjaði
að kasta efst frá hólmahorninu og fór ró-
lega yfir, án árangurs. Brölti niður fyrir
bakkann, sem er þarna allhár og fór var-
lega, renndi niður með landinu og sneri
baki að bakkanum, en varð var við eitt-
hváð kvikt fyrir aftan mig og samtímis
er þrifið í og lax strikar upp ána með mik-
illi ferð. F.g gaf mér samt tíma til að !íta
reiður um öxl og sá inn í tvö blíðleg augu
síðbúinnar æðarkollu á eggjum sínum,
svo mér rann öll reiði og virtist kollan
óhrædd og hreyfði sig ekki af hreiðrinu,
en nú venti laxinn sínu kvæði í kross,
eftir þessa myndarlegu ro.ku og snéri vi'ð
undan straumi með sama hraða, svo ég
hafði ekki undan að vinda inn á hjólið.
Það kom þó ekki að sök, því djúpt er
þarna. Stefndi laxinn á brotið og hélt
sig úti í álnum þar sem straumþunginn
er mestur. Rétt ofan við brotið gat ég
breytt stefnu lians svo nú kom hann í
áttina til mín þvert á brotið. Og seint
mun ég gleyma þeirri sjón, því þarna á
brotinu er eins og vatnið lýsist um leið
og það steypist fram af brúninni. Þrisv-
ar strikaði þessi spegilfagri lax um brotið
og var einna líkast því að hann svifi í
lausu lofti. í fjórðu ferð hans tókst hon-
um að kornast niður fyrir brotið, en þá
var svo af honum dregið að mér tókst
áð halda honum á lygnu vatni og lauk
leiknum þarna. Þessi eftirminnilegi lax
reyndist 17 pund, nýrunnin hrygna. Eft-
ir að hafa innhyrt bjór og brauðmola,
kvaddi ég á hermannlegan hátt vinkonu
mína kolluna, sem virtist alls ósmeyk og
sannfærð um að ég væri enginn kolln-
bani. Lá nú leiðin sama veg til baka að
Miðfossinum og þar gaf að líta laxinn
kunningja minn nteð línuspottann
hangandi við sig. Fannst mér leiðinlegt að
sjá þetta og setti öngul á flugustöngina
og reyndi áð fiska upp línuna og tókst
það nokkrnnr sinnum, því hún var laus
orðin úr festunni, og nrunaði mjög litlu
að ég næði endanunr. Loks gafst ég þó
upp á þessu og beitti á öngulinn. Ekki
þurfti lengi að bíða eftir því að lax tæki
og lét hann mikið, strunsaði franr og
aftur í fosshylnum áður mér tækist að
konra Iionum niður fyrir. Fann ég að
eittlrvað var óvenjulegt við þetta allt, og
sá nú að fiskarnir höfðu flækt línununr
saman, svo að nú hafði ég upplifað að
vera með tvo laxa á samtínris. I þessum
svifum konr Helgi í ljós og kallaði ég og
veifaði ákaft til hans. Kom liann strax
VF.IÐIMAÐURINN
41