Gerðir kirkjuþings - 2021, Qupperneq 11

11
Ávarp biskups Íslands, Agnesar M. Sigurðardóttur
Forseti kirkjuþings, kirkjuþingsfulltrúar, vígslubiskupar, tónlistarfólk, góðir gestir.
Á heimasíðu þjóðkirkjunnar kirkjan.is er flokkur frétta af fólkinu í kirkjunni. Þar má
lesa um fólk víðs vegar um landið sem leggur kirkjunni sinni lið. Ein þeirra er Valgerður
Friðriksdóttir frá Ytri-Hlíð í Vesturárdal í Hofssókn sem hefur sungið í kirkjukórnum frá
fermingu eða í um þrjá aldarfjórðunga eins og segir þar. Önnur er Marta Esther Hjaltadóttir
sóknarnefndarkona í Hrunasókn sem segir skemmtilegt að vinna í sóknarnefndinni.
Benedikta Waage segir:
„Ég veit ekki hvers konar lukka hefur verið yfir manni að fá tækifæri til að starfa í
sóknarnefndinni og öðru kirkjustarfi.“ Og svo er það hann Björn sem hefur verið í
sóknarnefnd í um aldarfjórðung og daginn sem fréttaritari kirkjan.is hittir hann er
aðalsafnaðarfundur og þá kemur í ljós hvort hann heldur áfram. Ég nefni hér dæmi úr
þeim frásögnum sem tíðindamaður kirkjan.is hefur ritað um fólkið í kirkjunni en þær eru
miklu fleiri. Allar greinarnar hans enda á þessum orðum: Kirkjan er söfnuðurinn. Fólkið.
Umboðið
Við værum ekki saman komin hér í dag ef fólkið í söfnuðinum hefði ekki gefið okkur
umboð til að vera hér. Við værum ekki hér saman komin til að ræða málefni þjóðkirkjunnar
og setja henni mark og mið ef enginn væri söfnuðurinn. Við værum ekki heldur hér í dag
ef söfnuðurinn hefði ekki hirði sem hann hefði kallað til þjónustunnar og hefði sjálfur
hlýtt kalli Drottins um að vera hans þjónn í kirkju hans hér á jörð.
Það eru margar skilgreiningar á kirkjunni sem ég ætla ekki að fara út í hér. Vil þó benda
á myndlíkingar sem Pál postuli notar um kirkjuna í Efesusbréfinu. Eins og við munum þá
ofsótti Páll eða Sál eins og hann var þá nefndur, kristið fólk en snéri algjörlega við blaðinu
í afstöðu sinni til hinnar nýju lífsskoðunar sem Jesús birti og boðaði þegar hann varð fyrir
þeirri lífsreynslu að heyra rödd Jesú á ferð sinni til Damaskus en sú frásaga er skráð af
Lúkasi lækni í 9. kaflanum í Postulasögunni.
Efesusbréfið geymir margar myndrænar líkingar um kirkjuna. Hún er nefnd líkami,
heimamenn Guðs, bygging, musteri, bústaður Guðs í heilögum anda og brúður Krists.
Það er því ekkert einkennilegt þó við mannanna börn séum stundum eins og í lausu lofti
varðandi kirkjuskipan og fyrirkomulag því kirkjan er svo sannarlegar ekki eins og hvert
annað félag eða stofnun. En það sem tengir saman allar þessar myndir af kirkjunni og
gefur okkur visku, kraft og þor til að takast á við viðfangsefnin er Kristur. Það er hann
sem blessar og sameinar og gefur okkur kraftinn fyrir heilagan anda. Hann er því hinn
eini sanni leiðtogi kirkjunnar og við erum limir á líkama hans eins og Páll orðar einnig í
Efesusbréfinu.
Páll notar þessa myndlíkingu um líkamann og limina líka í Rómverjabréfinu um leið og
hann brýnir hinn nýstofnaða söfnuð í Róm og minnir hann á að mismunandi styrkleikar
koma saman og mynda eina heild. Hann segir í 12. kaflanum: „Eins erum við, þótt mörg
séum, einn líkami í Kristi en hvert um sig annars limir. Við eigum margvíslegar náðargáfur
samkvæmt þeirri náð sem Guð hefur gefið.“