Harmonikublaðið - 15.09.2020, Síða 26

★
Forstjórinn haföi ungan duglegan Kínverja í vinnu, en
einn daginn sagðist Kínverjinn vera svo slappur og
ómögulegur að hann yrði bara að hætta. Þá sagði
forstjórinn: „Ég skal segja þér að þegar ég er svona slappur
þá fer ég heim til konu minnar og kem þaðan sprækur
til baka.
Þú ættir að gera þetta líka og sjá til.“ Kínverjinn tekur
þessu fagnandi og fer, kemur aftur klukkutíma seinna
hress og kátur og forstjórinn spyr hvort hann hafi ekki
farið að sínum ráðum. „Jú jú, þú eiga mjög fallegt hús
og mjög, mjög góða konu.“

x
'eigubílstjórinn og klerkur^ gU,Jna hJi<
leigubflstjórann hafa gulIscJ'T'JJ' Pétur íc
kterkur spurði forvJhverju be ■ tféstaf °i
,Yn, SíáIfur P«sturinn Jð s*tu
ctrnS-Þás^ur:Jú>sijJ^^
reglurnar ^rðand J j‘ u sinni hið rétta
í að segja afbryð‘sa |. ^ ^ yið stúikurnar
sagðihenmaðhan hittir móðirin
n siglmgar. ófasti í hástert fym
:ófastfrúna og hæ ? , fastsfrúin; „Ekki vert
ábæra fræðslu. Þasag P .• m þetta. Hann
g hvað í ósköpunum a , annað skiptið
■efur aðeins tvisvar ger þ fauk af honum
'arð hann veikur en 1 hitt skip
ratturinn/

Hjón ein
svo fór konunni ^ fer8i henni
að hún fór til1* ft,sk Hún raukheim
gleðitíðindi að hun vær hennar
'oghringdiíverksmiðjunaH ^ Þ
vann og heimtað ^ m4sandi i
eiginmaðunnn , ° , er ófrísk.“ Ekken
símann hrópar hun , ,J )Jón> heyrirðu
svarsvohún^opar^ ,, stundi Jónuppi
ekki til mm. Eg
„Hver er það sem talar.
. n ður til gamallar konu sem
læknir var aðut ° • sinni seffl virtist
i áhyggjur afh''UU ði henni að kisa
vað lasin. Dýralæknmrmsag^ú $agði
kominaðþviaðg, .húnaldreiúrog
í
:
Bekk brö-to™ f omn,skýringun,.l>n
a er bróðir hennar.
, , > tti ekkert annað en eldgamlan kött
Gömul kona atti ekke sinn er hún fegir
og einn gamlan arfPr út úr reyknum stígur andi
lampann gýs upp ^ ^ y,skir. „Égvildi að
ogbýðurhenmað uppty Þ )forr,k ^ kötturinn
ég vXri orðm ung ^ ^ Qg feilegur
mlnn gaml , svipstundu og fynr
herramaður. Allt V hún horfði
f'»”.“^Vnt»tu»i»n.EnÞ4/^