Þingtíðindi Alþýðusambands Íslands ... - 23.11.1952, Blaðsíða 9

telja næga atvinnu greidda með viðhlítanlegu kaupi.
Þess vegna ber kröfuna um atvinnuöryggi jafn hátt og
raun ber vitni hjá verkalýðssamtökunum.
Af þessum ástæðum eru það jafnan atvinnu- og kaup-
kjaramálin, sem við ræðum helzt í félögum okkar og
á þingum samtakanna.
Og þessa þings bíður einmitt það hlutverk, að taka
afstöðu til samningsumleitana fjölmargra sambands-
félaga, sem nú fara fram.
Samningsuppsagnir félaganna eru liður í varnarbar-
áttu gegn sívaxandi dýrtíð og þverrandi kaupmætti
launanna. Verkalýðssamtökin eru enn sem fyrr andvíg
þessari þróun málanna, og telja baráttuna fyrir auk-
inni kauphæð í krónutölu meir nauðvörn.
Og þau hafa hvorki stuðlað að né veitt þessari
þróun brautargengi, en orsakir þessarar þróunar í efna-
hagsástandi þjóðarinnar teljum við fyrst og fremst að
finna í ýmsum aðgerðum ríkisvaldsins, og það er í
þess höndum, hver verður þróun þeirra samningaum-
leitana, sem verkalýðsfélögin hafa tekið höndum saman
um.
Verði af hendi ríkisvaldsins og atvinnurekendavalds-
ins hnefanum slegið í borðið og fólkinu ætlað að búa
við sult og seyru, þá munu átök þau, sem fram undan
eru, verða harðari en nokkru sinni fyrr í kaup- og
kjaradeilum. Og hvet ég allt félagsfólk í verkalýðs-
samtökunum til þess að standa sem órjúfandi heild í
þessum átökum.
En við vonum, að ríkisvaldið vilji skilja, að barátta
okkar er fyrst og fremst og eingöngu sú, að tryggja
kaupmátt launanna, þ. e. að tryggja, að samfara ört
7