Kraftur - 2023, Blaðsíða 12
B
ls
.1
2
„Klisjur eru klisjur af því að þær eru
sannar.“ Þetta sagði ein besta vinkona
mín við mig fyrir rúmu ári síðan
þar sem við sátum og bárum saman
bækur okkar, báðar í lyfjameðferð við
krabbameini. Ég með mergæxli, hún
með brjóstakrabbamein. Við vorum að
ræða hvernig sýn manns á lífið breytist
þegar maður greinist með lífsógnandi
sjúkdóm. Klisja, en sönn reynsla, sem ég
held að flest okkar sem greinumst með
krabbamein tengjum við. Aðstandendur
okkar geta án efa líka tengt þessa nýju
lífssýn, sem og við frasa á borð við „Lífið
er núna,“ slagorð Krafts.
Hverfulleiki
lífsins
og vonin
að
vopni
Nokkrum mánuðum síðar var ég
rækilega minnt á hverfulleika lífsins
þegar þessi besta vinkona mín lést úr
krabbameininu sem hún hafði verið að
berjast við, og það nokkuð skyndilega.
Hún lést á laugardegi og á mánudeginum
mætti ég eldsnemma á 11B til að hefja
stofnfrumusöfnun. Það átti að safna í
þrjár stofnfrumumeðferðir svo það voru
meiri líkur en minni á að ég yrði föst
við söfnunarvélina frá Blóðbankanum
lungann úr vikunni. Á deildinni þar sem
vinkona mín hafði verið í lyfjameðferð. Á
kvöldin þurfti ég svo að fara á deildina
þar sem hún lést, til að fá örvunarsprautu
fyrir stofnfrumurnar mínar. Mig langaði
helst að hætta við allt. Þetta var allt svo
rangt, ósanngjarnt og hrikalega erfitt.
Grein - Sunna Kristín Hilmarsdóttir
B
ls
.1
2
Kraftur