Úrval - 01.06.1944, Blaðsíða 41

FYLGDARMEYJAR
39
fögrum andlitum bezta safn af ljót-
ustu ásjónum, sem fyrirfinnast. Tötra-
leg föt auka gildi nýrra fata. Hin ljótu
andlit mín auka gildi fagurra and-
lita. Engar gervitennur framar, ekk-
ert falskt hár eða falskir hálsar!
Engin farðanotkun, engir dýrir bún-
ingar, engin óhemju eyðsla í gervi-
djásn og knipplinga! Aðeins fylgdar-
meyjar, sem frúin leiðir um göturnar,
til þess að auka fegurð sína og seiða
fram ástartillit herranna!
Verið svo góðar, frú min, að heiðra
mig með viðskiptum yðar. Stofnun
min hefir á boðstólum ófríðar stúlk-
ur í mjög fjölbreyttu úrvali. Yður er
frjálst að velja þá gerð, sem hæfir
bezt fegurð yðar.
Gjald: 5 frankar á klukkustund;
50 frankar á dag. Ég kveð yður, frú
mín, með mikilli virðingu.
Durandeau.
NB. Miðlunarskrifstofan hefir
einnig birgðir af mæðrum, feðrum,
frændum og frænkum. — Sanngjarnt
verð.
Fyrirtækið heppnaðist ágæt-
lega. Degi síðar var miðlunar-
skrifstofan komin í fullan gang,
viðskiptavinirnir streymdu að
í hópum, völdu fylgdarmeyjar
og héldu með þær á brott með
fagnaðarlátum. Það er ekki
hægt að ímynda sér, með hví-
líkri lostatilfinningu fögur
kona hallar sér að armi ófríðrar
kynsystur sinnar.
Um leið og hún eykur eigin
fegurð sína, nýtur hún ófríð-
leika hinnar. Durandeau var
mikill heimspekingur.
Það má þó ekki halda, að
rekstur stofnunarinar væri auð-
veldur. Allskonar erfiðleikar
komu í ljós. Þó að það hefði
verið miklum vandkvæðum
bundið að ná í varninginn, þá
var þó enn erfiðara, að gera
viðskiptavinunum til hæfis. Frú
nokkur kom og bað um fylgdar-
mey. Henni var sýndur hópurinn
og hún beðin að velja; henni
voru aðeins gefnar nokkrar
bendingar. Frúin skoðaði stúlk-
urnar óánægð á svip, því að
henni þóttu þær ýmist of ófríðar
eða ekki nógu ófríðar, og hélt
því fram, að engin af hinum
ófríðu hæfðu fegurð hennar.
Starfsfólk stofnunarinnar benti
henni á króknef einnar stúlkun-
ar, víðan munn annarrar og lágt
enni og heimskusvip hinnar
þriðju. En allt, var árangurs-
laust. Mælska starfsfólksins
varð til einskis.
I öðrum tilfellum var frúin
sjálf ófríð með afbrigðum, og
Durandeau langaði ákaflega
mikið til að bjóða henni sjálfri
ríflega upphæð, ef hún vildi
ganga í þjónustu stofnunarinn-
ar sem fylgdarmey. Hún kvaðst