Úrval - 01.06.1944, Blaðsíða 92

90
tíRVAL
undir forystu Pétains mar-
skálks var þegar farin að gera
gælur við Þjóðverja, og þýzkur
her var aðeins í tæpra 100 mílna
fjarlægð. í þrjá sólarhringa
var Suffolk að leita fyrir sér
í ,,dokkunum,“ en í hafnar-
mynnið var búið að leggja
tundurduflum, og enginn Frakki
var fáanlegur til að freista
þessarar farar.
Á f jórða degi kom koladall-
ur með brezkan fána í stafni,
siglandi hægt og sígandi inn
flóann. Vissu skipverjar ekkert
um fall Frakklands, en Suffolk
brá við skjótt og lét skjóta sér
um borð. Þegar skipstjóri og
skipverjar heyrðu tíðindin, var
þeim mest í mun að komast
sem fljótast á brott. Gimstein-
unum og hinum verðmætu efn-
um var í flýti komið út í skipið,
en sending, sem nýlega hafði
komið frá Ameríku af ýmis
konar hernaðarvélum og tals-
vert af öðru „dóti,“ sem nokk-
urs þótti um vert, var falið í
fylgsni einu „í fjörunni“. Síðan
hóaði Suffolk saman vísinda-
mönnum sínum í annað sinn,
til ferðalagsins til Falmouth
og Lundúna.
Að afloknu þessu viðfangs-
efni, gerðist Suffolk sjálfboða-
liði við „krufningar á lifandi
sprengjum". Allt fram að þessu
hafði slíkt verið talið eins konar
dægradvöl fyrir þá, sem fremja
vildu sjálfsmorð á áberandi
hátt. En Suffolk áleit öruggast,
að slíkt starf væri í höndum
þaulæfðra sérfræðinga, er tækju
á sig þá áhættu sem af einstök-
um óhöppum kynni að leiða,
kom nú í góðar þarfir reynsla
hans við vísindarannsóknir.
Hann bjó út stóra flutninga-
bifreið með hárfínum tækjum.
Kom nú enn í ljós venjuleg
lítilsvirðing hans á mannvirð-
ingum, því að hann valdi sér
aðstoðarmenn (10 karlmenn og
eina stúlku) úr hópi þess fólks,
sem honum féll bezt við, en
það voru Lundúna-verkamenn,
sem töluðu mállýzku, er hann
kunni sjálfur til hlítar, og
hann skildi að öðru leyti eins
vel og sjálfan sig. Sumir þess-
ara rnanna kunnu tæplega að
skrifa nafnið sitt, en allir voru
þeir gæddir því kæruleysi ofur-
hugans, sem svo mjög einkenn-
ir öreigalýð enskra stórborga.
Suffolk varð nú brátt haldinn
sprengju-ástríðu, ef svo mætti
segja, og í hvert sinn, sem ný
tegund sprengja fannst, var það
honum svo mikill atburður, að