Úrval - 01.06.1957, Blaðsíða 33

Úrval - 01.06.1957, Blaðsíða 33
BOKGIN HJARTAHLÝJA TjRVAL hafði valið sér stað þar sem hann gat notið sín bezt bæði sem maður og læknir. Læknirinn taldi ekki ráðlegt að ég æki sjálfur til Tobeka og lét ég því kunningja minn sækja mig. Ég hefði orðið í vandræðum með bílinn minn, ef maður sem var gestur T. læknis kvöldið sem ég kom til Garð- bæjar, hefði ekki boðizt til að aka honum til Topelta; hann kvaðst eiga erindi þangað og gæti þá farið með lest til baka. Þegar ég kvaddi Garðbæ, ósk- aði ég þess, að ég hefði getað reist minnisvarða í þessum vin- gjarnlega smábæ. Það hefði orð- ið einfalt — líkneski af góðleg- um manni með framrétta vinar- hönd. Og svo hefði ég reist merki, sem benti ókunnugum að aka eftir götum þar sem þeir sæju hamingjusamt, vingjarn- legt fólk, sem gat tekið farand- manni opnum örmum og veitt honum hlutdeild í lífi sínu. Á leiðinni til Topeka fann ég, að ég gat nú skrifað sögu ör. Menningers af meiri skilningi en áður. Þessi yfirlætislausi og óeigingjarni maður hafði komið á fót stofnun til mannbóta í trú á sannindi hinna einföldu orða, „elskið hver aðra“. Og honum hafði orðið að trú sinni. Þar sem T. læknir var, hafði ég kynnzt öðrum lækni, sem reynzt hafði þessari köllun trúr. Svo virðist sem hjarta mitt hafi gert uppreisn gegn því beiska viðhorfi til lífsins, sem ég hafði tileinkað mér. Það er til eitthvað sem kalla mætti lík- amlega vizku. Það er vizka, sem getur mildað hið beiska, auð- mýkt hinn hrokafulla, og gert oss móttækileg fyrír sannleik- ann, fyrir anda góðvilldar meðal mannanna. 'k ★ ★ Undrujnarefni. Franskur leikari fékk skilnað frá konu sinni, en henni var dœmdur umráðaréttur yfir ungum syni þeirra. Hjónin skildu í bróðerni, og þegar drengurinn var orðinn stálpaður var hon- um leyft að heimsækja föður sinn öðru hvoru. Einu sinni var hann á gangi í skemmtigarði með móður sinni þegar þau maettu föður hans. Foreldrarnir heilsuðust vin- gjamlega og ræddu saman stutta stund. Drengurinn horfði á þau undrandi og rjóður af ákafa. Móðir hans spurði hann hvað væri að. „Ég vissi ekki að þið pabbi þekktust," sagði hann. — Tracks. n
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.