Úrval - 01.06.1957, Qupperneq 63

ÁKVÖRÐUN MlN
ÚRVAL
ingja", er líti á sig og flokkinn sem
eitt og hið sama. Fast tjáir einlæga
virðingu sína þeim mörgu sem hafa
verið kyrrir í Kommúnistaflokki
Bandaríkjanna til þess að berjast
gegn þessari þróun. I Sovétríkjunum
telur hann slíka baráttu vonlausa;
sjálf vöntunin á frjálsum kosningum
og rétturinn til þess að setja stjórn-
ina af hefur „hingað til komið í veg
fyrir þessa breytingu — ekki á
kerfinu, heldur blátt áfram á ríkis-
stjórninni". Og þessi vöntun sé enn
fyrir hendi.
Fast skýrir frá því, að hann hafi
fengið ótal bréf frá Austurevrópu,
frá mönnum, sem töldu sig hafa
„sérstakan hæfileika til að tala um
fyrir“ foringjum sinum. Bn hann
heldur að forustumenn Sovétríkjanna
óski ekki eftir gagnrýni. Á meðan
hægt er að svara gagnrýni með
fangelsun er tal þeirra um „gagn-
rýni og sjálfsgagnrýni sem aflvaka
í þróun samfélagsins“ ekki aðeins
rangt heldur beinlínis ámælisvert. Að
lokum skrifar Fast:
Mér er ekki ljúft að skrifa
þetta. Það setur að mér ógeð og
hryggð á meðan. Trú heillar
ævi er í rúst allt í kringum mig,
og í níu langa mánuði hef ég
goldið skammsýni mína með
kvöl og óró í sálinni. En nú
get ég hvorki né vil þegja leng-
ur. Ég dæmi engan, en ég veit
fullvel, að ég mundi fyrirlíta
sjálfan mig ef ég leyndi sann-
færingu minni. Enda þótt vitn-
eskja mín hafi gefið mér átak-
anlega og ófagra mynd af þeim
mönnum, sem hafa forustuna
í Sovétríkjunum, hefur liún
ekki neitt mig til að varpa frá
mér trúnni á bræðralag mann-
anna og eðlislæga góðvild
þeirra. Eg er heldur ekki þeirr-
ar trúar, að mannkynið muni
láta leiða sig burt frá hinu
sósíalistíska lýðræði og draumn-
um um hinn góða heim, sem
við munum um síðir skapa.
Þegar til lengdar lætur getur
ekkert klíkuvald manna sem eru
smáir í sálinni og enn smærri
í manndómi sínum, staðið gegn
flóðbylgju sögunnar.
Viðbót við framanritað: Eft-
ir að ég hafði skrifað þetta
fékk ég frá þingnefndinni til
rannsóknar óamerískri starf-
semi stefnu, þar sem ég var
beðinn að mæta sem „vitni er
hefði vinsamlega afstöðu". Ég
hef ekki gert neina tilraun til
að leyna því fyrir nefndinni, að
ég er ekki aðeins óvinsamlegur
sem vitni, heldur fyrirlít ég af
öllu hjarta allt sem nefndin er
fulltrúi fyrir. Ekkert af því
sem ég hef sagt um óréttlæti
og lítilmannlegar tilraunir til
ofbeldis hér heima eða kerfis-
bundið brjálæði í utanríkis-
stefnu okkar, hef ég tekið aft-
ur. Við skulum ekki blanda
saman hlutunum. Enda þótt
réttvísin sé jafnfi-amandi gestur
í Sovétríkjunum og ravrn ber
vitni, er ekki þar með sagt, að
hún spásséri frjáls og óháð um
í réttarsölum okkar. Ég hef
skrifað hundruð þúsunda orða
um það ranglæti sem finnst í
landi mínu, og því mun ég
halda áfram.
Enda þótt ég hafi nú loks-
ins getað lagt fram þær stað-
reyndir sem hér er greint frá
61