Heima er bezt - 01.11.2005, Blaðsíða 21

Gautsdalur á Laxárdal, í september 2001. Jón Haraldsson ogArni Isleifsson á tröppunum.
sér konu. Þar gerðum við stuttan stans.
Systkin þessi þekktu föður minn vel
frá því að hann átti heima í Elivogum,
skemmt þar frá. Heldur voru bæirnir
á Skarðsá og Auðnum gamaldags.
En þeir voru svo sem ekkert lakari
til íbúðar en bærinn á Sneis, þar sem
ég ólst upp frá því að vera eins árs
til tíu ára aldurs. Ég er fæddur undir
baðstofusúð, eins og margir, sem litu
fyrst ljós þessa heims á öndverðri
tuttugustu öld.
Löng var næsta dagleið, alla leið
út á Sauðárkrók. Held raunar, að við
höfum kontið við á Hafsteinsstöðum,
en þar bjó þá Jón Jónsson, ásamt konu
sinni, Olgu Sigurbjörgu Jónsdóttur.
Faðir minn og Jón voru sveitungar
og næstum jafnaldrar, mestu mátar.
Jón kom árlega, er við bjuggum á
Refsstöðum, til að hirða fé sveitunga
sinna í Skrapatungurétt. Urðu þá
fagnaðarfundir.
Á hverjum bæ, sem við fórum fram
hjá á leið okkar út eftir, hefðum við
verið aufúsugestir ef barið hefðum að
dyrum.
Loks komum við til Sauðárkróks.
Mun þá hafa verið komið myrkur.
Bæði vorum við örþreytt að vonum, er
okkur bar að garði hjá Þóru föðursystur
minni, sem þá var komin á miðjan
aldur (f. 1883, d. 1937). Móðir mín
sagði Þóru frá brunanum í Móunum,
sem einhverjir kenndu okkur um, með
því að hafa olíulampa logandi á vegg
í eina íveruherbergi okkar, meðan
föður okkar var fylgt til skips. Okkur
sárnaði þetta. En svo mikið var víst,
að eldurinn kom ofan að. Loftið í
stofunni logaði, er við komum heim.
Þóra taldi að þessi bruni hefði verið
mikil yfírsjón, og hún endurtók orðið
yfirsjón. Það man ég vel. Ekki fannst
okkur skemmtilegt á þetta að hlýða,
eins og að líkum lætur. Mér fannst
Þóra fremur þung í lund. Stórskorin
var hún í andliti. Giftist ekki. Okkur
leið vel hjá Þóru.
Ég kom í nokkur hús með móður
minni, til föðursystra minna,
Sigurlaugar og Hannínu. Sigurlaug var
gift Pétri Jónssyni frá Eyhildarholti,
d. 1936.
Sigurlaug átti heima í litlum bæ í
svonefndri Kirkjuklauf, rétt fyrir ofan
kirkju staðarins. Ég leit inn á stúkufund,
sem haldinn var í góðtemplarahúsi
Sauðárkróks. Fundi þessum stjórnaði
æðstitemplar stúkunnar, Jón Þ.
Bjömsson, skólastjóri, frá Heiði í
Gönguskörðum. Jón var stór maður
vexti og skömglegur. Stjómandi var
hann góður. Mikið vann sá maður
þessum bæ, enda var hann kjörinn
heiðursborgari Sauðárkróks síðar.
Eitthvað hafði ég heyrt um stúkur, þar
eð ég keypti Barnablaðið
Æskuna eitt ár, 1934, en svo var
það ekki lengur, því að ég hafði ekki
peninga til að kaupa slíkan óþarfa.
Stúkur munu hafa verið taldar óþarfa
tildur á Laxárdal.
En víkjum aðeins frekar að stúku-
fundinum. Þar var margt um manninn,
aðallega unglingar. Mikill söngur
fylgdi stúkunum. En auðvitað var
Heimaerbezt 453